28

Κατέβηκα βόλτα στην αγορά με βροχή.
Ήταν ακόμα μέρα και σκέφτηκα πως είναι ανάγκη να φεύγεις απ τη δουλειά πριν νυχτώσει.
Είναι ανάγκη να βγαίνεις από το σπίτι τις καθημερινές - δε χρειάζεται λόγος.
Ο λόγος είναι πως το 'χεις ανάγκη.
Πρέπει το μυαλό μας να ξεφεύγει
να βλέπει την πόλη να λειτουργεί
ανθρώπους να πηγαίνουν στη δουλειά τους
μποτιλιάρισμα
ασφυκτικά αστικά
σχεδία σε κάθε γωνία και κάστανα.

Δεν είμαστε τουρίστες εδώ.
Αυτή είναι η κυρίως ζωή.
Η βόλτα δεν είναι το διάλειμμα απ' τη δουλειά.
Η βόλτα είναι ανάγκη.
Όπως ο ύπνος και το φαΐ.

Εντάξει, δε θα μιλάω άλλο για εσάς.
Εγώ πάντως είχα ανάγκη να περπατήσω τη βρεγμένη Λεωφόρο Στρατού,
να πατήσω σπασμένα πλακάκια και να μπει νερό στο παντελόνι μου,
να φωτογραφήσω τα παγκάκια έξω από το Βυζαντινό Μουσείο,
να θυμώσω με τον κόσμο που δεν κλείνει τις ομπρέλες του σε συνωστισμένα πεζοδρόμια

Να δω αυτό το φόρεμα να δεσπόζει στο κέντρο του μαγαζιού.
Να το φορέσω.
Να το αποκτήσω.

Θυμάσαι ότι φοράω πάντα μαύρα στα γενέθλιά μου ε;
Όχι, δεν είναι πένθιμο, το έχουμε ξαναπει.
Είναι κομψό.
Είναι εγώ.

Μου πήρα και ένα φτηνό άρωμα που όμως μυρίζει εγώ.
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν μυρίσει τίποτα άλλο πάνω στο δέρμα μου.
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν τους θυμίζει καμιά άλλη αυτό το άρωμα.

Μου αρέσει να με φροντίζω και να μου παίρνω δώρα και να με βγάζω βόλτες.

Μου αρέσω.

Χρόνια μου πολλά.