Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 2008

που δεν τρέμουν τα χέρια σου εγώ να φθονώ..

ΑΓΡΙΟ ΜΕΛΙ


Να κρατιέμαι από πάνω σου όταν πονώ

Και να γέρνω αργά το κεφάλι στον ώμο

Που δεν τρέμουν τα χέρια σου εγώ να φθονώ

Δίκαιος φθόνος σ’άδικο της ζωής νόμο


Ν’αφουγκράζομαι δάκρυα και γέλια υγρά

Και ν’αφήνω στο βλέμμα σου ένα άκοσμο χάδι

Που γεμίζεις μ’ανάσες καθώς ξεψυχά

Το καλύτερο νιότης αν θες μας το βράδυ


Να κουρνιάζω ερείπιο στα ερείπια πάνω

Και να φτύνω σιωπές σ’άλλες δυο μου ζωές

Που δε τρέχουν τα σύννεφα και πώς ν’ανασάνω

Με πατζούρια κλειστά και θνητούς πνεύμονες


Να φωλιάζω κρυφά στις ρυτίδες της νιότης

Και να ψέλνω αργά το τραγούδι της μάνας

Που δεν τρέμουν τα χέρια σου εγώ είμαι ο πότης

Είμαι μέτρο, ρυθμός, η ωδή και ο Πάνας


Δεν αντέχουν τα πόδια μου να τρέξουν κοντά σου

Σαν κισσός να τυλίξω το κορμί σου που θέλει

Που δε θέλει όμως φίδι να γίνει, φαντάσου

Να σταλάξει αρμύρα από άγριο μέλι


Στίχοι : Θάνος Ανεστόπουλος

Μουσική : Διάφανα Κρίνα

9 σχόλια:

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Υπάρχει πιό όμορφος τρόπος να εκφράσεις τα συναισθήματά σου από αυτόν της ποίησης?
Αρμύρα από άγριο μέλι ,είναι η γεύση του έρωτα.
Ευτυχής όποιος το δοκιμάζει.

Helga είπε...

Θυμάμαι μια νύχτα που 'χες πει:
"έχεις σταυρώσει κόσμο εσύ , θα μείνεις ξένος"
και σε κοιτούσα σαν παιδί
που κάποιος του΄πε το γιατί
φυσάει αγέρας στη ζωή του αγριεμένος
:)

La Dona Catalana είπε...

υπέρα διάφανα κρίνα..
όταν είχα πρωτοακούσει το
"αφήνω στο βλέμμα σου ένα άκοσμο χάδι" είχα εκστασιαστεί! σματς!

Ανώνυμος είπε...

τι υπεροχο ποιημα μοιραστηκες μαζι μας;

hopkins είπε...

Έχουν υπάρξει φορές που παρανοώ όταν παίζω αυτό το τραγούδι στην κιθάρα. Μια φορά αν θυμάμαι καλά είχα σπάσει και μια χορδή. Έχει φοβερή μουσική. Τρομερές εκρήξεις! Και τέλειους στίχους φυσικά!

το κορίτσι που ήθελε πολλά είπε...

επειδή μερικοί δεν το ξέρουν και για να μην καταπατήσω και πνευματικά δικαιώματα έγραψα το στιχουργό και τους συνθέτες(έμμεσα =Ρ)

είναι τραγούδι των διάφανων κρίνων (όπως κατάλαβε ο χοπκινς κι η ντόνα!)

κι είναι τέλειοοοοοοο . + -

Morpheus είπε...

Κρίνα... Πως μ' αρέσουν... Απ' τα πιο ποιητικά συγκροτήματα... Αγαπημένα ...

το κορίτσι που ήθελε πολλά είπε...

είναι οι μόνοι που έμειναν στην ελληνική ροκ σκηνή κι έχουν και απίστευτο ήχο.. μου θυμίζουν joy division, υπέροχη μουσική..για τους στίχους δεν το συζητώ..η μάνα μου θέλει να κάνει στα κείμενα(το μάθημα στο σχολείο, κείμενα νεοελληνικής λογοτεχνίας) τραγούδια των κρίνων!

Morpheus είπε...

Τέλεια ιδέα... Αν και πολλοί δεν θα το εκτιμήσουν... Μακάρι να κάναμε κρίνα στη λογοτεχνία...