I'm glad I failed*

Να σου πω κάτι;
Πάντα εμπιστευόμουν τους ανθρώπους και περίμενα τα καλύτερα,
πάντα έδινα the benefit of the doubt.

Αλλά πλέον μεγαλώνουμε και ο καθένας μας είναι αυτός που είναι
και δεν αλλάζουν οι άνθρωποι.

Κι εγώ δεν είμαι πια γαμάτη για να 'ναι και οι άλλοι γαμάτοι μαζί μου.

Είμαι γαμάτη γιατί έτσι μόνο μπορώ να ζω με τον εαυτό μου.

Κι αν οι άλλοι δεν έιναι, πρόβλημά τους κι ατυχία μου.

Κάποια στιγμή θα βρούμε αυτό που μας αξίζει, το πιστεύω αυτό.

Δε θα προσπαθώ ομως στη διαδρομή να φτιάξω όλο τον κόσμο.

Αν θέλουν να 'ναι μαλάκες, γούστο τους και καπέλο τους.

Και κάπως έτσι πιστεύω πως είναι η ενηλικίωση.
Δε θα σταματήσω να πιστεύω σε καθετί ιδανικό,
θα σταματήσω όμως να πιστεύω πως μπορώ να το βάλω στο κεφάλι του καθενός.
Και δε θα γίνω λιγότερο αισιόδοξη γι αυτό το λόγο.
Ο κόσμος μπορεί να γίνει γαμάτος.
Εγώ μπορώ να γίνω ευτυχισμένη.
Ο καπιταλισμός δεν ξέρω, μπορεί να πέσει.

Μπορώ να προσπαθώ να σε πείσω πως η άνοιξη είναι ωραία
κι ο καπιταλισμός είναι κακός.
Δεν μπορώ όμως πλέον να στεναχωριέμαι αν δεν το βλέπεις.
Θα βρω ανθρώπους που το βλέπουν.


PS I spent days trying to learn not to trust people and I'm glad I failed