Σήμερα ξύπνησα ήρεμα και έκανα ώρα να σηκωθώ απ το κρεβάτι. Άνοιξα στα τυφλά το ραδιόφωνο και δε θυμάμαι ποιο τραγούδι είχε αλλά είμαι σίγουρη πως μ αυτό ήθελα να ξυπνήσω.
Μετά ζέστανα κρουασανάκια στην τοστιέρα και έφτιαξα ζεστή σοκολατίτσα,άνοιξα και στην κουζίνα το ραδιόφωνο κι έκατσα εκεί δίπλα στη μαμά που διάβαζε φιλοσοφία. Μου φαίνεται πως είναι άνοιξη. Αυτός ο ήλιος είναι πολύ παραπλανητικός γιατί δεν έχει ζέστη έξω αλλά δε βαριέσαι? Έχει ήλιο =)
Πήγα να συμμαζέψω τον χαμό στο δωμάτιό μου και πριν βάλω το μαλλιαρό-σε-μπλε (κασκόλ είναι αυτό) στη θέση του το μύρισα και μου φάνηκε πως μύριζε Στεφανία. Θέλω να πω αν έχω μια συγκεκριμένη μυρωδιά τότε αυτή θα χω. Κι όταν έδωσα τον καρπό μου στη Μάρθα για να μυρίσει την καινούρια κολόνια είπε «αχ! Μυρίζει εσύ!» και χάρηκα!
Μετά έβαλα φόρμα ,γιατί μ αρέσει να φοράω φόρμες μες στο σπίτι, κι ένα φούξια μακό μπλουζάκι και... το μαλλιαρό σε μπλε! Ναι το ξέρω πως τα κασκόλ είναι για έξω και για κρύο αλλά εγώ ηθελα να το τυλιχτώ και να μυρίζω ωραία.
Είναι ακόμα περισσότερο άνοιξη γιατί ο Σταύρος μου πήρε την τίνκερ μπελ σε κουκλάκι και την έβαλα μπροστά στο γράφειο μου να τη βλέπω όταν διαβάζω. Το είπα στο Σταύρο κι εκείνος είπε πως έβαλε στο γραφείο του ένα χαρτί μεγάααααλο που λέει «υπόσχεση» για να διαβάζει ακόμα κι όταν βαριέται. Έγραψε υπόσχεση γιατί μια μέρα δώσαμε τα μικρά δαχτυλάκια του δεξιού χεριού κι είπαμε «θα περάσουμε μηχανολόγους θεσσαλονίκη». Θα περάσουμε..
Σκέφτομαι να είναι πραγματικά άνοιξη αλλά μια άλλη άνοιξη όχι αυτή που έρχεται. Μια επόμενη άνοιξη και να φοράω αέρινο φουστάνι κοριτσίστικο και σανδάλια και μπιχλιμπίδια στα πόδια, να χω βαμμένα νύχια ποδιών και τα μαλλιά μου να είναι μακριάαα ή και να τα χω κόψει. Ναι μπορεί να τα χω κόψει. Μπορεί κάποτε να τα κόψω σαν την Αμελί και που ξέρεις μπορεί και να μου πάνε!
Δεν περνάω τις καλύτερες μέρες μου ξέρεις, δηλαδή αν με ρωτούσε κάποιος πόσο ευχαριστημένη είσαι απ τη ζωή σου αυτή τη στιγμή δε θα λεγά και πολύ. Αλλά είμαι χαρούμενη, είμαι στα αλήθεια χαρούμενη γιατί δεν έχει κανένα νόημα να σαι πάντα ικανοποιημένος γιατί αν είσαι τότε τίποτα δε θα σου λείπει και δε θα χαίρεσαι όταν το βρίσκεις και θα ναι όλα στατικά. Οπότε ναι είμαι πολύ ευχαριστημένη απ τη ζωή μου, είμαι πολύ χαρούμενη που δεν έχω όλα όσα θα ήθελα γιατί αν τα είχα πάω στοίχημα θα τ άφηνα να φύγουν.
Θέλω ένα μπαλκόνι με αγιόκλημα σκαρφαλωμένο στα κάγκελα και να πιω κρύο τσάι με περίεργη γεύση, να τρέχω καλοκαίρι σ άδεια πόλη και να μυρίζουν όλα όμορφα. Και θα μυρίζουν όλα όμορφα, θα δεις.
4 σχόλια:
Έψαχνα να βρω αυτό που ήθελα να εκφράσω χωρίς να ακουστεί σα γεροντίστικη ατάκα, αλλά επειδή όπως και να το πω σα γεροντίστικη ατάκα θα ακουστεί, θα το πω όπως το σκέφτηκα: παρά πολύ θα ήθελα όταν ήμουν στην ηλικία σου να είχα το δικό σου τρόπο σκέψης. Ζηλεύω λίγο αλλά δε μπορώ να γυρίσω το χρόνο πίσω!
Αυτό που μου βγαίνει από τα ποστς σου είναι ότι είσαι κάποια βήματα μπροστά κι αυτό είναι πολύ ευχάριστο! (Μερικές δε φορές προκαλεί και προβλήματα!)
Keep writing and trying!!
Ωραία αυτή η άνοιξη,
στην καρδιά του χειμώνα!
Έτσι, να σκάμε και κανα
χαμόγελο.
Καλημέρα Στεφανία.
Koritsi paei kairos pou de se exw diavasei, gyrisa apo tis diakopes kai me perimenan tonoi douleias kai sto spiti den exw internet akoma, alla tha prospathisw na diavasw o,ti exasa.
Pros to paron, sou stelnw filia, xamogela kai agkalies mazi me euxes gia kalo kouragio, giati thymamai ti pernas, pio kala ap'oso mporei na nomizeis...
Tha erthei auth h anoiksh koritsaki, tha erthei kai tha einai pio omorfh ap'o,ti thn oneireuthkes pote!!
:))) :**
αχ συγγνώμη που άργησαααααα τόοοοοοσο να απαντήσω αλλά γίνεται ένας χαμός στο μυαλό μου και τα είχα ξεχάσει τα σχόλια =(
ανέλ, έλα ρεε δεν είναι γερονίστικη ατάκα =)αλλά δε χρειάζεται να το λες κι εσύ μικρή είσαι άντε σκέψου λίγο ανοιξιάτικα!!
επίκουρε, πού χάθηκες βρε?σκάσε κανα ανοιξιάτικο χαμόγελο =)
αχου η μπαλαρινάααααα!!!!ρε σε χάσαμεεεεε, ούτε καλή χρονιά δεν είπαμε =( καλή χρονιαααααα! όλο μπαίνω μπας κι πόσταρες τίποτα καινούρια αλλά μπααααα.. ελπίζω να περνάς καλά πάντως :***
Δημοσίευση σχολίου