Οι αλκυονίδες δε φαίνονται έτοιμες να έρθουν.
Ο ήλιος είναι εδώ, η ζέστη όμως λείπει.
Η ζεστασιά λείπει.
Θα έλειπε ακόμα και με τις ψηλότερες θερμοκρασίες.
Τα γυμνά δέντρα έχουν κάτι το αποκαλυπτικό,
δε νομίζεις;
Τα κλαδιά χωρίς φύλλα είναι όλη η ειλικρίνεια της φύσης.
Κι εγώ αγαπώ την ειλικρίνεια
και τη γύμνια
και τη φύση
κι έτσι τα γυμνά δέντρα είναι η αγαπημένη μου θέα.
Σε λίγο θα μπω σε κάποιο τραίνο.
Θα ψάχνω με αγωνία κάπου να χωρέσω τη βαλίτσα μου.
Έχω πάντα το άγχος μην τυχόν και κάποιον ενοχλήσω.
Μην τυχόν και η ύπαρξή μου, κάποιον ξεβολέψει.
Δε μιλάω για τα τραίνα πια.
Η απροσδόκητη ψυχραιμία που είχα μέχρι χτες,
έχει αρχίσει να εξαφανίζεται
και να δίνει τη θέση της στα γνωστά:
εφιάλτες, ταχυπαλμίες και αναγούλες.
Δεν πειράζει όμως, αυτά μπορώ να τα χειριστώ.
Μου είναι γνωστά.
Η ψυχραιμία μου ήταν άγνωστη.
Θα μπω λοιπόν σ' ένα τραίνο
κι ύστερα θα φτάσω
κι ίσως ησυχάσω
ίσως χαμογελάσω κατεβαίνοντας —
σίγουρα θα χαμογελάσω.
Και μετά θα 'ρθει η μέρα μας και θα σε δω.
Μόνο να θυμηθώ να μη βάλω κολόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου