with the lights out it's less dangerous..

Σήμερα θα το πω κι εγώ. Δεν έχω ιδέα τι ξεκινάω να γράψω. Ξέρω μόνο πως θέλω να ‘χει αυτό το σάουντρακ.

Με ηρεμεί. “with the lights out it’s less dangerous” με ηρεμεί τόσο πολύ. Τόσο πολύ.

With the lights out it’s less dangerous

It’s less dangerous

It’s less dangerous

Ποτέ δε φοβόμουν το σκοτάδι. Όταν μπαίνει ήλιος στο δωμάτιο κατεβάζω το παντζούρι. Δε με ενοχλεί ο ήλιος, ούτε η ζέστη αλλά.. δε νιώθω άνετα με τόσο φως.

Λατρεύω να κλείνω τις κουρτίνες, ο ήλιος να ‘χει αρχίσει να δύει και να ξαπλώνω ακούγοντας μουσική. Και να μην κάνω τίποτα μόνο να σκέφτομαι τη μουσική που ακούω. Να φτιάχνω σκηνές στο μυαλό μου και μετά να βάζω τον εαυτό μου μέσα. With the lights out it’s less dangerous. Τώρα βλέπω τον εαυτό μου σ’ ένα δωμάτιο με σβησμένα φώτα και λίγο μπλε φως να μπαίνει από μια χαραμάδα.. και δεν ξέρω τι κάνω εκεί μα μ’ αρέσει η σκηνή.

Οι κουρτίνες είναι διάφανες. Είναι διάφανες γιατί θέλω να βλέπω έξω. Δε θα μπορούσα να έχω ματ κουρτίνες, θα ‘νιωθα αποκομμένη κι εντελώς μόνη μου.

Τελικά λατρεύω το σκοτάδι. Λατρεύω να μην έχει φως στο δωμάτιό μου, λατρεύω να περπατάω σε σκοτεινούς δρόμους με φίλους αργά τη νύχτα, λατρεύω τα μικρά μπαράκια που βρίσκονται χωμένα σε στενά που σου δίνουν την αίσθηση πως είναι σκοτεινά ακόμα και το μεσημέρι. Λατρεύω τα καραβάκια-καφετέριες, να ‘ναι βράδυ να φυσάει κι εγώ να επιπλέω… τι ωραία αίσθηση να επιπλέεις…

Here we are now, entertain us….

Νιώθω γεμάτη. Νιώθω πως δε μου λείπει τίποτα, μπορώ να φτιάξω μια τεράστια λίστα με πράγματα και καταστάσεις που με ευχαριστούν. Κι είναι τόσο απλά όλα που δε θα φανταζόσουν πώς γίνεται να κάνουν έναν άνθρωπο χαρούμενο. Είναι που προτιμώ να νιώθω τυχερή για αυτά που έχω απ’ το να παραπονιέμαι για όσα μου λείπουν.. θα ‘ρθουν κι αυτά. Ή μάλλον όχι δε θα ‘ρθουν. Θα τα κερδίσω.

And I forget
Just what it takes
And yet I guess it makes me smile
I found it hard
Its hard to find
Oh well, whatever, nevermind

Nevermind..