είχα ένα ψέμα για να ζω,κι εκτοξευμένος στο κενό
δεν μπόρεσα να θυμηθώ γιατί πονούσα
Don't get me wrong, είμαι χαρούμενο παιδί. Αλλά κατά βάθος πάντα ήμουν απ'αυτά τα κορίτσια που δε σταμάτησαν ποτέ να ακούνε διάφανα κρίνα.
Βρήκα εποχή ν'αποφασίσω πως είμαι παιδί του χειμώνα.
Μα αφού κανείς μας δε διαλέξει πότε και πού θα γεννηθεί. Κι εγώ ο πρώτος ουρανός που αντίκρισα ήταν χιονισμένος.
6 σχόλια:
όταν είναι χειμώνας να θες ήλιο και θάλασσα, κι όταν καλοκαιριάζει να θες τα κασκόλ και το ζεστο καφέ σου. επίσης, δε θυμάμαι αν στο πα, αυτό: http://www.kasetophono.com/2013/04/pasta-flora.html
ζματς.
►
νταξ,παρε.
-θελω να ερθεις να μεινεις μαζι μου,μπορεις να κανεις οτι θελεις αρκει να μην τις φερνεις εδω,ειπε.
θελω να πω
μπορει κανεις να ειναι οτι θελει
δεν υπαρχει μοναδικος τροπος
μα οτι κι αν διαλεξει
το ιδιο πραγμα θα λειπει.
οτι κι αν σημαινει αυτο.
lorel άψογο το κασετόφωνο! Καλά δε θέλω και κασκόλ,αλλά ξέρεις πώς είναι αυτά,αυτό που δεν έχεις αυτό θες. Και θέλω και πολλά :Ρ
|> μμμμ νομίζω πως δεν την κατάλαβα την φράση την πρώτη,αλλά απ την άλλη νομίζω πως δεν ήταν meant να την καταλαβαίνει ο καθένας :) Γενικά πιστεύω ακράδαντα πως κανείς δεν είναι μόνο ενα πράγμα. Αν κάποιος είναι,είναι βαρετός και δεν έχει εξερευνήσει αρκετά τον εαυτό του.
Τα Διάφανα είναι μέρος του είναι μας μικρή. Δεν γίνεται να σταματήσουν να υπάρχουν για μας. Μέσα μας, ποτέ δεν διαλύθηκαν ;)
καμιά φορά δε νιώθεις πως τα διάφανα είναι ο τρόπος σου να ταξιδεύεις? όταν ακούω -ή έστω σκέφτομαι- διάφανα νιώθω λες και μπαίνω σε παράλληλη πραγματικότητα. όπως η coraline ένα πράγμα. the other.
Καμιά φορά νιώθω ότι τα Διάφανα είναι ο τρόπος για όλα. Ένα λιμάνι να αράζουμε, σκεφτόμαστε, νιώθουμε, αναπνέουμε...
Δημοσίευση σχολίου