07.01.16, 16:43
Εξάντας
Σκέφτομαι πάντα περίεργα πράγματα για τα νούμερα. Η σημερινή ημερομηνία πχ. 7-1=6, 1+6=7. Νομίζω πως θα μπορούσα σχεδόν παντού να αποκαλύψω κάποια συμμετρία. Και η ώρα με προκαλεί, μα δες την ώρα! 1+6=7, 4+3=7!
Σήμερα δεν ήθελα να σηκωθώ απ' το κρεβάτι. Όχι λόγω κούρασης- λόγω διάθεσης. Δε μου αρέσει να ξυπνάω έτσι, είχα καιρό να ξυπνήσω έτσι. Σκέφτηκα την Γκρέτσεν απ' το you're the worst. Δεν της μοιάζω, όχι, αυτό θα ήταν υπερβολή.
Όσο ήμουν στη Θεσσαλονίκη σκεφτόμουν με θλίψη πώς θα φύγω από τον Βόλο. Και τώρα που επέστρεψα εδώ είμαι σε άρνηση, ψάχνω τρόπους και κάνω σχέδια για να μείνω. Σήμερα όμως σκέφτηκα πως στη Θεσσαλονίκη πμορεί να μην ήμουν καλά όλες τις στιγμές, ούτε και όλες τις μέρες· έτσι όμως δεν ξυπνούσα. Οπότε, δεν ξέρω. Ίσως πρέπει να αφεθώ στην αλλαγή, όπως κάνω συνήθως ή όπως συχνά καυχιέμαι πως τις προκαλλώ κιόλας. Τις αλλαγές. Επειδή, λέω, όταν δε συμβαίνουν, βαριέμαι. Δεν έχω κι άδικο.
Που λες, δεν ξύπνησα καλά κι ύστερα συνέχισα να μη νιώθω καλά και δεν ήθελα να πάω σπίτι αλλά δε με κάλυπτε και καμία εναλλακτική, είχα αυτή την αίσθηση πως τίποτα δεν μπορεί να μ' ευχαριστήσει. Αυτή την αίσθηση την έχω σχεδόν συνέχεια τελευταία. Και δεν είναι ωραία.
Ύστερα όμως έκανα βόλτα στα κλειστά μαγαζιά και χάζεψα σκοτεινές βιτρίνες για να πάω σε συγκεκριμένα μέρη όταν ανοίξει η αγορά. Ποτέ δεν είχα τη λαχτάρα που έχουν τα κορίτσια για τα ψώνια.
Και μετά αποφάσισα να 'ρθω στον Εξάντα και να πιω έναν διπλό ελληνικό, να καπνίσω τσιγάρα Σαντέ και να γράψω στις κενές σελίδες της καινούριας μου ατζέντας. Και τώρα νιώθω εντάξει. Νιώθω πλήρης. Νιώθω έως και χαρούμενη.
Κι αυτό αγαπώ πιο πολύ σε μένα. Που πάντα βρίσκω τρόπο να μου επιβάλλω την ευτυχία.
2 σχόλια:
Μα η ευτυχία ούτε επιβάλλεται, ούτε εκβιάζεται, μονάχα ίσως κάποτε ξεθάβεται. Μη σε τρομάζει το ταξίδι, μπορεί πίσω στην Ιθάκη, μπορεί και κάπου καινούργια. Δεν είναι το Βόλο που φοβάσαι να αποχαιρετήσεις αλλά τον εαυτό που δημιούργησες εκεί, που δε θα 'ναι πουθενά αλλού ακριβώς ο ίδιος... Δε θα 'ναι ο ίδιος ούτε στις νέες στιγμές που σε περιμένουν όμως. Όλα θα αλλάξουν, είτε μείνεις, είτε φύγεις. Αλλά ήδη το ήξερες αυτό. Φιλιά.
ναι το επιβάλλω ήταν μάλλον λάθος λέξη, πιστεύω όμως πως η ευτυχία μπορεί σίγουρα να προκληθεί. Να την τραβήξεις λίγο και να 'ρθει αντί να περιμένεις, όπως λέει ο Φάμελλος :)
αχ αυτό ακριβώς μου στειλε μια φίλη μου εχθές, ότι είναι ο εαυτός που είσαι τώρα και που δε θα ξαναείσαι ποτέ ξανά και πουθενά αλλού.
Αχ κιάρα,για να δούμε.
Καλή χρονιά :)
Δημοσίευση σχολίου