πες μου τι θα'μαι αλήθεια εγώ χωρίς εσένα..

Δεν ξέρω αν έφταιγα ή όχι αλλά είχα ανάγκη να σου ζητήσω συγγνώμη. Δεν είμαι απ’αυτούς που λένε συχνά συγγνώμη γιατί δεν καταλαβαίνουν την αξία της. Αν το λέω συχνά είναι γιατί το νιώθω συχνά, γιατί είμαι τόσο εγωκεντρική –ή τόσο ανασφαλής- που για όλα εγώ νομίζω πως φταίω.

Τουλάχιστον όσον αφορά εσένα. Είμαι αποφασισμένη να γίνω και να μείνω η Λορίν σου¨ και γαμώτο το κάνω πολύ καλά. Κι εσύ έχεις αναλάβει αυτό τον ρόλο που πεθαίνεις να παίζεις στις ζωές των άλλων. Κι εγώ μόνο σε σένα θα μπορούσα να τον αναθέσω .

Με έκανες εκστατικά ευτυχισμένη όταν μου είπες πόσο λάθος κάνω. Θέλω να μου το θυμίζεις ότι κάνω λάθος όταν σκέφτομαι έτσι πεσιμιστικά και υποτιμάω τον εαυτό μου. Να μου θυμίζεις πως εγώ για σένα δεν είμαι ασήμαντη ούτε συνηθισμένη. Είμαι το κοριτσάκι σου που δε μοιάζει με κανένα άλλο.

Ο μόνος λόγος που θέλω να μου μιλήσεις –κι ας μην έχεις κάτι συγκεκριμένο να μου πεις- είναι γιατί θέλω να σ’ακούσω να με λες κορίτσι σου. Και θέλω να ‘ρθεις γιατί εγώ σιγουριά απόλυτη νιώθω μόνο κοντά σου κι ότι είμαι εσύ το έφτιαξες κι εσύ το χαλάς και το διορθώνεις συνεχώς.

Εξάλλου πες μου:

Τι θα’μαι αλήθεια εγώ χωρίς εσένα?

μικρό κορίτσι με τα βήματα χαμένα..