Έβαλα τη μουσική λίγο πιο δυνατά απ' όσο συνηθίζω.
Ένιωσα μια μεγάλη ανάγκη η μουσική να καλύψει τα πάντα.
Γιατί αν είναι κάτι να τα καλύψει όλα, ε, ας είναι η μουσική.
Τον ίδιο ρόλο με τη μουσική παίζει και η βροχή για μένα.
Γιατί αν είναι κάτι να τα καλύψει όλα, και να μην είναι η μουσική, ε, ας είναι το νερό. Η βροχή είναι απ' τα αγαπημένα μου πράγματα και δεν το εννοώ με τη συμβατική έννοια του "να'μαι σπίτι προστατευμένη και να βρέχει έξω". Όχι. Να βρέχει και να είσαι έξω και να βρέχεσαι και να μην τρέχεις καν.
Εξάλλου, όλα είναι πιο γοητευτικά με βροχή και μη μου πείτε ότι έχω δει πολλές ταινίες, τι; βλάκες είναι οι σκηνοθέτες; Όχι. Η βροχή είναι πανέμορφη και παν-γοητευτική.
Α δεν ξέρω αν το 'χουμε πει, αλλά ο χειμώνας είναι γαλάζιος.
Δεν ξέρω γιατί.
Δεν έχω καμία πόρωση με το γαλάζιο -ούτε και με το χειμώνα.
Αλλά το γαλάζιο με ησυχάζει κάπως -το ίδιο και ο χειμώνας.
Θέλω να έρθουν τα γενέθλιά μου να πάω στο φιλαράκι μου και να βγούμε με το άλλο φιλαράκι μου(αυτό που μου έμαθε το τραγούδι που ακούω τώρα δυνατά) και να πίνω bloody mary στον Πειραιά, σ'εκείνο το πανέμορφο το στέκι σου, γιατί ναι μ'αρέσει το bloody mary και να ξέρετε εσάς που δε σας αρέσει το bloody mary δε σας εμπιστεύομαι.
Θα'χω γενέθλια που λες και δε με νοιάζει καμία τούρτα και κανένα δώρο, θέλω μόνο στολισμένη πρωτεύουσα και παλτό και σκουφιά και φιλικές αγκαλιές και μας φαντάζομαι στους δρόμους της Αθήνας ξημερώματα να τραγουδάμε μάλλον μακεδόνα.
Δε θέλω να βρέχει όμως τότε.
Η βροχή δεν είναι φιλική και δεν είναι αθηναϊκή.
Η βροχή είναι όλη η λαγνεία της Θεσσαλονίκης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου