Όταν σου 'ρθει ένα μέιλ από το public και μπεις να δεις τη γραφική ύλη και ψάχνεις τους φακέλους που σε βολεύουν περισσότερο, μόνο για να συνειδητοποιήσεις πως δε χρειάζεσαι άλλους φακέλους γιατί δε θα 'σαι εκεί να πηγαίνεις στη σχολή και να κρατάς σημειώσεις και να 'χεις έτσι κάτι για να γεμίσεις τους εν λόγω φακέλους.
Ή όταν ανοίγεις τη ντουλάπα και σκέφτεσαι πως δε θα ξαναχρειαστείς χειμωνιάτικα ρούχα εδώ πέρα.
Όταν πλένεις τα δόντια σου με την καινούρια οδοντόκρεμα και ξέρεις πως αυτή η οδοντόκρεμα είναι η τελευταία, γιατί δε θα 'χει τελειώσει μέχρι να φύγεις.
Και τέλος, όταν κάνεις καφέ και βλέπεις όλα αυτά τα καλαμάκια και σκέφτεσαι για άλλη μια φορά με αγωνία, άραγε θα προλάβουν να τελειώσουν εδώ τα καλαμάκια; Δε θέλω να τα μετρήσω, ας αφήσω κάτι για έκπληξη. Το μόνο σίγουρο πλέον είναι, πως αν δεν τελειώσουν θα τα μετακομίσω. Όσο χαζό κι αν είναι να μετακομίζεις καλαμάκια. Έχουν αποκτήσει σημασία.
*για κάποιο λόγο δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι το σημείωμα (το αυτοκτονικό σημείωμα) που άφησε η Βιρτζίνια Γουλφ στον σύζυγό της, Λέοναρντ:
To look life in the face, always, to look life in the face
and to know it for what it is.
At last to know it,
to love it for what it is,
and then, to put it away.
6 σχόλια:
Σου είχα γράψει και στην προηγούμενη ανάρτηση ότι όλα θα πάρουν το δρόμο τους. Επειδή όμως και εγώ είμαι σε φάση προτοιμασίας σχετικά μόνινης μετακόμισης επιστρέφω και ξαναδιαβάζω την ανάρτηση σου.
Υ.Γ. όπως λέει και ο φίλος μου: μόνιμος είναι μόνο ο θάνατος όλα τα άλλα προσωρινά είναι.
αχ ρε γεωργία, δεν ξέρω, τη μία νιώθω έτοιμη και την άλλη νομίζω ότι θα χάσω τη γη κάτω απ' τα πόδια μου αν φύγω από 'δω. Ενώ όταν ερχόμουν, όταν μετακόμιζα εδώ, ήταν όλα πανέμορφα και καινούρια και μόνο αισιόδοξα.
Αλλά ίσως δε φταίει το μέρος.
Ίσως είναι απλά αλλιώς να μετακομίζεις στα 17 κι αλλιώς στα 24.
Στα 17 αφήνεις πίσω πράγματα που απλά έτυχε και είχες.
Στα 24 αφήνεις πίσω πράγματα που διάλεξες. Αυτή νομίζω είναι η διαφορά.
Καλή αρχή σου εύχομαι :)
Κι εύχομαι προσωρινά να είναι μόνο τα δυσαρεστα.
Για τα ευχάριστα εύχομαι να βρούμε εμείς, αν δε βρήκε ο τομ ρομπινς, έναν τρόπο να κάνουμε την αγάπη να μείνει :)
Εύκολη μετακόμιση δεν υπάρχει, εφ'όσον πάντα αφήνεις κάτι πίσω. Απλά αυτά τα ωραία που είναι μπροστά καμιά φορά κρύβονται και δεν μας αφήνουν να χαρούμε την αλλαγή ;)
ΥΓ: Και η εφορία. Ο θάνατος και η εφορία είναι τα μόνα μόνιμα. :D
και η εφορία λέει :Ρ τρελή, ε, τρελή!
κορίτσια δεν ξαναγράφω γιατί μετακόμιση μέχρι ή να γίνει ή να αποφευχθεί!
Αν γίνει οτιδήποτε εκ των δύο,θα σας ενημερώσω.
τα φιλιά μου και καλό Αύγουστο ρε κάσπερ :)
ΥΓ Και τώρα σκέφτομαι πως το αβαταρ σου έχει ένα Μ οπότε αν το εν λόγω Μ σημαίνει Μαρία, τότε χρόνια πολλά ντε :)
Ευχαριστώ για τις ευχές!
(και να είμαι λέει ένας Μπάμπης με μουστάκα! :D)
αχαχαχα ΛΑΜΠΕΙΣ ΜΠΑΜΠΗ ΜΟΥ!!
Δημοσίευση σχολίου