— Αμάν ρε παιδί μου, αυτό το τραγούδι τι μου το θύμισες τώρα; Είμαι κι ευσυγκίνητη.
— Απλά περνούν. Μη νομίζεις πως πηγαίνουν κάπου.
Δευτέρα 15 Αυγούστου 2016
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Εσπρεσιέρα
Γυρνώντας σπίτι πέρασα από το γωνιακό καφέ. Δοκίμασα διάφορες ποικιλίες τελευταία, κι εκεί έχει την καλύτερη. Ζήτησα να τον κόψουν για μηχαν...
-
Αν μπορούσα θα έπαιρνα τον πόνο σου μακριά Θα ήθελα να μην έκλαιγες ποτέ ξανά, μαμά Διάβασες τη διάγνωση, με πήρες αγκαλιά Με έσφιξες, μου έ...
-
Τα χέρια σου στον λαιμό μου με τρόμαξαν. Με γύρισαν πίσω στο δωμάτιο του ξενοδοχείου και δεν μπορούσα να φύγω. Εγώ έκλαιγα κι εκείνος γελούσ...
4 σχόλια:
αχ αυτοί οι διάλογοι!
περνούν.. και παίρνουν.. κοντοστέκονται καμιά φορά.. γυρίζουν πίσω να δώσουν.. στρίβουν..εξατμίζονται..
πουθενά δεν πηγαίνουν
φαντάζομαι την τιμή που νιώθεις που έγινες και ετικέτα,ε; χοχοχο
ας πάμε ο καθένας όπου θέλει ρε παιδί μου αλλά όταν χρειάζεται να λέμε πού θέλουμε να πάμε, αυτό είναι το θέμα.
περνούν και παίρνουν..
πόσο αληθινό
ναι, ναι, το elwindupbird είναι σοφό παιδάκι!
Δημοσίευση σχολίου