Νομίζω πως όταν η αγαπημένη σου εποχή είναι το φθινόπωρο,
αναπόφευκτα η αγαπημένη σου ώρα της ημέρας είναι το απόγευμα.
Κι έτσι τα φθινοπωρινά απογεύματα είναι αρκετά για να έχεις υπέροχη διάθεση
χωρίς τίποτα υπέροχο να συμβαίνει.
Χωρίς τίποτα απ' όσα συμβαίνουν να είναι υπέροχο.
Είναι υπέροχα όμως τα φθινοπωρινά απογεύματα
κι αυτό δεν μπορώ να το εξηγήσω.
Τα φθινοπωρινά απογεύματα είναι σαν κομπρέσες, καταλαβαίνεις;
Είναι η ανακούφιση από τον πυρετό.
Κι αυτό είναι υπέροχο.
Και αρκεί, ξέρεις.
Αρκεί ένα υπέροχο πράγμα τη φορά.
Μην κακομαθαίνουμε κιόλας, αλίμονο.
τραγούδι μάλλον άσχετο, αλλά για να μου κόλλησε κάποιος λόγος θα υπάρχει, ξέρω 'γω;
https://www.youtube.com/watch?v=zbFzjzEcHAo
Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2016
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Εσπρεσιέρα
Γυρνώντας σπίτι πέρασα από το γωνιακό καφέ. Δοκίμασα διάφορες ποικιλίες τελευταία, κι εκεί έχει την καλύτερη. Ζήτησα να τον κόψουν για μηχαν...
-
Αν μπορούσα θα έπαιρνα τον πόνο σου μακριά Θα ήθελα να μην έκλαιγες ποτέ ξανά, μαμά Διάβασες τη διάγνωση, με πήρες αγκαλιά Με έσφιξες, μου έ...
-
Τα χέρια σου στον λαιμό μου με τρόμαξαν. Με γύρισαν πίσω στο δωμάτιο του ξενοδοχείου και δεν μπορούσα να φύγω. Εγώ έκλαιγα κι εκείνος γελούσ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου