Σήμερα ήταν κυριακή κι όπως όλες οι κυριακές, περίμενα κι αυτή να 'ναι μελαγχολική,αργή και άδεια.
Αλλά δεν ήταν.
Ήταν πολύ κοριτσίστικη, ήταν η πιο κοριτσίστικη μέρα που πέρασα εδώ και πάρα πολύ καιρό.
Είχε καφέ στη θάλασσα -να, σ'αυτή τη θάλασσα εδώ πάνω :) - και μπάνιο στη θάλασσα (παρόλο που είναι μέσα σεπτέμβρη κι αυτό έκανε το μπάνιο φθινοπωρινό αντί να κάνει το φθινόπωρο καλοκαιρινό, όπως ακριβώς έπρεπε δηλαδή).
Και το βράδυ είχε ρομαντική κομεντί και ντιλίβερυ και φίλη δίπλα και να σχολιάζουμε κάθε σκηνή και να προβλέπουμε κάθε εξέλιξη, πράγμα καθόλου δύσκολο γιατί όλες οι ρομαντικές κομεντί μπορεί να μην αρχίζουν με τον ίδιο τρόπο, αλλά εξελίσσονται και τελειώνουν με τον ίδιο τρόπο. Αλλά η ευχαρίστηση δεν είναι να μαντεύεις τη συνεχεια - σιγά το πράγμα. Η ευχαρίστηση είναι να το λες δυνατά σε κάποιον άνθρωπο και να γελάτε μαζί.
Να γελάτε μαζί.
Είναι ό,τι καλύτερο μπορείς να κάνεις με οποιονδήποτε.
Με οποιονδήποτε.
3 σχόλια:
Το καλύτερο.
Μακράν το καλύτερο πράγμα που μπορείς να κάνεις με κάποιον.
Και ίσως και το πιο ειλικρινές, γιατί είναι αυθόρμητο...
βέβαια και τα κλάματα είναι ειλικρινή κι αυθόρμητα αλλά τεσπα.
πω ρε κάσπερ, σόρρυ που σε γειώνω τόσο τώρα τελευταία, όλο τα χειρότερα σκέφτομαι.
αλλά όπως λέει και το σάουντρακ απ τα φιλαράκια
it hasn't been my day,
my week
my month.
αλλά my year ήτανε,δεν έχω παράπονο :)
Και τα κλάματα, βεβαίως βεβαίως. Κι αυτά έχουν την ομορφιά τους όταν τα μοιράζεσαι.
Δεν πειράζει, είναι καλό κάποιος να με γειώνει πού και πού, γιατί αλλιώς με βλέπω να χάνομαι στα συννεφάκια μου! ;)
Δημοσίευση σχολίου