Subject to είναι μια φράση που πρώτη φορά είδα γραμμένη σε συντομογραφία (s.t.)
και άκουσα να προφέρει ο καθηγητής του γραμμικού προγραμματισμού στη σχολή.
Υπήρχε μία συνάρτηση που ονομαζόταν αντικειμενική,
και που σκοπός ήταν κάθε φορά να βρούμε κάποιο ακρότατό της
-μέγιστο ή ελάχιστο, ανάλογα με το πρόβλημα.
Η συνάρτηση αυτή υπόκειτο σε κάποιους περιορισμούς,
τους οποίους αραδιάζαμε δίπλα από το s.t.
Το μάθημα ήταν ωραίο και για άλλους λόγους αλλά φιλοσοφικά κράτησα τα εξής:
- η συνάρτηση ήταν subject to στους περιορισμούς, η συνάρτηση ήταν δέσμιά τους
- η συνάρτηση ήταν αντικειμενική
Δέκα χρόνια μετά το μάθημα αυτό, παρατηρώ τα σχέδια που στέλνω στους πελάτες,
και βλέπω μια φράση που μπαίνει αυτόματα στο υπόμνημα:
This is a quotation drawing. Subject to change.
Τα σχέδια είναι σε αρχικό στάδιο. Υπόκεινται σε αλλαγές.
Κι έτσι κάπως πήρα να σκέφτομαι σε τι υπόκειται ο καθένας μας.
Σε ό,τι υπόκεισαι, αυτό είναι ο περιορισμός σου.
Αυτό σε κάνει να φτάσεις στα μέγιστα και τα ελάχιστά σου
-είτε για καλό, είτε για κακό.
Σκέφτομαι πόσο μου αρέσει το ρήμα υπόκειμαι
το ρήμα κείμαι
και πόσο μ' αρέσει να κείμαι γενικότερα
ίσως όμως περισσότερο επί.
Σκέφτομαι τον Δημήτρη να μου λέει πόσο ομόρφυνα
και πόση ηρεμία αποπνέω.
Και μόνο σε ένα πράγμα μπορώ να αποδώσω αυτή την αλλαγή,
η οποία σίγουρα αντικειμενική δεν είναι.
Ομόρφυνα όμως στ' αλήθεια κι αποπνέω ηρεμία.
Δεν άλλαξε η μορφή μου· άλλαξα όμως σαν σύνολο.
Ξέρεις γιατί;
Γιατί κάθε βράδυ γυρίζω στο σπίτι μου.
Γιατί λατρεύω τη διαδρομή που ακολουθώ για να φτάσω εδώ
-είναι γεμάτη δέντρα και μεγάλα πεζοδρόμια.
Γιατί για να φτάσω στην είσοδο του σπιτιού μου,
προσπερνάω ένα μπαρ με αυλή κι ένα δέντρο στη μέση
ένα μανάβικο με ευφάνταστο όνομα και υπέροχους ανθρώπους
και -θεέ μου!- προσπερνάω κι ένα θερινό σινεμά.
Ζω δίπλα σε θερινό σινεμά
και σε μπαρ
και σε καλούς ανθρώπους.
Και γυρίζω στο σπίτι και δεν είναι κανείς εδώ.
Δεν υπόκειμαι και δεν επίκειμαι, μόνο κείμαι.
Subject to nothing θα έλεγε κανείς.
Μα όχι, δεν είναι έτσι.
Είμαι κι εγώ - όπως και τα σχέδιά μου- subject to change.
4 σχόλια:
ρε συ, συνέχεια δεν είμαστε subject to change?
Δηλαδή κάθε μικρή μας σκέψη, απόφαση, πράξη, μας οδηγεί στο να αλλάζουμε εμείς οι ίδιοι, όσο ανεπαίσθητη κι αν είναι αυτή η αλλαγή.
Και ναι, η γειτονιά σου τα σπάει!
Είμαστε, ναι. Και είναι λίγο δυσδιακριτα τα όρια μεταξύ στασιμότητας και ηρεμίας. Αυτό με απασχολεί τελευταία.
τι όμορφο κείμενα !!
Ευχαριστώ ☺️
Δημοσίευση σχολίου