Τα γραπτά χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Αυτά που γράφονται με κλασικό μπικ στυλό και εκείνα με την υγρή μελάνη.
Η υγρή μελάνη δίνει χαρακτήρα σ’αυτό που γράφεις, έχει προσωπικότητα, σε αφήνει ελεύθερο, δε χρειάζεται να πιέσεις το στυλό σου για να γράψει, ίσα που το κρατάς. Φαίνεται η ψυχοσύνθεσή σου. Αν έχει ποτίσει το χαρτί τότε έγραφες αργά, κάτι σε απασχολούσε. Οι μεγάλες κηλίδες φανερώνουν μεγάλες παύσεις. Έβαλες τα κλάματα ή χτύπησε το τηλέφωνο. Όσο λεπτότερο το ίχνος του στυλό σου τόσο γρηγορότερος ο ρυθμός σου. Έχεις ζωντάνια, ίσως βρίσκεσαι σε υπερένταση ή σε έξαρση χαράς, πάντως γράφεις γρήγορα. Γρήγορα σαν την ορχηστρική μουσική που ακούω τώρα: madredeus. Ελεύθερη, ανεξάρτητη, αταξινόμητη, αυθόρμητη. Μπήκε φωνή στο τραγούδι.
Ας ρίξω το ρυθμό, δε με βιάζει τίποτα. Μπα, δεν μπορώ, το χέρι μου τρέχει. Το ίδιο και η μουσική. Dead can dance. Όσο με ηρεμεί άλλο τόσο με ξεσηκώνει. Όπως και το φεγγαρόφωτο και η θάλασσα και τα κείμενα που γράφονται με υγρή μελάνη. Με προκαλούν να σκεφτώ και να χορέψω.
Φαντάζομαι πως είμαι μπαλαρίνα του δρόμου και με τον παρτενέρ μου ζωντανεύουμε τα μισοσκότεινα στενάκια στου Παρισιού. Ή μήπως καλύτερα της Μονμάρτης? Θα αποσπάμε την προσοχή από κάποιον που περιμένει να φτιαχτεί η καρικατούρα του και θα δυσκολεύουμε τη δουλειά του πλανόδιου καλλιτέχνη.
Αυτό είναι ζωή μάτια μου.
Θέλω να είμαι συνέχεια στο τρέξιμο. Δεν μπορώ αυτούς που την ψάχνουν για να γλιτώσουν την ταλαιπωρία. Γουστάρω όσους ταλαιπωρήθηκαν και στο τέλος θυμούνται μια ωραία σκηνή ακόμα κι από ‘κει.
Η playlist απ’ την αρχή / όλα τα παραπάνω γραμμένα με υγρή μελάνη σε ένα τετράδιο χωρίς γραμμές/ στον ίδιο γρήγορο ρυθμό / θέλω να χορέψω!!
Του του του του του του του του ρου!
Του του ρου του του του ρου του του-ρου!
8 σχόλια:
Αυτά που γράφεις είναι τόσο φρέσκα. Μ' αρέσει πάρα πολύ να τα διαβάζω. Μερικές φορές γράφεις πράγματα, που είναι έξω από το μυαλό μου και αυτό μου αρέσει γιατί προσθέτω εικόνες στον "σκληρό μου δίσκο". Συνέχισε έτσι. Έχοντας διαβάσει όλα όσα έχεις γράψει, θεωρώ πως βελτιώνεσαι με τον καιρό.
Έχεις τη δυνατότητα με τις λέξεις να ζωντανεύεις πεθαμένες αισθήσεις...
Μια καλημέρα πέρασα να πω ...
Δεν έχω χρόνο να γράψω παραπάνω ... Να περνάς καλά !
Καλημέρα!!Συμφωνώ με αυτά που γράφεις για την υγρή μελάνη..Η πένα χορεύει πάνω στο χαρτί και αφήνει σημάδια όπως οι παγοδρόμοι στον πάγο..Τα γράμματα δεν έχουν καθορισμένο πάχος, και όπως λες φαίνεται η διαφορά στο ρυθμό,στα συναισθήματα..Κάνει ένα γραπτό από μολύβι ή στυλό να φαίνεται απρόσωπο, άχρωμο..Μου αρέσει πολύ ο τρόπος που γράφεις, σε έβαλα στα αγαπημένα μου blogs!
hopkins&thano με κολακεύετε soooooo much =)=)=)=)=)
luthien,χεχ, να ένας άνθρωπος που σκέφτηκε το ίδιο πράγμα για την υγρή μελάνη. ένιωθα λίγο psycho με το συνειρμό που έκανα, οκ δεν είμαι η μόνη τελικά =Ρ
εγώ όπως βλέπεις δεν έχω στήλη με αγαπημένα μπλογκ, νομίζω πως λειτουργεί σαν ψυχολογικός εκβιασμός για να κάνεις τον άλλον να σε διαβάσει ("κοίτα εγώ σε έχω στα αγαπημένα μου!!" =Ρ) πάντως στους σελιδοδείκτες μου σε έχω!!
Μάκιαααααα
ΥΓ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΕΛΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΣ =D =D =D =D
Το σχόλιο διαγράφηκε γιατί είναι άσχετο με την ανάρτηση, μπορείς να μου στείλεις μέιλ.
Καλό καλοκαίρι.
Κι εγώ λατρεύω την υγρή μελάνη! Πραγματικά! Αφήνει μια υπέροχη αίσθηση να γράφεις με μελάνη...
υπέροχο ποστ μικρή!:)
Εγώ γράφω με υγρή μελάνη μόνο όταν... γράφω κάτι δικό μου. στο σχολείο δεν μπορώ, μ'αποσυντονίζει! (για τους λόγους που έγραψα στο ποστ =) )
μάκια!
Δημοσίευση σχολίου