Τη δεύτερη φορά που θα 'ρθω για να ζήσω όσο η καρδιά κι αν λαχταρά δεν θα ξαναγαπήσω... Και φυσικά και δεύτερη και τρίτη φορά να ερχόμασταν πάλι θα αγαπούσαμε και ας πληγωνόμασταν... Κι εγώ επιμένω... Αγαπημένα πρόσωπα, αγαπημένα μάτια, έρχονται σαν τα κύματα και αφήνουν κατακάθια... Είναι λογικό... Μας πληγώνουν μόνο όσοι (κάναμε το λάθος;;; και) αγαπήσαμε...
αμάνα και λένα, θα απαντήσω συμφωνώντας με τον λογοτέχνη... όταν κάποιος μπορεί να μετατρέψει μια αδιάφορη μέρα στην χειρότερη που έζησες τον τελευταίο πολύ καιρό και μετά να την κάνει την καλύτερη που έζησες εδώ και επίσης πολύ καιρό..δεν ξέρω για τον άνθρωπο που το καταφέρνει αυτό δεν μπορώ να πω πως δεν αξίζει τίποτα..ούτε πως θα τον εγκαταλείψω ξανά. θα προπαθήσω. και θα προσπαθήσω γιατί δεν έχω καταλάβει ακόμα αν η σωστή ατάκα είναι το "η προσπάθεια μετράει" ή το "αν κάτι χρειάζεται προσπάθεια μάλλον δεν είναι αυτό που πραγματικά ψάχνεις"
δεν ξέρω και δεν ξέρω κι αν θέλω να μάθω θέλω μόνο να τον βλέπω
Δεν ξέρεις... Μα θα μάθεις... Όλα για κάποιο λόγο συμβαίνουν κι ακόμα κι αυτές οι μέρες, όλες αυτές οι πληγές κάτι σου φανερώνουν... Η ζωή θα ήταν βαρετή και αδιάφορη αν ήταν συνεχώς λευκή... Θέλει και τις σκοτεινιές της... Κι άλλωστε τα αστεράκια στο σκοτάδι λάμπουν... Καλησπέρες...
λίνα σόρρυ που άργησα τόσο να δημοσιεύσω το σχόλιό σου, αλλα, μάλλον η φόρθνετ δεν καλές ξέρες!!η απάντηση είναι ίδια με της αμάνας και της λένας ζιπ =)
μαρθουλάκι μου, το ήξερα πως εσύ θα συμφωνούσες =***
άρτεμις, έχεις απόλυτο δίκιο..ρε συ, σε είδα στον ύπνο μου! δεν ξέρω πώς είσαι αλλά πάντως δε είδα!
hello...! αυτό το τραγούδι των James ίσως να είναι και το πιο αγαπημένο μου τραγούδι στον κόσμο ολόκληρο! (κι αν κανα-δυο ακόμη το φτάνουν, έστω κι έτσι μιλάμε για μεγάλη καύλα!) να ξέρεις πως για κάποια πράγματα αξίζει να προσπαθείς. αν όμως προσπαθείς για κάτι μάταιο...άστο καλύτερα! δυστυχώς πρέπει να κρίνεις εσύ η ίδια τι αξίζει και τι όχι... έτσι ειν' η ζωή... and we're getting away with it...!
συζητησεις επι συζητησεων γιαυτο το θεμα,"αξιζει" "δεν αξιζει" και εμεις αγκαλια με στιγμες,εγω με τα κοριτσακια μου αγκαλια να μετραμε τα αστερια και να προσπαθουμε να μετρησουμε αν τελικα αξιζει.Ποιος αξιζει *υστερα θυμαμαι πως ειναι να θελεις ν ακουμπησεις την ζωη σου στα χερια του αλλου και να του την χαρισεις.θυμαμαι πως ειναι να σου χαριζει μια λεξη και να φτιαχνει την πιο κοκκινη μερα.κι υστερα να μην λεει αυτο το κατι,το απροσδιοριστο που περιμενεις να ακουσεις και να πηγαινουν οι στιγμες περιπατο-avant toi y avait rien-και τοτε,χαμογελαω-αγκυλωνομαι σαυτο το θελω μονο να τον βλεπω και σε νιωθω. χαμογελαω,τις πιο ομορφες μερες μας δεν τι ζησαμε ακομα,ψυθιριζω. χαμογελαω,καλα χριστουγεννα λοιπον.
10 σχόλια:
Όποιος σε κάνει να νιώθεις ετσι , δεν αξίζει...
Τις καλησπέρες μου!
εσυ πρεπει να εξαφανιστείς...
μα ποτε επιτελους θα το παρεις αποφαση; =)
Αχ καλή μου ότι μας χαλάει μια φορά, δεν του επιτρέπουμε και δεύτερη. Εξαφάνισέ το εσύ, μην περιμένεις από εκείνο.
Τη δεύτερη φορά που θα 'ρθω για να ζήσω όσο η καρδιά κι αν λαχταρά δεν θα ξαναγαπήσω... Και φυσικά και δεύτερη και τρίτη φορά να ερχόμασταν πάλι θα αγαπούσαμε και ας πληγωνόμασταν... Κι εγώ επιμένω... Αγαπημένα πρόσωπα, αγαπημένα μάτια, έρχονται σαν τα κύματα και αφήνουν κατακάθια... Είναι λογικό... Μας πληγώνουν μόνο όσοι (κάναμε το λάθος;;; και) αγαπήσαμε...
Τις καλησπέρες μου!
αμάνα και λένα, θα απαντήσω συμφωνώντας με τον λογοτέχνη... όταν κάποιος μπορεί να μετατρέψει μια αδιάφορη μέρα στην χειρότερη που έζησες τον τελευταίο πολύ καιρό και μετά να την κάνει την καλύτερη που έζησες εδώ και επίσης πολύ καιρό..δεν ξέρω για τον άνθρωπο που το καταφέρνει αυτό δεν μπορώ να πω πως δεν αξίζει τίποτα..ούτε πως θα τον εγκαταλείψω ξανά. θα προπαθήσω. και θα προσπαθήσω γιατί δεν έχω καταλάβει ακόμα αν η σωστή ατάκα είναι το "η προσπάθεια μετράει" ή το "αν κάτι χρειάζεται προσπάθεια μάλλον δεν είναι αυτό που πραγματικά ψάχνεις"
δεν ξέρω
και δεν ξέρω κι αν θέλω να μάθω
θέλω μόνο να τον βλέπω
tha sumfwnhsw me to sxoliaki sou apo panw mikro m
Δεν ξέρεις... Μα θα μάθεις... Όλα για κάποιο λόγο συμβαίνουν κι ακόμα κι αυτές οι μέρες, όλες αυτές οι πληγές κάτι σου φανερώνουν...
Η ζωή θα ήταν βαρετή και αδιάφορη αν ήταν συνεχώς λευκή... Θέλει και τις σκοτεινιές της...
Κι άλλωστε τα αστεράκια στο σκοτάδι λάμπουν...
Καλησπέρες...
λίνα σόρρυ που άργησα τόσο να δημοσιεύσω το σχόλιό σου, αλλα, μάλλον η φόρθνετ δεν καλές ξέρες!!η απάντηση είναι ίδια με της αμάνας και της λένας ζιπ =)
μαρθουλάκι μου, το ήξερα πως εσύ θα συμφωνούσες =***
άρτεμις, έχεις απόλυτο δίκιο..ρε συ, σε είδα στον ύπνο μου! δεν ξέρω πώς είσαι αλλά πάντως δε είδα!
καλά χριστούγενα ψυχούλες!
hello...! αυτό το τραγούδι των James ίσως να είναι και το πιο αγαπημένο μου τραγούδι στον κόσμο ολόκληρο! (κι αν κανα-δυο ακόμη το φτάνουν, έστω κι έτσι μιλάμε για μεγάλη καύλα!)
να ξέρεις πως για κάποια πράγματα αξίζει να προσπαθείς.
αν όμως προσπαθείς για κάτι μάταιο...άστο καλύτερα!
δυστυχώς πρέπει να κρίνεις εσύ η ίδια τι αξίζει και τι όχι... έτσι ειν' η ζωή... and we're getting away with it...!
συζητησεις επι συζητησεων γιαυτο το θεμα,"αξιζει" "δεν αξιζει" και εμεις αγκαλια με στιγμες,εγω με τα κοριτσακια μου αγκαλια να μετραμε τα αστερια και να προσπαθουμε να μετρησουμε αν τελικα αξιζει.Ποιος αξιζει
*υστερα θυμαμαι πως ειναι να θελεις ν ακουμπησεις την ζωη σου στα χερια του αλλου και να του την χαρισεις.θυμαμαι πως ειναι να σου χαριζει μια λεξη και να φτιαχνει την πιο κοκκινη μερα.κι υστερα να μην λεει αυτο το κατι,το απροσδιοριστο που περιμενεις να ακουσεις και να πηγαινουν οι στιγμες περιπατο-avant toi y avait rien-και τοτε,χαμογελαω-αγκυλωνομαι σαυτο το θελω μονο να τον βλεπω και σε νιωθω.
χαμογελαω,τις πιο ομορφες μερες μας δεν τι ζησαμε ακομα,ψυθιριζω.
χαμογελαω,καλα χριστουγεννα λοιπον.
Δημοσίευση σχολίου