Πάλι καλά που δεν μπήκα το πρωί γιατί θα πόσταρα την διαμαντένια προβλήτα και θα λεγα τι πολλά νεύρα που έχω..
τώρα θα ποστάρω το λαβωμένο ξωτικό και θα πω τι ήρεμη που είμαι =)
enjoy ;-)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Εσπρεσιέρα
Γυρνώντας σπίτι πέρασα από το γωνιακό καφέ. Δοκίμασα διάφορες ποικιλίες τελευταία, κι εκεί έχει την καλύτερη. Ζήτησα να τον κόψουν για μηχαν...
-
Αν μπορούσα θα έπαιρνα τον πόνο σου μακριά Θα ήθελα να μην έκλαιγες ποτέ ξανά, μαμά Διάβασες τη διάγνωση, με πήρες αγκαλιά Με έσφιξες, μου έ...
-
Τα χέρια σου στον λαιμό μου με τρόμαξαν. Με γύρισαν πίσω στο δωμάτιο του ξενοδοχείου και δεν μπορούσα να φύγω. Εγώ έκλαιγα κι εκείνος γελούσ...
4 σχόλια:
είναι και τα δυο άπαιχτα, ιδίως το λαβωμένο ξωτικό..ο bd είναι ο μεγαλύτερος μουσικός της lowbap σκηνής..
''για πρώτη φορά ξωτικό δε με τρομάζεις κι είμαι εδώ, το χέρι μου σου απλώνω, παίρνω κουράγιο και μπορώ και μετανιώνω για όλα εκείνα που'χα πει στα βαριά δήθεν τραγούδια,που δε μοιράστηκα κρασί με τ'αγγελούδια..''
ναι συμφωνώ για τον bd..
εμένα μ αρέσει πολύ εκεί που λέει "θα πουλάει απ τη ζωή φτάνει να σέρνεται κοντά σου"..
και "έκλεβα λιγάκι από τις ψεύτικες ρε τις χαρές σου"..
καλώς ήρθες !
Κι εγώ φαν του ποιητικού Foxmoor...
Κι υπάρχουν στ' αλήθεια ξωτικά... Εγώ ξέρω τον πρίγκιπα τους :)
Καλημέρα Στεφανία...
(ωραίο πράγμα η ηρεμία παρεπιπτόντως... Μου λείπει...)
Καλησπέρα Άρτεμη =)
όταν λες πρίγκηπα, όπως λέμε τον πρίγκηπα στο άσπρο άλογο?? αχ μωρέ γλυκούλι μου!!
φιλάκιααα!
Δημοσίευση σχολίου