Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2015

τον εαυτό μου να πέφτει με μανία επάνω μου*

Αν με ρωτούσες πριν μια βδομάδα τι θέλω,
θα σου έλεγα πως θέλω κάποιος να μ' εντυπωσιάσει.
Να μ' αρέσει να τον κοιτάω
και να τον ακούω να μιλάει
και να του απαντάω
και να συζητάμε
να ενθουσιαζόμαστε με τα ίδια πράγματα
να μ' αρέσει το χαμόγελό του
να κάνουμε βόλτες με τα ποδήλατά μας
και να βλέπουμε μαζί καμένες και άκαυτες σειρές
και να κοιμόμαστε αγκαλιά
και να ξυπνάμε πλάτη-πλάτη
-γιατί ποτέ κανείς δεν ξύπνησε αγκαλιά.
Όλα αυτά θα σου έλεγα αν με ρωτούσες πριν μια βδομάδα.

Και τώρα γνώρισα κάποιον που είναι τρομερά ευχάριστο να τον κοιτάς
και να του μιλάς.
Και συζητήσαμε και ενθουσιαστήκαμε με τα ίδια πράγματα
κι έχει τρομερό χαμόγελο
και με πήγε σπίτι με το ποδήλατο
κι όλα αυτά για να συνειδητοποιήσω
πως θέλω να κάνω μόνη μου βόλτες με το ποδήλατο
και να βλέπω σειρές
και γενικά να περνάω τις μέρες μου.

Γνώρισα κάποιον που μ' εντυπωσίασε.
Και δεν τον θέλω.
Δε θέλω ν' αλλάξω τίποτα στη ζωή μου για να χωράει κι άλλος άνθρωπος.
Ίσως πάλι να χωράει και τώρα άλλος άνθρωπος.
Αλλά εμένα προς το παρόν, μου φτάνει ο εαυτός μου.

Ισως πάλι και να μου αλλάξει κάποιος γνώμη, δεν ξέρεις ποτέ.
Ίσως κάποιος να με πείσει να τον αφήσω να μου αλλάξει γνώμη.

*https://www.youtube.com/watch?v=y475lsdbOxI

Δεν υπάρχουν σχόλια: