Έξι μοίρες το λεπτό

Θα πάμε για καφέ στον πύργο του ΟΤΕ

Θα πρέπει να μου πεις αν τώρα ή ποτέ

Θα ζαλίζομαι όπως πάντα εν κίνηση

Μα εσύ θα ‘χεις και πάλι προνοήσει

Θα κεράσεις δραμαμίνη

Θα κεράσω τον καφέ

Έξι μοίρες το λεπτό θα μας γυρίζει

Μα εκεί πάνω γιασεμί δε θα μυρίζει

Θα βρωμάει εγκατάλειψη και ΔΕΘ

Με θέα μια κατάληψη και ΜΕΘ

Μου λες να φύγουμε από κει

Εμείς δεν είμαστε αστοί

Στο Βελλίδειο έχουμε δει 

Patti Smith και τους HIM

Θα περπατάμε στη Στρατού 

που στον Στρατό δεν ανήκει

Είναι δικιά μας κι αυτή 

κι όλη η Θεσσαλονίκη

Θα μ’ αφήσεις λίγο κάτω απ’ το Lycée

Θα ρωτήσεις αν σε σκέφτομαι ποτέ

Θα γελάσω και θα πω

“Έξι μοίρες το λεπτό”.