γκρι

Χτες ήταν μια ωραία μέρα. Νομίζω πως αν την περιγράψω θα την αδικήσω γι αυτό δε θα το κάνω. Κι έπεσα στο κρεβάτι όταν τέλειωσε η μέρα και σκεφτόμουν "τι άλλο να 'χει μια μέρα για να μπορείς να την πεις υπέροχη?". Οκ, κάτι μπορούσα να σκεφτώ.

Αλλά το κλειδί για να απολαμβάνεις τις μέρες, είναι να μη σκέφτεσαι τα περιθώρια βελτίωσης. Γιατί απλά,πάντα υπάρχουν. Το ότι γινόταν και καλύτερα δε σημαίνει πως δεν ήταν υπέροχα. Ξέρεις, shades of gray και τέτοια. Δεν είναι άσπρο/μαύρο,είναι και γκρι κι όχι άσχημο γκρι, γιατί ξέρεις το γκρι είναι ωραίο χρώμα,τελευταία είναι απ'τα αγαπημένα μου χρώματα κι ίσως μόλις κατάλαβα γιατί.

Γιατί αν άσπρο είναι η τελειότητα και μαύρο το χάος τότε γκρι είναι οι άνθρωποι.

κάτι ήθελα να γράψω εδώ αλλά αυτολογοκρίνομαι.

Η πιο αγαπημένη μου φίλη μου είπε σήμερα με απογοήτευση "αφήνω τον εαυτό μου να πληγωθεί πάλι".

Ναι,τέτοιες είμαστε. Τον αφήνουμε τον εαυτό μας να πληγωθεί. Τι να κάνουμε; Είμαστε κορίτσια,είμαστε ευαίσθητα,είμαστε φαντασιόπληκτα,αισιόδοξα και υπερβολικά. Ερωτευόμαστε απότομα,απόλυτα και αδιάλλακτα.

Και σκέφτομαι όλο και συχνότερα κάτι που είχε πει η Μ. και τώρα δεν ξέρω καν η ίδια αν το θυμάται. Ας πληγωθώ. Ας πάθω νευρικό κλονισμό,δε μ'ενδιαφέρει.

 Ούτε εμένα μ'ενδιάφερει κι ούτε κι εσένα να σ'ενδιαφέρει. Ας πάθουμε νευρικό κλονισμό. Γιατί κάπου άκουσα πρόσφατα "if you're gonna be a bear,be a grizzly".

Να πάθεις έρωτα. 

Η βροχή κάνει τα ρούχα σου βρεγμένα και τα παπούτσια σου λασπωμένα απ'τη μια στιγμή στην άλλη. Αυτό σκέφτηκα κοιτώντας τα μποτάκια μου τα χαράματα της Παρασκευής. Αυτό και κάτι άλλο.

Πως αυτό που χωρίζει το καθαρό απ'το βρώμικο και το ξεκάθαρο απ'το πολύπλοκο και το εύκολο απ'το δύσκολο...είναι συνήθως αυτό που χωρίζει όλες τις λέξεις απ'τις αντίθετές τους: μια στιγμή.

pas mal

Βγήκα απ'το σπίτι με σκοπό να πάρω μια σοκολάτα απ'το σούπερ μάρκετ. Αλλά η βροχή είχε μόλις σταματήσει κι ατμόσφαιρα ήταν υπέροχη. Οι δρόμοι μύριζαν χώμα και νερό -ναι,νερό*το νερό μυρίζει κι έχει γεύση και κανένα νερό δεν είναι ίδιο με κανένα άλλο. Και περπάτησα πέρα απ'το σούπερ μάρκετ και οι δρόμοι ήταν άδειοι και σκοτεινοί και βρεγμένοι,σχεδόν συνωμοτικοί, και στο κενό από κάτι πολυκατοικίες πήγε να φανεί το φεγγάρι αλλά είχε σύννεφα κι αυτό το κανε ακόμα πιο όμορφο,ήταν μια ασημένια μουτζούρα.

Κι όπως άρχισα να κατηφορίζω σ'έναν φαρδύ πεζόδρομο ένιωσα ξαφνικά πως ίσως όλα να πάνε καλά. Όχι. Πως όλα θα πάνε καλά. Ξέρω, είναι χαζό απλώς να το πιστεύεις και να πιστεύεις πως επειδή το πιστεύεις θα γίνει κιόλας. Όμως έχω πλέον πειστεί πως όσο δεν αρκεί η πίστη τόσο δεν αρκεί και η προσπάθεια. Και τα δύο πρέπει να τα κάνεις, και να προσπαθείς και να πιστεύεις και τότε...και τότε πάλι μπορεί να μην πάνε όλα καλά. Αλλά ποιος νοιάζεται? Τουλάχιστον δε θα είναι άσχημη η διαδρομή.

Μα πώς αλλιώς; Αφού είμαι αισιόδοξος άνθρωπος, δεν υπάρχει αμφιβολία. Φταίει που τα πράγματα είναι μ'ένα χαζό τρόπο, ούτε καλά αλλά ούτε και άσχημα. Και τώρα σκέφτομαι εκείνο το διάλογο:

-What was he like?

-He wasn't a bad man.

-That's not the same as being a good man.*

Κι αυτό είναι καλό,γιατί το να μην είναι καλά τα πράγματα δε σημαίνει πως είναι και άσχημα. Και το pas mal αν μπορείς να πεις με σιγουριά τι ΔΕΝ είναι,ξέρεις τι είναι αυτό? Σίγουρα δεν είναι mal.

*quote από το Masters Of Sex

Τελευταία σκέφτομαι πως αν αυτό που ελπίζεις κι αυτό που περιμένεις ότι θα γίνει, είναι το ίδιο πράγμα,τότε όλα πάνε καλά.

Αλλά δεν ξέρω αν αυτό είναι accurate ή αν είναι απλώς ο ορισμός του αισιόδοξου ανθρώπου.

Και πρέπει να μάθω, για να ξέρω: ή όλα δεν πάνε καλά ή δεν είμαι πια αισιόδοξος άνθρωπος.

To be honest,το δεύτερο σενάριο το βρίσκω χειρότερο.

κι αν δε φύγεις,θα φύγω,για πάντα,για λίγο

Για τον Νταλάρα πείτε ό,τι θέλετε,κανένα πρόβλημα.
Αλλά όπου μπλέκεται ο Bregovic γίνεται τέχνη.
Κι αυτό εδώ είναι για μένα το ΤΟΠ τσιφτετέλι.

Κι επειδή έχω λιώσει το σιντάκι τελευταία -ναι το σιντί,το άκτσουαλ σιντί,αυτό που μπαίνει στο στερεοφωνικό και γυρίζει- πάρτε και τούτο που δεν ξεκολλάει απ'το μυαλό μου για κανένα λόγο..και καλά κάνει δηλαδή:

έμαθα να παίζω να κερδίζω και να χάνω
και να ζω σαν να μην είναι να πεθάνω.

I rest my case.

Je bois
A trop forte dose
Je vois
Des éléphants roses

"Δεν μπορώ όταν χρειάζεται να εξηγήσω γιατί τρώμε μπουγάτσα και κακάο μετά τα ξενύχτια."

Ο σοφός καλός φίλος μου, ο Σ.

I'm only happy when it rains

Μετά τα μέσα του καλοκαιριού η βροχή δε μυρίζει μόνο χώμα. 

Μυρίζει φθινόπωρο,καινούρια χρονιά και ζεστό καφέ. 

Πλαστικές κασετίνες,μπλε τετράδια κι ανεξίτηλους μαρκαδόρους.

Καλοριφέρ,κυλικείο και χοντροκομμένα λατρεμένα αστεία.

Βρεγμένα ποδήλατα,καμένα ξύλα και παγωμένες αίθουσες.

Και άλλα πράγματα που δε μυρίζουν ευτυχία. Γιατί είμαστε και μηχανικοί και κάθε δράση έχει αντίδραση. Κι εκεί που απολαμβάνεις ωραία και καλά μια απρόσμενη βροχούλα,προστατευμένη για πρώτη φορά εδώ και χρόνια από ομπρέλα -γιατί δε σ'αρέσουν οι ομπρέλες,προτιμάς να βρέχεσαι παρά να μην έχεις ελεύθερα χέρια,προτιμάς να βρέχεσαι παρά να κρατάς στα χέρια σου ένα πράγμα με φονικές ακτίνες που ξεπροβάλουν απ΄το ύφασμα κι απειλούν αθώους περαστικούς,προτιμάς να βρέχεσαι παρά να είσαι απ'αυτούς τους μαλάκες που νομίζουν πως στο πεζοδρόμιο υπάρχουν μόνο αυτοί και η ομπρέλα τους κι όποιον πάρει ο χάρος-κι εκεί που λοιπόν συμβαίνουν όλα αυτά κι είσαι τρομερά ευχαριστημένη απ'τον εαυτό σου και καθόλου απογοητευμένη απ'τον -αν είναι δυνατόν- χειμωνιάτικο καιρό, ξαφνικά το σύμπαν θυμάται πως έχει ξεχάσει την αντίδραση. Κι αρχίζει να βρέχει από το δρόμο αντί από τον ουρανό,η ομπρέλα προστατεύει μόνο τα κωλόπουλα που πετάνε από πάνω σου,τα πεζοδρόμια είναι πια υπόστεγα και τα υπόστεγα είναι πατώματα μπαλκονιού. Τα μπαλκόνια είναι άχρηστα και τα ταβάνια πατώματα. Κι εσύ είσαι ένα κορίτσι που περπατάει με τα χέρια -είδες που πρέπει να χουμε ελεύθερα χέρια?ποτέ δεν ξέρεις πόσο μπορεί να τα χρειαστείς. Και με τα χέρια δεν έμαθες ποτέ να περπατάς. Και συνεχίζεις με τα πόδια. Κι αυτό είναι ακόμα καλύτερο γιατί τώρα είσαι ένα κορίτσι που περπατάει στον ουρανό. In your face,universe.

Διαπιστώσεις του Σαββάτου

-το τάργκετ γκρουπ ενός κάμπινγκ το καταλαβαίνεις από το μέγεθος του μπιτς μπαρ. όσο περισσότερα τετραγωνικά,τόσο μικρότερες ηλικίες.
-ακόμα και οι αντιπαθητικοί άντρες,όταν χορεύουν σε μια συναυλία με το παιδί τους,είναι λιγότερο ενοχλητικοί για τα μάτια.
-ακόμα κι αν δεν έχω σκοπό να πάω σε μια συναυλία,αν ξεκινήσει πρέπει να'μαι τέρμα μπροστά. δε μου πάει η καρδιά να πάω πιο πίσω.
-αν θυμάσαι πόσα τσιγάρα έκανες σε μια συναυλία,δεν πέρασες καλά στη συναυλία.
-σ'όποιον ξέρει να κοιτάζει φαίνονται όλα μαγικά.

ωραίο είναι το γλέντι σας,κι ας μην πολυμιλάω.