Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2016

morning rumble*

Σκεφτόμουν εκείνη την ταινία που μου είχε προτείνει η Λορέλ. Λεγόταν Man up και ήταν από τις πολύ ωραίες ρομαντικές κομεντί —ναι φυσικά βλέπω ρομαντικές κομεντί. Θυμάμαι μία σκηνή που ο άντρας ψάχνει τη γυναίκα και ρωτάει διάφορους αν την έχουνε δει και για να την περιγράψει λέει "she has very cool hair". Μόνο για σήμερα έχω τα μαλλιά της και μου φαίνονται στ' αλήθεια βέρυ κουλ. Μόνο για σήμερα, επειδή τα μαλλιά μου αντιστέκονται σθεναρά σε οποιονδήποτε κυματισμό, αλλά ο καλλιτέχνης κομμωτής φίλος μου το έκανε το θαύμα. Αλλά όπως είπα, θα κρατήσει μόνο για σήμερα.

Μου αρέσουν τα κυματιστά μαλλιά. Κάπου έχω ξαναπει τι μου εμπνέει κάθε τύπος μαλλιού. Τα ίσια μου φαίνονται αυστηρά και τα κυματιστά γαλήνια. Τέλος πάντων, πήρα τα βέρυ κουλ μαλλιά μου και τα εξίσου κουλ γυαλιά μου, φόρεσα και το παλτό μου (το οποίο προ ολίγου επιδιόρθωσα με συρραπτικό κι έτσι ένιωσα πιο μηχανικός από ποτέ) και βγήκα να πάω στον φούρνο. Ήθελα οπωσδήποτε κάτι να συνοδεύσω τον καφέ. Τον επόμενο καφέ γιατί τον πρώτο τον έριξα στο γραφείο, στο πάτωμα, στην καρέκλα και πάνω μου. Και πάνω στην καινούρια μου εσάρπα που εκείνη τη στιγμή περιεργαζόμουν για να δω αν ακόμα μαδάει παρόλο που την κατέψυξα για 24 ώρες. Μη με κοιτάτε σαν εξωγήινη, η Λέττα είπε πως τα πράγματα που μαδάνε σταματάνε να μαδάνε αν τα βάλεις στην κατάψυξη για 24 ώρες. Το έκανα. Να σας πω ότι έπιασε; Δε θα σας το πω. Και η εσάρπα μαδάει και τον καφέ έριξα ολ όβερ δε πλέις. Αλλά δεν πειράζει, τώρα πήγαινα στο φούρνο για να πάρω πράγματα να συνοδεύσω τον επόμενο καφέ.

Πήρα. Περπατούσα πολύ πολύ χαρούμενη, πολύ πολύ ανάλαφρη και πολύ πολύ όμορφη (το ξέρω πως αυτά είναι για να τα κρίνουνοι άλλοι, αλλά έτσι ένιωθα και γιατί να το κρύψομεν άλλωστε). Σκεφτόμουν πυρετωδώς "Είμαι 25! Είμαι 25! Είμαι 25!" λες και το να είσαι 25 είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να συμβεί σε έναν άνθρωπο. Αυτή τη στιγμή πιστεύω πως είναι. Ύστερα πήρα και διπλό καπουτσίνο για να ξεπλύνω το φιάσκο του πρώτου καφέ. Συνέχισα να περπατάω ανάλαφρα και πανέμορφα και τώρα σκεφτόμουν "Είμαι 25 κι έχω διάβασμα. Είμαι 25 και έχω διάβασμα. Είμαι 25. Και έχω διάβασμα". Και είπα στον εαυτό μου πως εντάξει, σε καλοέπιασες, τράβα να διαβάσεις τώρα γιατί κούκλα μου αν είχες πτυχίο θα πήγαινες στη δουλειά, έτσι δεν είναι; Μα δεν έχεις άλλη δουλειά, έχεις μόνο να διαβάσεις. Μην είσαι τεμπέλα.

Ύστερα σκέφτηκα κάτι κάπως άσχετο με αφορμή τη χτεσινή μέρα: σκέφτηκα πως για μένα η ορκωμοσία είναι η μέρα που σταματάς να είσαι στο σωματείο επισιτισμού και είσαι πλέον στο συνδικάτο μετάλλου. Βέρυ κουλ συνδικάτο αν θες τη γνώμη μου (από άποψη ονόματος,μου ακούγεται όμορφο). Χωρίς να θέλω να μειώσω τον επισιτισμό. Σερβιτόρες ενωμενες κι αγάπη ολούθε.

ΥΓ μέχρι κι εγώ εκπλήσσομαι από την καλή μου διάθεση, φτύστε με.
*εδώ η αγαπημένη μου πρωινή λίστα. Όταν τελειώνει βάζω Smiths.

10 σχόλια:

the commentator είπε...

σαν να παίζεις σε ταινία ήταν το σημερινό ποστ, μάλλον ρομαντικής κομεντί (για να ταιριάζει :) ), μόνο που θα έπρεπε να ρίξεις και τον δεύτερο καφέ πάνω σε έναν τύπο ή να σου τον ρίξει αυτός και μετά να ξεκινούσαν όλες οι περιπέτειες :P

το κορίτσι που ήθελε πολλά είπε...

αχ και συζητούσαμε χτες με μια φίλη μου πως έχουμε καταλάβει πλέον πως δεν είμαστε η Μπρίτζετ Τζόουνς και κανείς δε θα τρέξει να μας προλάβει να μη φύγουμε κι άι σιχτιρ.

Καλημέρα ντήαρ!

Ανώνυμος είπε...

Ας τα πάρω τα πράγματα από την αρχή.
1. Και ερωτώ (όχι εσένα, μα εμένα): Γιατί δεν την έχω δει αυτή την ταινία; Μήπως να την κατεβάσω;
2. Εντάξει με τα μακρυά μαλλιά και το τι αποπνέουν αν είναι ίσια ή κυματιστά. Με τα πολύ, πολύ κοντά μαλλιά, τι γίνεται;
3. Έπρεπε να πάρεις κι άλλες γνώμες σχετικά με το μάδημα των ρούχων και να μην υποβάλεις αμέσως σε τέτοιο μαρτύριο την εσάρπα, με τον κίνδυνο να σου αρπάξει πνευμονία ή να πάθει κρυοπαγήματα. για παράδειγμα, θα μπορούσα να σε αποτρέψω, καθώς ένα πουλόβερ μου έκανε παρέα με ένα χταπόδι στη κατάψυξη επί πέντε συνεχόμενες ημέρες και παρόλα αυτά, συνέχισε να μαδάει πιο πολύ κι από γάτα Περσίας.
4. Είναι πάρα πολύ ωραίο να είσαι 25, αλλά μάλλον δεν μου αρέσει πολύ το "έχω διάβασμα"! Μου άρεσε κι εμένα όταν ήμουν 25.
Αλλά δεν είχα διάβασμα. Ήμουν έγκυος και ήμουν στο Ταμείο Μετάλλου! Κυριολεκτώ! Εκείνο τον καιρό εργαζόμουν σε γνωστή, μεγάλη πολεμική βιομηχανία!

ΥΓ. Πτου, πτου, μη σε ματιάσω!

το κορίτσι που ήθελε πολλά είπε...

1. Για ποια ταινιά ρωτάς καλή μου αρτίστα, για το Μαν Απ ή για τη μπρίτζετ; Να τις δεις και τις δύο!
2. Αχ τα κοντά πολύ μ' αρέσουν αλλά δεν πηγαίνουν σ' όλα τα πρόσωπα. Μ' αρέσουν πολύ σ' αυτήν πχ (ήταν να μη μου μάθει ο μανόλο να βάζω λινκ, τα γκίνει καμός)
3. Αχααα άρα έχει κυκλοφορίσει το κόλπο με την κατάψυξη ε; Και για πες, έχεις βρει καμία αποτελεσματικότερη εναλλακτική κατά του μαδήματος;
4. Καθόλου δε μ' αρέσει κι εμένα το "έχω διάβασμα" αλλά έχω ρε γαμώτο. Άντε να το πάρω το κωλόχαρτο να τελειώνω. Καλά δεν το πιστεύω για το ταμείο μετάλλου! Τρελό! Να χαίρεσαι και το παιδί! Ένα έχεις; Εγώ μοναχοπαίδι.

ΥΓ ευχαριστώ ιδιαιτέρως για το φτύσιμο :Ρ

Ανώνυμος είπε...

1. Για το Μαν Απ αναρωτιόμουν!
2. Αγαπώ πολύ Μανόλο και τους χαμούς!
3. Από τότε που βγήκαν τα ηλεκτρικά ψυγεία. Εγγυημένη προσωπική εναλλακτική μέθοδος: Δεν έχω αγοράσει ξανά τίποτα χνουδωτό!
4. Και όμως ναι! Να το πιστέψεις για Ταμείο Μετάλλου! Ένα παιδί έχω. Τι παιδί καλέ; Τριανταενός έτους είναι. Μοναχοπαίδι. Κι εγώ επίσης μοναχοπαίδι! Τώρα που το είπαμε, να θυμηθώ να τον πάρω τηλέφωνο το απόγευμα, να τον ρωτήσω αν θέλουν να έλθουν με την καλή του αύριο για φαγητό.

ΥΓ. Αλίμονο! Δική μου η ευχαρίστησις!

το κορίτσι που ήθελε πολλά είπε...

56 είσαι Αννούλα, ε;
Φτου φτου σκόρδα!
Κι έχεις πολύ κοντά μαλλιά; Χρώματος;

Δεν το αγόρασα μωρέ, δώρο μου το πήρανε και είναι τόσο μαλακό, θέλω να το αγκαλιάζω συνέχεια. Σνιφ. Δεν πειράζει, θα το φοράω και μετά θα περνιέμαι με το αυτοκόλλητο ρολό για το ξεχνουδιασμα. Λύσεις υπάρχουν.

Να έρθουν τα παιδιά για φαγητό, τι καλό λες να τους φτιάξεις;

casper85 είπε...

Διάβαζα όλες σου τις λέξεις, συναισθήματα, εικόνες, μυρωδιές, σκεφτόμουν: θα της γράψω αυτό κι εκείνο και το αλλο.
Και μετά smiths.
Και κουνούσα επιδοκιμαστικά το κεφάλι και χαμογελούσα.
Απλά. :)

το κορίτσι που ήθελε πολλά είπε...

χεχεχε Casper Approves :P
Καλημέρα κασπεράκι μου :*

Ανώνυμος είπε...

@ Κορίτσι
Αχ ναι, 56!
Μαλλιά πολύ κοντά, χρώματος φυσικού. Δηλαδή ασπρόμαυρα!
Ψάρι για τα παιδιά, που δεν το φτιάχνουν από μόνα τους! Και χόρτα, που επίσης δεν τα φτιάχνουν! Και για επιδόρπιο, φρουτοσαλάτα. Αυτά και πολλά είναι!

το κορίτσι που ήθελε πολλά είπε...

Πολύ σωστή σκέψη το ψάρι.
Νομίζω το να μαγειρέψει κανείς ψάρι είναι το τελευταίο στάδιο της ενηλικίωσης.

Εγώ όταν θέλω ψάρι έχω 3 επιλογές:
α) μάνα
β) γιαγιά
γ) τσίπουρο

Καλή Κυριακή Αρτίστα,να περάσετε ωραία!