πάντα προτιμούσα να καταστραφώ, παρά να φύγω ανειδοποίητος

Μόλις συνειδητοποίησα πως εκείνη τη μέρα το είχα μαζί μου εκείνο το τετράδιο.
Λέω για το τετράδιο στο οποίο έγραφα τους αγαπημένους μου στίχους
από τις Βιολέτες για μια Εποχή. Το είχα μαζί μου.
Στεναχωρέθηκα όταν το κατάλαβα,
στεναχωρέθηκα που δεν το έβγαλα από την τσάντα μου
να το διαβάσουμε μαζί.
Αυτά παθαίνεις με τις συνήθειες.
Έχω πάντα μαζί μου το τετράδιό μου κι έτσι ξεχνάω πως το έχω μαζί μου.
Σαν τα γυαλιά ηλίου που τα ψάχνεις όταν τα φοράς στο κεφάλι σου.

Δεν πειράζει όμως, είχα καιρό να κάνω αφιέρωμα στον Λειβαδίτη.
Για πάμε —που θα 'λεγε κι ένας γνωστός μου.

 ~

Όταν είχαμε τη νεότητα ήμασταν πολύ νέοι για να επωφεληθούμε

~

—αλλά η πραγματικότητα είναι κάτι το δευτερεύον που διέκοψε για λίγο
τα μεγάλα μας όνειρα—

~

Κι αυτή η νοσταλγία μας για κάτι που ποτέ δεν υπήρξε 
—αχ, όλες οι ευτυχίες ήταν προορισμένες για σένα, 
αλλά από μια παρανόηση ή απρονοησία 
είχες κατέβει στην προηγούμενη στάση.

~

Μια γυναίκα τόσο θλιμμένη που ο κόσμος θα 'πρεπε να ξαναρχίσει.

~

Τελικά όλα περνάνε χωρίς να το καταλάβει κανείς
σα να συνέβησαν
κάπου αλλού ή σ' έναν άλλον

~

Το καλοκαίρι ο ουρανός διανυκτερεύει

~

άνθρωποι κυριακάτικα θλιμμένοι κάθε Δευτέρα. 

~

Μα όταν ένας άνθρωπος στο δρόμο γυρίσει και σε κοιτάξει με πόνο, 
η μισή ανθρωπότητα έχει σωθεί.

~

Κι αυτή η αλλόκοτη ευδαιμονία που νιώθεις καμιά φορά, 
ακόμα κι όταν όλα γύρω έχουν γίνει στάχτη —ίσως αυτό είναι ο Θεός.

~

Κι ίσως, σκέφτομαι, Κόλαση είναι ένα παιχνίδι που κερδίζεις.
Κι αν νικηθήκαμε δεν ήταν απ' την τύχη ή τις αντιξοότητες,
αλλά απ' το πάθος μας για κάτι πιο μακρινό.

~

Τώρα αν θυμάμαι κάτι απ' τη ζωή μου είναι δύο τρία ήρεμα βράδια 
και λίγη μουσική απ' το ανεκπλήρωτο
 — κι αυτά τα γλυκά λόγια που λέμε στον εαυτό μας όταν μας έχουν όλοι απαρνηθεί.

~

Κάποτε θα σου διηγηθούν όλες τις λεπτομέρειες της ζωής σου, 
αλλά εσύ δε θα τις γνωρίζεις.

~

—μην παραξενεύεστε λοιπόν που έμεινα τόσο νέος: εγώ δεν είχα ιστορία, 
όπως και τα πιο ωραία λόγια που τα βρίσκουμ όταν είναι πλέον αργά.
Οι πιο ωραίες ιστορίες είναι όταν δε μας γνωρίζουν.

~

σα να μαντεύαμε αόριστα ότι στο βάθος η μουσική δεν είναι πάθος ή όνειρο, 
νοσταλγία ή ρεμβασμός
αλλά μια άλλη δικαιοσύνη.

~

Όσο για κείνη την ιστορία υπάρχουν πολλές εκδοχές.
Η καλύτερη όμως είναι πάντα αυτή που κλαις.

~

αγαπούσα πάντα τους συναθρώπους μου κι αυτό είναι μία απ' τις αρετές 
στις οποίες ανάλωσα τη ζωή μου 

~

μπορεί να είμαι υπερήφανος αλλά θέλω να ξέρω τι χάνω, έτσι είμαι πλασμένος, 
δεν μπορώ να εθελοτυφλώ—ίσως γι αυτό γίνομαι αντιπαθητικός

~

γιατί βέβαια, το βλέπετε, εγώ όλα τα ξέρω, όλα τα έζησα —
μόνο ποτέ δεν είχα υποπτευθεί πόσο ατελείωτη
μπορεί να είναι μια νύχτα.

~

Το τελευταίο θα μπει σε φωτογραφία από το τετράδιο που λέγαμε.
Επειδή το αγαπώ ιδιαιτέρως.
Κι επειδή ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που διάβασα κάτι
που είχε γράψει κάποιος άλλος
και που περιέργαφε τόσο εύστοχα ολόκληρη την κοσμοθεωρία μου.