Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2018

hey, ok.

Οι τελευταίες μέρες είναι βουτηγμένες στη νοσταλγία.
Κι είναι περίεργο να το αισθάνεσαι αυτό για πράγματα πρωτόγνωρα.
Είναι που ξέρεις πως κάποτε θα σου λείπουν
και θα σου δημιουργούν αυτή τη γλυκόπικρη αίσθηση
πως τότε ήσουν λίγο χαρούμενος
—και λίγο δεν ήσουν—
αλλά είχες καλούς φίλους
που τραγουδούσαν ωραία τραγούδια
και που σε έκαναν να θες κι εσύ να τραγουδάς
—και παραδόξως να μην τα πηγαίνεις και άσχημα.

Που σε έκαναν να περνάς όμορφα τις άσχημες μέρες
—τις πάρα πολύ άσχημες μέρες—
και που τις νύχτες σε άφηναν να κλαις και να λιώνεις τη μάσκαρα
και να σου σκουπίζουν τα μάτια με χαρτί κουζίνας.
Να τους λες "τον αγαπώ"
και να σου λένε "το ξέρω κοριτσάκι μου"
κι ύστερα να κοιμάσαι δίπλα στους αγαπημένους σου άνθρώπους
και να μην πειράζει τόσο πολύ.

Κι ύστερα να ξυπνάς και να είναι κι αυτός εκεί.
Και να σε κάνει να γελάς και να σ' αγκαλιάζει σφιχτά
και να νιώθεις τόσο τυχερή που τον έχεις κάπως
και τόσο άτυχη που δεν τον έχεις κάπως αλλιώς.

Κι ύστερα να μπαίνεις στο αμάξι με την κολλητή και να φεύγεις
και να βάζεις τα κλάματα στη διαδρομή
και να σου κρατάει το χέρι όταν δεν αλλάζει ταχύτητες.

Ύστερα να φτάνεις σπίτι, να αγαπάς τη μαμά σου, να σου 'χει λείψει
αλλά να μη θες να σε δει ξανά να κλαις
γιατί σ' έχει δει τόσο πολύ κλαμένη που είναι κρίμα.
Να την αγκαλιάζεις σφιχτά και να της λες πως την αγαπάς
και να περιμένεις να φύγει απ' το σπίτι
για να βάλεις αυτό το τραγούδι πάλι
και να κλαις μέχρι να μην μπορείς άλλο.

Hey.
Ok.


Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2018

things to (not) do

Πάλι με τα μούτρα έπεσα, λες κι υπάρχει άλλος τρόπος να πέσει κανείς.
Δεν είμαι δα και καμιά γάτα να προσγειωθώ στα τέσσερα.
Όλο σκέφτομαι πως τζάμπα στεναχωριέμαι και πως
θα μπορούσα όλα να τα περνάω πιο ανώδυνα
αρκεί να με ένοιαζαν οι άνθρωποι λίγο λιγότερο.
Αρκεί να τους καταλάβαινα λίγο λιγότερο.
Αρκεί να ερωτευόμουν λίγο λιγότερο
και να έδινα σε όλους λίγo λιγότερη σημασία.

Και τότε τι θα ευχαριστιόμουν, σε ρωτώ;

Εσύ δεν ήσουνα ριμπάουντ.
Δεν το ήξερες, δε στο είχα πει, το είχα πει όμως σε μένα.
Ξέρεις τι σημαίνει να διαβεβαιώνεις τον εαυτό σου για κάτι;
Σημαίνει πως δεν είναι ψέματα.
Δε διαβεβαίωσα εσένα, δεν είναι δικιά μου δουλειά η δική σου ανασφάλεια.
Δικιά μου δουλειά είναι η δική μου ανασφάλεια.

Εσύ ίσως να μην ήσουνα ριμπάουντ.
Εγώ ήμουν σίγουρα.
Ποιος λες να κέρδισε περισσότερα απ' την αντιμετώπισή του;
Θα πω εγώ.

Θα πω εγώ, γιατί εγώ έστω και για λίγο
αγαπώ πολύ
αγαπώ βαθιά
αγαπώ αληθινά
και νοιάζομαι ειλικρινά.

Και φαίνεται πως το να μην λογαριάζω το μέλλον
και τα προγνωστικά, δεν ήταν γνώρισμα της ηλικίας μου·

ήταν γνώρισμα του χαρακτήρα μου.

Και σκέφτομαι δύο φράσεις τώρα:

η μία είναι από ταινία και λέει

I've been learning how to not trust people and I'm glad I failed

και η άλλη είναι από βιβλίο και λέει

κοίτα μην πεθάνεις χωρίς να δοκιμάσεις 
τι θαύμα είναι να γαμάς από έρωτα