με τα βρεμένα και τ' ασιδέρωτα

Χτες βγήκα με το Πεννάκι. Ήμουν λίγο κουρασμένη απ' τη δουλειά και νύσταζα από νωρίς. Από αυτό καταλαβαίνει κανείς πως ακολούθησε μπαρότσαρκα και πιώμα και ξενύχτι, όπως συμβαίνει πάντα όταν λέει κάποιος "πάμε για μια χαλαρή μπύρα".

Θα τα πάρω από νωρίς.
Σχόλασα. Έμεινα στο μαγαζί για ένα τσιγάρο και μια σφήνα. Δίπλα μου καθόταν ένας από τους θαμώνες που δεν μπορώ να αποφασίσω τι άποψη έχω γι αυτόν. Δεν μπορούσα μέχρι χτες δηλαδή. Γιατί χτες συζητούσαμε για τον γραπτό λόγο και για το διάβασμα και είπε πως αν έπρεπε να διαλέξει ανάμεσα σε καφέ έξω ή διάβασμα στο κρεβάτι, θα διάλεγε διάβασμα στο κρεβάτι. Οπότε τώρα τον αγαπάμε.

Ήρθε το Πεννάκι και με πήρε και πήγαμε στο στέκι της κατάθλιψης, έτσι απόφασισα να το λέω. Είναι το μαγαζί που όταν είσαι εντάξει δε σε ενοχλεί η μουσική αλλά όταν δεν είσαι και πολύ καλά, ε, σε σπρώχνει λίγο στον γκρεμό. Οπότε προφανώς εκεί πήγαμε. Κλάψαμε εναλλάξ. Όταν έκλαιγα εγώ με είδε ο Δημήτρης και με κοίταξε πολύ θυμωμένα και μου είπε "άμα σου αστράψω καμία...!". Δε μου άστραψε καμία. Για δικούς μας λόγους γελάσαμε πολύ με την Πέννυ εκείνη την ώρα. Αλλά αυτά είναι censored.

Μετά είπαμε να πάμε αλλού, το αλλού που αποφασίσαμε ήταν λίγο μακριά για περπάτημα, οπότε πήραμε το αυτοκίνητο. Η διάθεσή μας δεν ήταν καταπληκτική αλλά άνοιξα το ραδιόφωνο και έπαιζε θα πάθεις έρωτα και πολύ χαρήκαμε γι αυτό και δυναμώσαμε πολύ την ένταση και είπαμε πως είμαστε πολύ γκόμενες που βάζουμε στο τέρμα Αλεξίου, αλλά αυτό καθόλου δε μας πτόησε, αν σκεφτείς δηλαδή πως μας έπιασε και κόκκινο και δε χαμηλώσαμε και τραγουδούσαμε κιόλας γιατί προφανώς το ξέρουμε απέξω.

Ύστερα πήγαμε σε ένα μαγαζί με hard rock, δούλευε ο αγαπημένος μου μπάρμαν. Θα έλεγα πόσα σφηνάκια μας κέρασε, αλλά δε θέλω να λέω ψέμματα. Δε θυμάμαι.

Φύγαμε κι από 'κει. Πήραμε το αυτοκίνητο. Άλλαξα σταθμό. Αυτή τη φορά kylie minogue- can't get you out of my head. Χαρήκαμε και γι αυτό εξίσου με την Αλεξίου. Σταματήσαμε, βγήκαμε από το αυτοκίνητο και χορέψαμε. Ήθελα να κάνω τραμπάλα. Είπα "να εδώ έχει τραμπάλα πάμε". Μου απάντησε "σωλήνες είναι, είσαι και μηχανικός". Γελάσαμε πολύ.

Ξαναμπήκαμε στο αυτοκίνητο. Πήγαμε σε ένα πάρκο.Τρέξαμε. Έβρεχε και μύριζε βρεγμένο χώμα κι ίσως τίποτα εκείνη την ώρα δεν μπορούσε να με κάνει περισσότερο χαρούμενη. Έβρεχε και βρεχόμασταν και μύριζε βρεγμένο χώμα. Κι ήταν παραπλανητικό γιατί έμοιαζε με φθινόπωρο αλλά ήταν άνοιξη αλλά δεν πειράζει γιατί και η άνοιξη είναι πολύ ωραία, η άνοιξη μυρίζει γιασεμιά και τέτοια. Μου φαίνεται πολύ δύσκολο να διαλέξω ανάμεσα στις δύο αυτές μυρωδιές αλλά για σήμερα θα πω βρεγμένο χώμα. Γυρίσαμε σπίτι.

- Ρε τι ωραία που περάσαμε, πρέπει να τα γράψουμε.
- Το αφήνω πάνω σου.

I'm glad I failed*

Να σου πω κάτι;
Πάντα εμπιστευόμουν τους ανθρώπους και περίμενα τα καλύτερα,
πάντα έδινα the benefit of the doubt.

Αλλά πλέον μεγαλώνουμε και ο καθένας μας είναι αυτός που είναι
και δεν αλλάζουν οι άνθρωποι.

Κι εγώ δεν είμαι πια γαμάτη για να 'ναι και οι άλλοι γαμάτοι μαζί μου.

Είμαι γαμάτη γιατί έτσι μόνο μπορώ να ζω με τον εαυτό μου.

Κι αν οι άλλοι δεν έιναι, πρόβλημά τους κι ατυχία μου.

Κάποια στιγμή θα βρούμε αυτό που μας αξίζει, το πιστεύω αυτό.

Δε θα προσπαθώ ομως στη διαδρομή να φτιάξω όλο τον κόσμο.

Αν θέλουν να 'ναι μαλάκες, γούστο τους και καπέλο τους.

Και κάπως έτσι πιστεύω πως είναι η ενηλικίωση.
Δε θα σταματήσω να πιστεύω σε καθετί ιδανικό,
θα σταματήσω όμως να πιστεύω πως μπορώ να το βάλω στο κεφάλι του καθενός.
Και δε θα γίνω λιγότερο αισιόδοξη γι αυτό το λόγο.
Ο κόσμος μπορεί να γίνει γαμάτος.
Εγώ μπορώ να γίνω ευτυχισμένη.
Ο καπιταλισμός δεν ξέρω, μπορεί να πέσει.

Μπορώ να προσπαθώ να σε πείσω πως η άνοιξη είναι ωραία
κι ο καπιταλισμός είναι κακός.
Δεν μπορώ όμως πλέον να στεναχωριέμαι αν δεν το βλέπεις.
Θα βρω ανθρώπους που το βλέπουν.


PS I spent days trying to learn not to trust people and I'm glad I failed

deceived

Νιώθω λίγο grown up αυτές τις μέρες.
Ξυπνάω, πίνω καφέ, τρώω πρωινό.
Φτιάχνω φαγητό.
Πηγαίνω στη δουλειά.
Κουράζομαι.
Βγαίνω ίσως για ένα ποτό.
Γυρνάω σπίτι και πεινάω.
Σκέφτομαι τι θα παραγγείλω.
Μετά θυμάμαι πως έχω φαΐ, έχω μαγειρέψει!
Τρώω απ' αυτό που μαγείρεψα το μεσημέρι.
Κάνω δυο τσιγάρα βλέποντας μια σειρά.
Ξαπλώνω, διαβάζω, κοιμάμαι.

Αύριο λέω να φτιάξω τηγανίτες για πρωινό.

Απρίλης ρε φίλε και άνοιξη κι όλα καλά.

Αλλά μετά απ' όλες αυτές τις πολύχρωμες σκέψεις, επειδή μιλάμε για μένα κι επειδή προφανώς κάπως πρέπει να βαρύνω την ατμόσφαιρα, δεν μπορώ να πιστεύω για πολλή ώρα πως όλα θα πάνε καλά κι έτσι συνεχίζω να ακούω στο ριπήτ αυτό και να λέω στον εαυτό μου "don't be deceived, no land in sight, we're all adrift in this dark night".

λεμονάδα

Πήγα στο σούπερ μάρκετ και πήρα παγωτό και λεμονάδες κι ένιωσα πολύ μικρή γιατί ποιος βγαίνει από το σπίτι για να πάει στο σούπερ μάρκετ για να πάρει παγωτό; Ένα παιδί.

Ύστερα σκέφτηκα να είμαι λίγο μόνο πιο μεγάλη, να έχω πτυχίο και δουλειά και να περνάω τα ανοιξιάτικα απομεσήμερα του Σαββάτου στο σπίτι, με κλειστά πατζούρια, πίνοντας λεμονάδα κι ακούγοντας κασετόφωνο. Έτσι ναι. Έτσι ας μεγαλώσω.

η Έρικα και οι άλλες

ΥΓ Δεν είμαι τόσο ψωνάρα να θέλω να δείξω σε όλους το βιβλίο που διαβάζω, αλλά τον κύριο μου τον σύστησε το μπαλαρινάκι και ξέρω πως θα χαμογελάσει όταν το δει :)

I 've been running

αυτό που κάνω ποιος σου τό 'πε αδυναμία;

- Είσαι καλά;
- Έτσι νόμιζα, αλλά όχι. Δεν είμαι καλά γαμώτο.
- Είναι στο χέρι σου;
- Ε, είναι. Δεν είναι;
- Πώς είναι; Πατάς κουμπιά;
- Βασικά...ναι.
- Και πιάνει;
- Για λίγο, ναι.
- Ξέρεις γιατί δεν κρατάει;
- Γιατί;
- Γιατί πρέπει να σταματήσεις να πατάς κουμπιά.

release my soul

Σήμερα, που λες, είχε ήλιο. Είχε ήλιο κι αποφάσισα πως ήρθε η ώρα να μου αγοράσω καινούριο κραγιόν, να με βάψω και να με βγάλω για καφέ. Ύστερα ήρθα στο σπίτι, έκανα λίγο πως διαβάζω, αλλά περισσότερο έκανα μπακ απ σε διάφορα αρχεία γιατί είχε έρθει ο καιρός για αλλαγή κι εγώ τις αλλαγές τις κάνω παντού κι επειδή ο υπολογιστής είναι το παιχνίδι μου, ε, θέλω να το νιώθω κι αυτό ανανεωμένο. Θα καταλάβεις σε λίγο.

Το βράδυ λοιπόν άφησα τα αρχεία μου να σώζονται σε άγνωστα μέρη του διαδικτύου κι εγώ φόρεσα το καινούριο μου κραγιόν και βγήκα έξω. Και με κέρασα. Κι ήταν ωραία. Μέχρι ένα σημείο. Μετά η μαυρίλα κόντεψε να κερδίσει έδαφος αλλά λίγο πιο μετά πήρα τηλέφωνο τον Τσ. και όλα έγιναν εντάξει.

Βγήκαμε, τα είπαμε, τα ήπιαμε -γιατί οι ενήλικες δουλεύουν κι εγώ είμαι ενήλικας και δουλεύω και οι άνθρωποι που δουλεύουν έχουν κάθε δικαίωμα να φάνε τα μεροκάματα και τα νυχτoκάματά τους σε ποτά, ε μαμά;  κι ένιωσα μεγάλη -αλλά όχι πολύ- και υπεύθυνη -αλλά όχι πολύ- και περιπετειώδης -μάλλον πολύ- κι ενδιαφέρουσα -ναι, πολύ- και καλή -σε μέτρια ποσότητα.

Κι ένιωσα, που λες, εντάξει παιδί κι απ' το μυαλό μου δεν ξεκολλούσε με τίποτα αυτό το τραγούδι για λόγους που κι αυτούς θα καταλάβεις μετά. Κι ύστερα γύρισα σπίτι κι έκανα φορμάτ στον υπολογιστή γιατί τόσο πολύ ήθελα μια αλλαγή.

Και τώρα ο υπολογιστής μου είναι σαν καινούριος κι ακούω αυτό το τραγούδι σε επανάληψη και σκέφτομαι τι ωραία να ήταν και η ζωή μου σαν καινούρια και να είχα ένα τραγούδι να θέλω να το ακούω σε επανάληψη. Όχι τραγούδι δηλαδή. Κατάλαβες. Σε επανάληψη όμως. Τόσο να το θέλω.

Το κορίτσι θέλει πολλά και τα θέλει πολύ.

Don't be deceived, no land in sight
We're all adrift in this dark night

We float on seas of disbelief

While singing songs of pain relief

Shake my body - release my soul
Punish my senses - lose control
This body's young but my spirit's old
Scatter my ashes and let my feelings go

Where is the love that everyone is talking of?

We accept the love we think we deserve.

Πριν κάποιες μέρες μου έκανε έκπληξη το λορελάκι! Συνεννοήθηκε με το Πεννάκι και δεν πήρα χαμπάρι τίποτα, απλά έσκασε μύτη εκεί που πίναμε καφέ. Πολύ συγκινήθηκα, περιττό να το πω, είχαμε κι αγκαλιές και δάκρυα κι απ' όλα.

Το λορελάκι, που λέτε, δεν είναι μια συνηθισμένη φίλη. Είναι μια ασυνήθιστη φίλη. Είναι η φίλη που καταλαβαίνει σχεδόν διαισθητικά πως δεν είσαι καλά και που αν κρίνει πως η κατάσταση φτάνει σε επικίνδυνα κι οριακά σημεία, ε θα σου κάνει κι επίσκεψη έκπληξη. Κι είναι και η φίλη που θα σου γεμίσει το σπίτι με ένα σωρό σημειωματάκια με ατάκες από βιβλία κι από ταινίες κι από σειρές, για να 'χεις να τα βρίσκεις για πολλές μέρες μετά.

Έτσι τώρα βλέπω στο φωτιστικό του γραφείου μου το πιο σημαντικό απ' όλα τα χαρτάκια.

We accept the love we think we deserve.

Και ρε συ να σου πω κάτι; 

Νομίζω αξίζω περισσότερα.

Νομίζω ήρθε η ώρα τα πράγματα να είναι απλά κι αβίαστα.

Νομίζω μπορώ να ζήσω μια ωραία ιστορία.

Και νομίζω πως για να το κάνω πρέπει ν' αφήσω όλες τις υπόλοιπες.

Γιατί δε θέλω να είμαι το γκομενάκι σου, δε θέλω να είμαι κανενός το γκομενάκι πλέον.

Θέλω αγκαλιά και κάποιον να ξυπνάει όταν θα φτιάχνω καφέ και βόλτες χέρι-χέρι και τέτοια.

Αξίζω τόσα.

χωρίς παγάκια

- Δε θέλω να κολλήσω μαζί σου.
- Μάλλον καλά κάνεις.

to die by your side

- Χωρίζω τους ανθρώπους σε δύο κατηγορίες: αυτούς που θα πέθαινα δίπλα τους κι αυτούς που δε θα πέθαινα δίπλα τους.
- Εγώ σε ποια κατηγορία είμαι;
- Εσύ μαζί μας θα πέθαινες.
- Τι καλά!
- Τι χαίρεσαι; Σε κανα τρίχρονο θα 'χουμε πεθάνει.