Θα πρέπει να μου πεις αν τώρα ή ποτέ
Θα ζαλίζομαι όπως πάντα εν κίνηση
Μα εσύ θα ‘χεις και πάλι προνοήσει
Θα κεράσεις δραμαμίνη
Θα κεράσω τον καφέ
Έξι μοίρες το λεπτό θα μας γυρίζει
Μα εκεί πάνω γιασεμί δε θα μυρίζει
Θα βρωμάει εγκατάλειψη και ΔΕΘ
Με θέα μια κατάληψη και ΜΕΘ
Μου λες να φύγουμε από κει
Εμείς δεν είμαστε αστοί
Στο Βελλίδειο έχουμε δει
Patti Smith και τους HIM
Θα περπατάμε στη Στρατού
που στον Στρατό δεν ανήκει
Είναι δικιά μας κι αυτή
κι όλη η Θεσσαλονίκη
Θα μ’ αφήσεις λίγο κάτω απ’ το Lycée
Θα ρωτήσεις αν σε σκέφτομαι ποτέ
Θα γελάσω και θα πω
“Έξι μοίρες το λεπτό”.
