Δεν είναι θλιβερό που μας παρέχει προσωρινή ευτυχία ένα κουδούνισμα;
Ένα μήνυμα στο βάιμπερ.
Ένα ματς στο τίντερ.
Γκλιν-γκλον η λήψη τόρρεντ ολοκληρώθηκε.
Ξέρεις τι μου λείπει;
Ο ήχος από ποτήρια που τσουγκρίζουν.
Ο άγνωστος που θα σε σπρώξει —κάτα λάθος ή επίτηδες—
θα γνωριστείτε και θα πιείτε σφηνάκια.
Ίσως κοιμηθείτε και ξυπνήσετε μαζί —ίσως και όχι.
Μου λείπει να πηγαίνω στον dj και να ρωτάω
"πώς λέγεται αυτό το κομμάτι"
γιατί και το shazam είναι παρεμβολή στις ανθρώπινες σχέσεις.
Ανυπομονώ να κατέβω τα σκαλάκια στο στέκι μου
να αγκαλιαστώ σφιχτά με τη σερβιτόρα
και να μου βάλει ένα Tullamore σκέτο χωρίς να ρωτήσει τίποτα.
4 σχόλια:
Εύχομαι ολόψυχα τούτες οι μικρές και απλές καθημερινές ευχές να γίνουν γρήγορα πραγματικότητα καλή μου φίλε.
Να είσαι καλά. Καλή Ανάσταση να ευχηθώ.
μακάρι Γιάννη!
Καλή Ανάσταση!
επειδή εμένα δεν με παίρνει να ξυπνάω δίπλα σε αγνώστους που με σπρώχνουν κατά λάθος ή επίτηδες στα μαγαζιά (:D) ανυπομονώ να ανοίξω την πόρτα στο μαγαζί που συχνάζω και να ακούσω εκείνο το μικρό τρίξιμο που κάνει.
Το μικρό τρίξιμο της πόρτας λοιπόν και πολλά άλλα. Τι ανακαλύπτεις οτι μπορεί να σου λείψει, ε;
αγαπημένο μου χρόνια πολλά!
Ναι παιδί μου, μην ξυπνήσεις δίπλα σε άγνωστο εσύ, δε χρειάζεται!
Αυτό με το τρίξιμο της πόρτας πάντως ναι... Εγώ θυμήθηκα τώρα τον μεντεσε μιας πόρτας στη δουλειά που κολλάει. Ναι, μου λείπει ο μεντεσές.
Δημοσίευση σχολίου