sex & hugs & rock 'n' roll

Θέλω συνέχεια να γράφω.
Αλλά αυτό που γράφω είναι κάτι research report και κάτι τέτοια, στα οποία πρέπει να αλλάζω τη στοίχιση για να μην είναι λογοτεχνική, να είναι επιστημονική, δηλαδή ίσια δεξιά κι αριστερά, κι αυτό το κουμπάκι κάθε φορά που το πατάω στο word με πονάει λίγο αλλά μετά κάνω scroll up and down και το βλέπω τι ωραίο κι ομοιόμορφο είναι και το 'χω γράψει εγώ και λέω εντάξει, χαλάλι η ξενέρωτη στοίχιση.

Δεν είμαι καλά.
Νιώθω περισσότερο κουρασμένη και περισσότερο μόνη απ' όσο αντέχω.
Κι έρχονται τα χριστούγεννα, που είναι οι μέρες που you are meant to feel good κι εγώ δε νομίζω να νιώθω καλά, δε νομίζω καν να ξεκουραστώ, ίσως ξεκουραστώ τον Μάρτιο.

Έχω αρχίσει να βλέπω τον τύπο στον ύπνο μου, τα πρώτα δύο όνειρα δε με πείραξαν, ήταν αρκετά ρεαλιστικά ή απόμακρα αν θες -γιατί κι εγώ εξάλλου ρεαλιστική κι απόμακρη προσπαθώ να είμαι- αλλά το τρίτο με ξέσκισε κι ίσως καταράστηκε ολόκληρη την Κυριακή μου. Δεν ήταν καλή Κυριακή, δεν ένιωθα όμορφα κι ανέμελα όπως νιώθω συνήθως τις Κυριακές, και το γεγονός πως τον είδα στον ύπνο μου να ξυπνάμε αγκαλιά και να με ρωτάει αν κρυώνω ίσως έπαιξε το ρόλο του. Σίγουρα έπαιξε τον ρόλο του.

Δεν είμαι ερωτευμένη, δεν τον ξέρω τόσο καλά και δεν τον έχω συνηθίσει -επειδή δε με αφήνει και καλά μου κάνει γιατί αν με άφηνε δε θα τον άφηνα εγώ.
Σήμερα ένας φίλος μού είπε πως έχω δεσμευσοφοβία και να το πάρω αλλιώς γιατί όλα τα προβλήματα είναι μες στο μυαλό μου κι έχει δίκιο στο δεύτερο σκέλος, δεν έχει δίκιο όμως στο πρώτο.

Δεν έχω δεσμευσοφοβία, απλά για να αφοσιωθώ πρέπει να μ' εντυπωσιάσεις και δεν είναι πως δε μ' εντυπωσιάζουν άνθρωποι, απλά μ' εντυπωσιάζουν οι λάθος άνθρωποι -όπως αυτός ο άκρως ερωτεύσιμος τύπος- και γι αυτό οσονούπω θα με μαζεύουν πάλι απ' τα πατώματα αλλά μπορεί και όχι. Μπορεί να καταλάβω πως τα μεγαλοποιώ τα πράγματα χωρίς λόγο, πως ο τύπος δεν είναι σημαντικός, είναι απλά όμορφος και πως δεν έχει τίποτα να μου δώσει πέρα απ' αυτά που μου 'χει δώσει ήδη και πως ανάγκη δεν τον έχω.

Πράγματι, δεν τον έχω ανάγκη, όχι αυτόν.
Έχω ανάγκη όμως κάποιον να κοιμόμαστε αγκαλιά και να με ρωτάει αν κρυώνω.
Και στον τύπο δίνω μεγαλύτερη σημασία απ' όση ίσως του αναλογεί για τον απλό λόγο πως δεν έχω τίποτα άλλο όμορφο να σκέφτομαι πέρα απ' αυτές τις λίγες ώρες που έχουμε περάσει μαζί και που ήταν πανέμορφες και απροσδόκητα τρυφερές.

Δεν ξέρω λοιπόν αν θέλω αυτόν συγκεκριμένα.
Όμως τώρα αυτός μου έτυχε.
Κι έχω ανάγκη μια γαμημένη αγκαλιά και λίγη αγάπη.

Αντ' αυτού πίνω ουίσκια κι ακούω μπλουζ και σκέφτομαι πως φάση είναι και θα περάσει και πάλι δε θα 'χω ανάγκη κανέναν, γιατί ποτέ δεν είχα, αλλά ρε φίλε δεν έχει σημασία τι χρειάζεσαι μόνο, έχει σημασία και τι θες.

Κι εγώ αυτή τη στιγμή θέλω μεν ν' ακούω μπλουζ μόνη στο σπίτι αλλά θέλω και να κοιμάμαι με τον τύπο αγκαλιά και να ξυπνάμε μαζί.

Φακ.