Σήμερα σκέφτηκα πάλι αυτή τη φράση που περνάει συχνά πυκνά από το μυαλό μου
και μου την είχε γράψει και η Λορέλ σε μια χριστουγεννιάτικη κάρτα
και την είχα γράψει κι εγώ το τέλος από τον τρυποκάρυδό μου.
Μία φράση που συνοψίζει όλους τους λόγους που πολλά πράγματα στη ζωή μου
δεν πάνε όπως θα ήθελα
όπως θα μπορούσα
ή όπως ήξερα ότι γινόταν να γίνουν.
very square peg, very round hole.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Εσπρεσιέρα
Γυρνώντας σπίτι πέρασα από το γωνιακό καφέ. Δοκίμασα διάφορες ποικιλίες τελευταία, κι εκεί έχει την καλύτερη. Ζήτησα να τον κόψουν για μηχαν...
-
Αν μπορούσα θα έπαιρνα τον πόνο σου μακριά Θα ήθελα να μην έκλαιγες ποτέ ξανά, μαμά Διάβασες τη διάγνωση, με πήρες αγκαλιά Με έσφιξες, μου έ...
-
Τα χέρια σου στον λαιμό μου με τρόμαξαν. Με γύρισαν πίσω στο δωμάτιο του ξενοδοχείου και δεν μπορούσα να φύγω. Εγώ έκλαιγα κι εκείνος γελούσ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου