τα καλαμάκια στο SI

Κάποια στιγμή, πέρυσι, είχα σκεφτεί τα καλαμάκια σαν μονάδα μέτρησης του χρόνου.
Γιατί είναι πολλά και δεν ξέρεις πότε θα τελειώσουν και πού θα είσαι και τέτοια.
Σκεφτόμουν πως εγώ θα μετακομίσω και τα καλαμάκια δε θα 'χουν τελειώσει ακόμα και τι θα τα 'κανα; θα τα πετούσα; ή θα τα μετακόμιζα κι αυτά; χαζό δεν είναι να μετακομίζεις καλαμάκια;
Αλλά τώρα δε νομίζω να μην έχουν τελειώσει, γιατί φέτος πίνω φραπέ -όχι τον απλό και πικρό, εκείνον τον άλλον με το φουντούκι, τον εθιστικό που λέει και η Λορέλ- και τα καλαμάκια θα τα τελειώσω, κι αν δεν τα τελειώσω μόνη μου τότε θα τα τελειώσω με παρέα ή θα τα τελειώσουμε παρέα. Το σίγουρο είναι πως τα καλαμάκια θα τελειώσουν χαρούμενα (όπως όλοι άλλωστε :Ρ).

Άλλο είναι το πόιντ όμως.
Το πόιντ είναι πως πέρυσι μετρούσα το χρόνο από ένα σημείο και μετά.
Μετρούσα τον χρόνο με τα καλαμάκια κι ο χρόνος ήταν ημιευθεία.
Τώρα μετράω τον χρόνο σαν έννοια, σαν ευθεία χωρίς αρχή και τέλος.
Τώρα μετράω τον χρόνο σαν έννοια, όχι σαν διάνυσμα.