Lullaby*

Eίχα βγει με φίλες από το σχολείο.
Φουλ κυριλέ μαγαζί.
Φορούσα φόρμες.
Ήπια Sailor Jerry.
8 ευρώ.

Έφυγα.
Δε φύγαμε όλες· εγώ έφυγα.
Διασχίζω την Αριστοτέλους μέσω Ερμού.
Ένας τύπος διασχίζει την Ερμού μέσω Αριστοτέλους.
Φοράει μπασκετικό σορτς, κοντομάνικο, κι έχει τσάντα πλάτης.
Σταματήσαμε και οι δύο για να περάσει ο άλλος.
Χαμογελάσαμε.
Συνεχίσαμε.
Σκέφτηκα "αλληλεγγύη μεταξύ Σαλονικιών που βγήκαν έξω με φόρμες Σάββατο βράδυ".


Πάω στο στέκι μου.
Το Sailor Jerry έχει τελειώσει.
Captain Morgan τότε. Με δύο παγάκια.
Κερασμένο, γιατί έτσι.
Γιατί "είμαι δικό τους παιδί".
Όπως είπε κι η Πέννυ "κάπως έπρεπε να ισορροπήσει το βράδυ".

Το στέκι μου έπαιζε Cure και μετά Madrugada και μετά θυμάμαι το
don't you forget about me.

Τα λεωφορεία —όπως και τα σουτιέν—
δε μου αρέσει να τα χρησιμοποιώ όταν δεν είναι ανάγκη.
Ανάγκη δεν ήταν, κι έτσι περπάτησα όπως κάνω σχεδόν πάντα.
Δε φοβάμαι πολλά πράγματα και η άδεια πόλη τη νύχτα δεν είναι ένα από αυτά.
Ωστόσο αναγνωρίζω πως το βράδυ είναι πιο επικίνδυνο από τη μέρα
κι έτσι δεν έβαλα μουσική στον δρόμο.
Δεν πειράζει, σκέφτηκα, θα ακούσω Madrugada στο σπίτι.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να ακούσω κάτι τριζόνια έξω από τη ΔΕΘ
κι αυτό μου άρεσε.

Όταν έφτασα σπίτι η fitness εφαρμογή μου —ναι, έχω τέτοιο πράγμα—
με ενημέρωσε πως έκανα 3974 βήματα σήμερα
κι εγώ για σήμερα δεν έχω ξυπνήσει ακόμα.
Απλώς είναι μετά τις δώδεκα.
Σκέφτηκα πόσα χρόνια έχει ν' αλλάξει η μέρα στις δώδεκα.
Πόσα χρόνια έχει ν' αλλάξει ο χρόνος τον Ιανουάριο.
Και πόσες άλλες τέτοιες συμβάσεις δε μας ταιριάζουν καθόλου.

Ύστερα έβαλα Madrugada κι έφτιαξα ωραίες εικόνες στο μυαλό μου
χωρίς να τις περιβάλλω με δυσοίωνες υποθέσεις και σενάρια,
πράγμα σπάνιο.

Ελπίζω σήμερα να μη δω εφιάλτη.
Ύστερα σκέφτηκα πόσο καιρό έχω να δω καλό όνειρο
και πως αν είναι τα όνειρά μου να μείνουν ως έχουν
τότε καλύτερα να μη βλέπω καθόλου όνειρα.
Το κλίμα της Θεσσαλονίκης δεν εγγυάται εύκολο ξύπνημα
και το μυαλό μου τα κάνει όλα χειρότερα.

Την ημέρα κάπως τα καταφέρνω·
όχι επειδή μου αρέσει ο ήλιος.
Το φεγγάρι μου αρέσει περισσότερο.
Αλλά —όσο παράδοξο κι αν ίσως φαίνεται—
είναι τόσο πιο εύκολο να κρυφτείς τη μέρα.
In plain sight που λένε.

Ας μη δω καθόλου όνειρα.

*προβλέψιμο αλλά κατάλληλο