Είναι οι άνθρωποι που σκέφτονται "μα γιατί σ' εμένα αυτό;"
κι είμαστε κι εμείς που καθόμαστε με ψυχραιμία στα όρια της ψυχοπάθειας
κοιτιόμαστε στον καθρέφτη
και λέμε στον εαυτό μας
"μα φυσικά θα συνέβαινε και αυτό στη δικιά μου τη ζωή,
σχεδόν θα απογοητευόμουν αν το γλίτωνα".
*arrest everybody right freaking now.
13 σχόλια:
Για εμένα είναι πιο πολύ ο στίχος από το "Lucky":
"The head of state has called for me by name"
Τινος ειναι το lucky, Radiohead επισης;
Αχ μας καλει το head of state,εχουμε θεμα ντηαρ.
Καλα εγω εχω ανεξαρτητως 😝
Καλως ηρθες!
Ναι, Radiohead και το "Lucky". Θέμα, λοιπόν, έχουμε έτσι και αλλιώς, δεν περιμέναμε το head of state. Καλό είναι αυτό!
Καλώς σε βρήκα!
Είναι η πρώτη φορά που σου έγραψα, άλλα σίγουρα όχι η πρώτη φορά που σε διάβασα. Μου αρέσει πολύ το μπλογκ σου (και ας το παρακάνεις με τα Ξύλινα Σπαθιά μερικές φορές χεχεε)
Ναι το βρήκα και μόνη μου τελικά το τραγούδι, απλά εκείνη την ώρα δεν μπορούσα να γκουγκλάρω.
Χαίρομαι που μου έγραψες! Εγώ δυστυχώς δε σε είχα ανακαλύψει νωρίτερα.
Το παρακάνω και στο μπλογκ και στη ζωή και μετα ξύλινα σπαθιά και με πολλά. Ακολουθώντας αυτή τη λογική μου ότι τα πράγματα που μας αρέσουν πρέπει να τα επαναλαμβάνουμε (ναρκωτικά να μην είναι μόνο).
Τα φιλιά μου!
Συμφωνούμε απόλυτα για τα ναρκωτικά. Και μου αρέσουν τα ξύλινα, οπότε μου αρέσει και αυτή η μικρή σου "εμμονή".
τι καλά :)
αχ τι μου θύμισες τώρα που λέμε για ξύλινα.
όταν ήμουν γύρω στο γυμνάσιο, θυμάμαι να λέω για κάποιο τραγούδι "αυτό αν μου το αφιερώσουν παντρεύομαι". Αλλά είχα ξεχάσει για ποιο τραγούδι το έλεγα. Ε λοιπόν θυμήθηκα, το έλεγα για τη Λόλα!
Σωστή νομίζω!
Τώρα παντρεύεσαι πιο δύσκολα ή με άλλο τραγούδι;
σίγουρα παντρεύομαι πιο δύσκολα, αλλά αν το μοναδικό κριτήριο ήταν το τραγούδι,νομίζω πως η Λόλα ακόμα θα την έκανε τη δουλειά!
Μόλις συνειδητοποίησα ότι εγώ δεν έχω τέτοιο τραγούδι... Ίσως επειδή στερεοτυπικά οι τύπισσες δεν αφιερώνουν στους τύπους δεν μπήκα ποτέ στη διαδικασία να το σκεφτώ. Υπάρχουν όμως μερικά τραγούδια που θα αφιέρωνα (ή έχω αφιερώσει) εγώ.
Όχι με στόχο το γάμο, απλά γιατί είναι όμορφο.
ε πες κανένα ρε παιδί μου!
εμένα που λες, στην πρώτη λυκείου μου είχε αφιερώσει ένα παιδί το ακούω την αγάπη και μάλιστα το είχε κάνει με παραδοσιακό τρόπο "βάλε 1055 rock" κι αν είχα μυαλό μπορεί να δινα σ' αυτόν σημασία κι όχι στον άλλο τον άμουσο που είχα ερωτευτεί, αλλά που μυαλό akhlut μου στα 15; εδώ στα 24 κι έχω-δεν έχω.
σ' αυτό το σημείο ίσως πρέπει να παραδεχτώ πως ένα άλλο τραγούδι που θα με έκανε να πω ναι σε γάμο στα 15, ήταν το άγγιγμα ψυχής. όχι δεν ντρέπομαι, λέει "μάγισσά μου".
Ωραίος ο τύπος!
Αλλά μην είσαι τόσο αυστηρή με τον εαυτό σου, δεν έχει πολύ λογική ποιον άνθρωπο ερωτευόμαστε τελικά. Και για αυτό έχει και πλάκα.
Θα πω τραγούδια, αλλά όχι έτσι, θέλει μια προετοιμασία και μια επεξήγηση. Ίσως κάνω ανάρτηση κάποια στιγμή.
Και, φυσικά, καλά κάνεις και δεν ντρέπεσαι για τη μουσική που ακούς (ή άκουγες)!
Δημοσίευση σχολίου