Πάλι μυρίζει παντού αυτό το πλαστικό που σηματοδοτεί το καινούριο.
Το πλαστικό της παιδικής κασετίνας.
Πάλι τα έκανα όλα έτσι να μυρίζουν.
Γιατί δεν μπορώ όταν τα πράγματα δεν αλλάζουν.
Γιατί οι λίμνες με μελαγχολούν τρομερά που το νερό τους δεν κυλάει.
Me gusta menear
και φυσικά μωρό μου
me gustas tú
και me gusta volver.
Ανεμελιά, αυτό δεν είπαμε ότι μας έλειπε;
Το βρήκαμε κορίτσια.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Εσπρεσιέρα
Γυρνώντας σπίτι πέρασα από το γωνιακό καφέ. Δοκίμασα διάφορες ποικιλίες τελευταία, κι εκεί έχει την καλύτερη. Ζήτησα να τον κόψουν για μηχαν...
-
Αν μπορούσα θα έπαιρνα τον πόνο σου μακριά Θα ήθελα να μην έκλαιγες ποτέ ξανά, μαμά Διάβασες τη διάγνωση, με πήρες αγκαλιά Με έσφιξες, μου έ...
-
Τα χέρια σου στον λαιμό μου με τρόμαξαν. Με γύρισαν πίσω στο δωμάτιο του ξενοδοχείου και δεν μπορούσα να φύγω. Εγώ έκλαιγα κι εκείνος γελούσ...
1 σχόλιο:
και πόσο ταιριάζει το καλοκαίρι στην ανεμελιά! :)
Δημοσίευση σχολίου