as you glide in my vision..

Δε μου το ζήτησες ποτέ το ξέρω. Εγώ ήμουν η απαιτητική, η ευέξαπτη, η το ένα η το άλλο. Η ζωντανή. Το μόνο που ήθελες από μένα ήταν να είμαι καλά. Ειλικρίνεια ή δειλία? Ή μήπως φόβος?

Και σου κάνω τη χάρη κι είμαι καλά και γελάω συνέχεια και με το παραμικρό. Ξέρεις πόσο κουραστικό είναι? Έχουν στραβώσει τα χείλη μου απ τα χαμόγελα.

Πρέπει να αντισταθμιστεί κάπως δεν νομίζεις? Ένα ήχος από κάτι υγρό που πέφτει. Κοιτάς το τραπέζι. Μια σταγόνα στολίζει το στρόγγυλο χαρτονάκι κάτω απ το μπουκάλι μου. «χύθηκε η μπύρα σου». Δε χύθηκε η μπύρα μου διάολε, αυτή την έχω πιει εδώ και ώρα σε μια προσπάθεια να ζαλιστώ και να μουδιάσω την ψυχή μου για να μην βρέξω τη μπλούζα σου μ αυτό αλμυρό υγρό που βγαίνει απ τα μάτια μας. Δεν είναι η μπύρα μου. Νέρωσες την ψυχή μου και πιάνει πολύ χώρο πια εκεί μέσα τώρα που στραγγίζεται στα ματόκλαδά μου.

Αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν ήσουν εκεί να το δεις. Να με δεις να κρύβω το πρόσωπό μου και να υγραίνω τα μανίκια μου. Να με δεις να ζαλίζομαι και να ζητάω συγγνώμη που δεν είμαι καλή παρέα. Να ζητάω συγγνώμη απ’τον εαυτό μου που υποκύπτω και με αναγκάζω να το συζητάω. Γιατί το κόλπο με το σκουπιδάκι στο μάτι πάλιωσε πολύ πια και καταντάει χολλυγουντιανό να το λες.

Σκόρπιες σκηνές περνάνε απ το μυαλό μου κι είναι νεκρά πλάνα μόνο στιγμιότυπα που δεν έχουν καν soundtrack. Είναι γιατί δεν έλεγες ωραία λόγια. Καλύτερα, τι να μου κάνουν και τα λόγια. Το βλέμμα σου έλεγε τι ό,τι ήθελες να μπορούσες να πεις κάθε φορά. Έλεγε σ’αγαπώ έλεγε σε θέλω έλεγε μη φεύγεις… και τώρα λέει σε χρειάζομαι.

Μια λέξη: μείνε

Δυο λέξεις: μη φεύγεις

Τρεις λέξεις : θα με ψάξεις?

Σε βλέπω να ψάχνεις το χέρι μου κι απορώ. Αφού σε κρατάω ήδη, τι γίνεται δε νιώθεις? Μούδιασε, μου λες και μετά τίποτα. Ούτε πόνος ούτε τίποτα. Παρέλυσε.

Να λοιπόν γιατί εσύ δε δακρύζεις.