deceived

Νιώθω λίγο grown up αυτές τις μέρες.
Ξυπνάω, πίνω καφέ, τρώω πρωινό.
Φτιάχνω φαγητό.
Πηγαίνω στη δουλειά.
Κουράζομαι.
Βγαίνω ίσως για ένα ποτό.
Γυρνάω σπίτι και πεινάω.
Σκέφτομαι τι θα παραγγείλω.
Μετά θυμάμαι πως έχω φαΐ, έχω μαγειρέψει!
Τρώω απ' αυτό που μαγείρεψα το μεσημέρι.
Κάνω δυο τσιγάρα βλέποντας μια σειρά.
Ξαπλώνω, διαβάζω, κοιμάμαι.

Αύριο λέω να φτιάξω τηγανίτες για πρωινό.

Απρίλης ρε φίλε και άνοιξη κι όλα καλά.

Αλλά μετά απ' όλες αυτές τις πολύχρωμες σκέψεις, επειδή μιλάμε για μένα κι επειδή προφανώς κάπως πρέπει να βαρύνω την ατμόσφαιρα, δεν μπορώ να πιστεύω για πολλή ώρα πως όλα θα πάνε καλά κι έτσι συνεχίζω να ακούω στο ριπήτ αυτό και να λέω στον εαυτό μου "don't be deceived, no land in sight, we're all adrift in this dark night".