Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2014

μα τις νυχτιές σα συλλογιέμαι...



και για να το ξεφτιλίσω και λίγο, γιατί το ξεφτίλισμα είναι ουσιαστικά το μόνο coping mechanism που διαθέτω, έχω να παρατηρήσω πως αυτή για να 'χε μάτια μενεξιά, μάλλον Ταργκάρυεν θα ήτανε. Αχά.
στις
Ετικέτες , ,

2 σχόλια:

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Μάλιστα κύριε!!!
Πάντως, πρέπει να το παραδεχτούμε, πως κάποτε γράφονταν τραγούδια, που ακόμα τραγουδάμε.
Μάλιστα κύριε.

Οκτωβρίου 06, 2014 10:39 π.μ.
το κορίτσι που ήθελε πολλά είπε...

και φυσικά το παραδεχόμαστε!

Οκτωβρίου 06, 2014 4:12 μ.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Εσπρεσιέρα

Γυρνώντας σπίτι πέρασα από το γωνιακό καφέ. Δοκίμασα διάφορες ποικιλίες τελευταία, κι εκεί έχει την καλύτερη. Ζήτησα να τον κόψουν για μηχαν...

  • Μαμά
    Αν μπορούσα θα έπαιρνα τον πόνο σου μακριά Θα ήθελα να μην έκλαιγες ποτέ ξανά, μαμά Διάβασες τη διάγνωση, με πήρες αγκαλιά Με έσφιξες, μου έ...
  • Χέρια στον λαιμό μου
    Τα χέρια σου στον λαιμό μου με τρόμαξαν. Με γύρισαν πίσω στο δωμάτιο του ξενοδοχείου και δεν μπορούσα να φύγω. Εγώ έκλαιγα κι εκείνος γελούσ...