Σήμερα έβαλα τα κλάματα περίπου 5 φόρες, τις 4 από τις οποίες ήμουν μόνη μου.Έβαλα τα κλάματα γιατί ήθελα αγκαλιά.Βασικά νομίζω πως θέλω τη μαμά μου.
Αυτόν τον καιρό δεν έχω χρόνο και κουράγιο να μιλάμε όσο θα ήθελα και νιώθω πως δεν ξέρει τίποτα απ' όσα συμβαίνουν στη ζωή μου κι οκ μπορεί να μην της τα έλεγα όλα, θα της έλεγα όμως κάποια και δε μ' αρέσει που δεν τα συζητάμε εκτενώς κάθε βράδυ στο τηλέφωνο.
Θέλω τη μαμά μου, θέλω να της μιλήσω και να με πάρει αγκαλιά και να κλαίω στην αγκαλιά της γιατί η μαμά είναι πολύ συγκινητικός άνθρωπος και οι αγκαλιές είναι πολύ συγκινητικές κι εγώ σήμερα δε νιώθω καλά και θέλω να κλαίω και θέλω τη μαμά μου.
Το καλό είναι πως την 4η φορά που με πήραν τα ζουμιά με πήρε ένας φίλος και μου είπε "έχουμε χταποδάκι και ρετσίνα, έλα" και πήγα, κι ήταν εκεί ο μικρούλης που κάνουμε παρέα και το κατάλαβε πως κάτι έχω γιατί κοιτούσα μ' αυτό το βλέμμα και με ρώτησε τι έγινε και του είπα "μπορείς να με πάρεις μια αγκαλιά;" και με πήρε, κι εντάξει μετά κάπως καλύτερα :)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου