afternoon

Χτες το πρωί έκανα πράγματα και είχε ζέστη κι ένιωσα μια εξάντληση χωρίς να 'χω κουραστεί στ' αλήθεια τόσο πολύ.

Βέβαια περπατάω πολύ κάθε μέρα, οπότε το "τόσο πολύ" είναι υποκειμενικό γιατί ποτέ δε θα κουραζόμουν με το καθημερινό μου περπάτημα, αλλά κάποιος άλλος ίσως και να κουραζόταν.
Γιατί κάθομαι και τα γράφω όλα αυτά, ούτε που ξέρω, αλλά τέλος πάντων, μ' αρέσει το περπάτημα, αυτό είναι το θέμα.
Αλλά χτες κουράστηκα γιατί είχε και ζέστη και σχεδόν σε καμία περίπτωση δε μ' αρέσει να ιδρώνω.

Γύρισα σπίτι που λες το μεσημέρι για μένα, απόγευμα για την Ε., γιατί εκεί στο Παρίσι όταν λένε μεσημέρι εννοούνε όντως το μεσημέρι. Κι εγώ το 4μμ δε θα το λεγα μεσημέρι αλλά ούτε απόγευμα θα το 'λεγα. Για κάτι τέτοιες ώρες χρειαζόμαστε λέξεις όπως afternoon. Θα μου πεις υπάρχει το απομεσήμερο αλλά το απομεσήμερο δεν είναι μια καθημερινή λέξη, είναι μια λέξη που περιμένεις να διαβάσεις περισσότερο απ' όσο να ακούσεις. Τέλος πάντων, η ώρα ήταν περίπου 4 μετά μεσημβρίας, η Ε. ήταν στη δουλειά κι εγώ ήμουν κουρασμένη κυρίως απ' τη ζέστη.

Και αφού τα είπαμε λίγο, της είπα
-Σκέφτομαι μήπως κοιμηθώ;
-Ναι! Η απάντηση σ' αυτή την ερώτηση είναι πάντα ναι.

Κι έτσι κοιμήθηκα χτες το μεσημέρι κι αν το ξερε η μάνα μου θα αναρωτιόταν αν αρρώστησα γιατί κοιμάμαι πάρα πολύ σπάνια τα μεσημέρια. Κοιμήθηκα χτες όμως. Και σήμερα όταν ένιωσα μια κούραση το απομεσήμερο, ξάπλωσα και δεν κοιμήθηκα, ξάπλωσα όμως και τεντώθηκα κι ένιωσα καλύτερα.

Γιατί φυσικά κι έχει δίκιο η Ε.
Όταν θες να ξαπλώσεις και μπορείς να ξαπλώσεις, να ξαπλώνεις.