και που δεν έχω νιώσει καμία.
Δεν υπερβάλω.
Δεν εννοώ πως δεν έχω ζήσει καμία ωραία ιστορία
άξια να τραγουδιστεί.
Αλλά αυτό το τραγούδι πέρα από τον έρωτα
και την τρυφερότητα
και τη μουσική,
τη φασαρία,
και τα αρώματα
έχει και κάτι άλλο.
Το βασικότερο συναίσθημα που μου δημιουργεί αυτό το τραγούδι
είναι αυτό του αναπόφευκτου.
Ότι αυτοί οι δύο δεν υπήρχε πιθανότητα να μην φιληθούν.
Ήταν αναπόφευκτο.
Αυτό ήθελα να πω σήμερα.
19 σχόλια:
πολύ όμορφο το τραγούδι! δεν το είχα ακούσει ξανά και ήταν μια ευχάριστη έκπληξη :)(εκεί που έλεγε για τα αυγά αναρωτιόμουν αν τόση θα είναι και η διάρκεια της αγάπης τους, όσο το άγγιγμα των αυγών.. (παρένθεση μέσα στην παρένθεση, πως μπορεί να πει κανείς κάτι σοβαρό και να μιλάει για αυγά;; ) )
ρε είναι πολύ απαισιόδοξο αυτό που σκέφτηκες για τ' αυγά!
πώς τα κατάφερες να κάνεις τέτοια σκέψη μ' αυτό το τραγούδι;
Είναι καλό τραγούδι!
Ναι, το αναπόφευκτο. Η γιαγιά μου το έλεγε "Ότι του γράφει του καθενός".
Δεν την ρώτησα ποτέ τι ήθελε να πει μ' αυτό ή ποιος τα γράφει, αλλά κάποια στιγμή κατάλαβα τι εννοούσε ή να το πω πιο σωστά, κατάλαβα πώς σκεφτόταν.
Αυτό που μου αρέσει σ' αυτό το άσμα, είναι ότι εκείνη "ήτανε μπιτ που σπάει με βία το έμμετρό του παρελθόν"!
Ωραία τα είπες και σήμερα!
Χθες δηλαδή...
Σήμερα εγώ είδα το ποστ...
ΥΓ. Μου αρέσει ιδιαιτέρως ο παραπάνω διάλογός σου με τον the commentator. Ναι, καλά φαντάζεσαι, επειδή εμπεριέχει αβγά!
Ε αυτά με τα γραφτά όλων οι γιαγιάδες τα πιστεύουν νομίζω.
αυτός ο στίχος που λες κι εμένα μ' αρέσει πολύ!
ΥΓ πρέπει να σου ομολογήσω πως δεν μου αρέσουν καθόλου τα αυγά γραμμένα με βήτα :/ αλλά τα αυγά όπως τα προτιμάει ο καθένας ;)
Ούτε κι εμένα μου άρεσαν στην αρχή. Τα αβγά με "β" και τη θεωρώ πιο σωστή τη λέξη με "υ", αλλά στην εφημερίδα που δούλευα, επιθυμία του εκδότη ήταν να ακολουθώ τους κανόνες Μπαμπινιώτη και όχι Τριανταφυλλίδη. Δυσκολεύτηκα πολύ να το δεχτώ κι ακόμα περισσότερο να μάθω να το γράφω έτσι. Όμως, δεν γινόταν διαφορετικά και τελικά μου έμεινε κουσούρι αυτή η γραφή!
Είχα διαβάσει στο ποστ που συστήνεσαι το "κατά Μπαμπινιώτη και όχι Τριανταφυλλίδη" αλλά νόμιζα πως είναι προσωπική επιλογή!
Ανωτέρα βία λοιπόν!
Όλα συνηθίζονται, δεν πειράζει :)
Ωωωωω! Πήγες τόσο πίσω!
Η ανωτέρα βία είχε ξεκινήσει το 2008, που τότε δεν είχα καν το παλιό μου βλογ! Όταν ξεκίνησα το σιγά τ' αβγά, ήδη είχα μάθει να γράφω τα αβγά με "β". Άρα, όσον αφορά το βλογ, μπορείς να το θεωρήσεις προσωπική επιλογή! Κατά τα λοιπά, είναι πλέον συνήθεια...
καλά μη φανταστείς ότι διάβασα τα πάντα μέχρι εκείνο το ποστ, αλλά μου αρέσει να βλέπω πώς ξεκίνησαν τα μπλογκ που διαβάζω. Γι αυτό μετανιώνω κιόλας για τα κόψε-ράψε που έχω κάνει στο δικό μου και δεν υπάρχει πλέον το πρώτο μου ποστ και δεν θυμάμαι καθόλου τι έλεγα. Κρίμα.
Καληνύχτα, Άννα :)
Καληνύχτα κορίτσι!
Θα κανει κανα live ο Φοιβος να παμε να τον πειραξουμε λιγο; :P
Για εσάς εκεί κάτω δεν γνωρίζω, εγώ τον είδα τον κύριο Φοίβο προ ολίγων ημερών!
Ξέρω πως στις 20 του Δεκέμβρη έχει Εκμεκ στο Faust, αυτό σε ενδιαφέρει;
Αρτίστα μου, για να είναι δίκαιο και κυρίως για να μου πεις κι εσύ χρόνια πολλά επειδή πλησιάζει η γιορτή μου :Ρ Εμένα με λένε Στεφανία :)
Αααα, πολύ ωραίο όνομα! Όμως, μου αρέσει να σε αποκαλώ "κορίτσι" ή "κορίτσι κ.λπ." μιας και χρησιμοποιεις το "κορίτσι που ήθελε πολλά" εδώ πέρα μέσα!
Εμένα με λένε Άννα (από τη μαμά του μπαμπά μου), αλλά και Αθηνά (από τη θεία του μπαμπά μου, αδελφή της Άννας) και γυρίζω και στα δύο και έχω γενέθλια 23 Οκτωβρίου.
Οπότε, κανόνισε την πορεία σου! :Ρ
Βέβαια, κυρίως, με λένε αρτίστα του βωβού (από τον mitsopd, καλό φίλο και παλιό συνεργάτη του βλογ μου) και αν έχεις χρόνο και θέλεις, ρίξε μία ματιά στο ποστ της μετονομασίας μου, εδώ: http://sigatabga.blogspot.gr/2016/01/blog-post.html
A ευχαριστώ! Κι εγώ αρτίστα θα σε αποκαλώ, μου αρέσει κι εμένα. Κι εμένα από τη μαμά του μπαμπά μου με λένε Στεφανία. Τη μαμά του μπαμπά μου τη λένε έτσι από μία Σλάβα τουρίστρια που γούσταρε ο νονός της και την έλεγαν Στεφάνκα :D
Πάω να μελετήσω ποστ μετονομασίας ακούγοντας για κι-εγώ-δεν-ξέρω-ποια φορά το μέλλον απ' το παρελθόν!
ΚοριΤΣΑ εμενα η μανα μου ηθελε να με βγαλει Λουκα ο πατερας μου Νικο στο τσακ να με εβγαζαν Λουκανικο! :P
Ρε Μανώλη...πολύ παλιό και πολύ κακό ρε :Ρ
τα γενέθλιά σου δε μας είπες
Ααα το ηξερες; Να μην πω δηλαδη και για τι ηθελαν να με σπουδασουν; :P
Τα γενεθλια τα γιορταζω συχνα, οποτε μου τη δωσει κοβω τουρτες, τυροπιτες, αναβω κερια, τσιγαρα, μπαφους οτι βρω! P
Α έχει και δεύτερο σκέλος το ανέκδοτο, με σπουδές; Αυτό δεν το ξέρω (ευτυχώς;).
Όχι στα ναρκωτικά, ναι στη ζωή παιδιά μου.
Δημοσίευση σχολίου