Το πιο κινηματογραφικό πράγμα που έκανα τελευταία, είναι που με πιάσαν ξαφνικά τα κλάματα στο ντουζ και έτρεχε η μάσκαρα.
Όταν λέμε ξαφνικά, εννοούμε ξαφνικά.
Να ξυρίζεις το πόδι σα να λέμε τώρα και ξαφνικά να περνάει από μπροστά σου μεγάλο ποσοστό της ρομαντικής σου ζωής και εκείνη την ώρα να παίζει στο ραδιόφωνο το Believe της Cher και να σου ρχεται να της απαντήσεις "ΝΟ" και δώστου οι καταρράκτες να μη σταματάνε.
Που λες, εγώ από το γκρέυς ανάτομυ η Ιζυ ήμουν, άντε βαριά η Λέξι.
Αλλά έχω την αίσθηση πως όσο μεγαλώνω τείνω προς Μέρεντιθ.
Dark and twisted με commitment issues.
*και η λέξη shiny αν μου φέρνει κάτι στο μυαλό μου φέρνει το venus in furs.
τίποτα πιο φωτεινό.
Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2014
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Εσπρεσιέρα
Γυρνώντας σπίτι πέρασα από το γωνιακό καφέ. Δοκίμασα διάφορες ποικιλίες τελευταία, κι εκεί έχει την καλύτερη. Ζήτησα να τον κόψουν για μηχαν...
-
Αν μπορούσα θα έπαιρνα τον πόνο σου μακριά Θα ήθελα να μην έκλαιγες ποτέ ξανά, μαμά Διάβασες τη διάγνωση, με πήρες αγκαλιά Με έσφιξες, μου έ...
-
Τα χέρια σου στον λαιμό μου με τρόμαξαν. Με γύρισαν πίσω στο δωμάτιο του ξενοδοχείου και δεν μπορούσα να φύγω. Εγώ έκλαιγα κι εκείνος γελούσ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου