Δεν είναι πως δε θέλω να γνωρίσω κάποιον που να μου είναι αρκετός.
Και να θέλω μόνο αυτόν και να είμαι χαρούμενη.
Να τον βρίσκω όμορφο και ενδιαφέροντα και να με κάνει να γελάω.
Φυσικά και θέλω.
Απλώς η υπόθεση αυτή μου θυμίζει λίγο την τύχη των ανθρώπων στον καπιταλισμό,
όπως την περιέγραψε ο Ντάριο Φο:
άπειρες δυνατότητες και ελάχιστες πιθανότητες.
Πολλές πιθανότητες από την άλλη έχει ο μπάρμαν από το στέκι μου.
Ναι, να με κάνει χαρούμενη. Βραχυπρόθεσμα.
1 σχόλιο:
Προσεγγίζω με ιδιαίτερη παρακολούθηση τις σκέψεις σου. Με εντυπωσιάζει η αυθόρμητη ειλικρίνειά σου. Καλησπέρα.
Δημοσίευση σχολίου