επέστρεφε

Τις προάλλες περπατούσα και χαμογελούσα πολύ ναζιάρικα μόνη μου.
Σκεφτόμουν το πρώτο μας ραντεβού και μετά το δεύτερο και μετά το τρίτο.
Σκεφτόμουν γενικά τις πρώτες μέρες που ήμασταν μαζί και όλες τις πρώτες μας φορές.
Το μυαλό μου είχε γεμίσει με ένα σωρό αξιαγάπητες λεπτομέρειες.

Κάνω κάτι κακό γενικά: συγκρίνω.
Έτσι, αμέσως μετά έφερα στο μυαλό μου τις άλλες φορές
που έπαιζα στο μυαλό μου σκηνές στο replay.
Και υπήρχε μια τεράστια διαφορά μεταξύ σε σένα και τους άλλους.
Τις άλλες φορές το έκανα αυτό με τρόμο
μην τυχόν και ξεχάσω κάποια αξιαγάπητη λεπτομέρεια
γιατί ποιος ξέρει πότε θα τον ξαναέβλεπα τον άλλον;
Εγώ βέβαια ήξερα πως δε θα τον ξαναέβλεπα ποτέ μάλλον.
Τα ξέρουν αυτά οι γυναίκες νομίζω.
Οι γυναίκες ξέρουν πολλά.

Και τώρα έπαιζα όλες αυτές τις σκηνές μαζί σου,
χωρίς τρόμο, χωρίς θλίψη, χωρίς κανένα αρνητικό συναίσθημα.
Μόνο με τη σιγουριά πως θα επαναληφθούν
και μη βλέποντας την ώρα.

ΥΓ απ' τα αγαπημένα μου πράγματα στον κόσμο, είναι το χαμόγελό σου όταν χαίρομαι.

ΥΓ 2 Μη γελιέστε με το τραγουδάκι, καλά είμαι. Απλά έχω πάθει εφηβεία αυτές τις μέρες κι ακούω κάτι dark, post punk, gothic και τέτοια. Είναι το οικείο μου.