Η πιο αγαπημένη μου φίλη μου είπε σήμερα με απογοήτευση "αφήνω τον εαυτό μου να πληγωθεί πάλι".
Ναι,τέτοιες είμαστε. Τον αφήνουμε τον εαυτό μας να πληγωθεί. Τι να κάνουμε; Είμαστε κορίτσια,είμαστε ευαίσθητα,είμαστε φαντασιόπληκτα,αισιόδοξα και υπερβολικά. Ερωτευόμαστε απότομα,απόλυτα και αδιάλλακτα.
Και σκέφτομαι όλο και συχνότερα κάτι που είχε πει η Μ. και τώρα δεν ξέρω καν η ίδια αν το θυμάται. Ας πληγωθώ. Ας πάθω νευρικό κλονισμό,δε μ'ενδιαφέρει.
Ούτε εμένα μ'ενδιάφερει κι ούτε κι εσένα να σ'ενδιαφέρει. Ας πάθουμε νευρικό κλονισμό. Γιατί κάπου άκουσα πρόσφατα "if you're gonna be a bear,be a grizzly".
Να πάθεις έρωτα.
2 σχόλια:
και μετά? μετά τι?
μετά εξαρτάται. μεγάλα κορίτσια είμαστε,θα πληγωθούμε,θα συνέλθουμε,θα ερωτευτούμε ξανά. Μπορεί να ακούγεται λίγο κυνικό και "κανείς αναντικατάστατος" αλλά το θέμα δεν είναι αντικαταστήσεις κάτι που δε δούλεψε. το θέμα μάλλον είναι, ότι αυτό που σου λείπει είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Εσύ τι λες?
Δημοσίευση σχολίου