Δευτέρα 19 Μαΐου 2008

είναι ωραία η ζωή, είναι ωραία!

Μου'χει κολλήσει αυτό το τραγούδι σήμερα λέμεεεεεεεεεεεε
Μπορώ να το ακούω συνέχεια.



Κατηφορίζαμε τις θάλασσες παρέα
και τα νησιά μας χαιρετούσαν μεθυσμένα
Μας τραγουδούσανε πουλιά παραδεισένια
ήταν ωραία η ζωή, ήταν ωραία...

Μα ξεχαστήκαμε και βγήκαμε απ' το χάρτη
και άρχισε η νύχτα πάλι νύχτα να ζητάει
Κάποιον να πάρει αγκαλιά, να του μιλάει
τον πιο μικρό, τον πιο αθώο ναύτη...

Μόχα ο τρελός, Μόχα ο σοφός, Μόχα ο πνιγμένος
Μόχα, αυτός που όσο και αν πιεί πια δε μεθάει
Μες το λιμάνι τριγυρνάει μαγεμένος
Μόχα, αυτός που όλο τα κύματα κοιτάει...

Μόχα ο τρελός, ο σοφός, ο τελειωμένος
Μόχα, αυτός που τον ξεχώρισε η Μοίρα
Τρέχει απ' τα μάτια του η σκουριά και η αλμύρα
Μόχα, αυτός που τραγουδάει ευτυχισμένος...

Ξέρω τα κύματα μια μέρα αυτά τα βράχια
θα τα διαλύσουν, θα τα κάνουν όλα σκόνη
Θα 'ρχεται 'κείνο το κορίτσι να ξαπλώνει
πάνω στην άμμο και θα τραγουδάει τάχα...

Ότι θα έρθω από μακριά και 'γώ σε λίγο,
ότι θα μείνουμε εκεί μαζί για πάντα
Αντίο θάλασσες και κύματα σαράντα,
θα λέω ψέματα πως δε θα ξαναφύγω...

Έρχεται ο Μόχα ο τρελός πάλι χαμένος,
κοιτάει τις άγκυρες και όλο φωνάζει "βίρα!"
Μέσ' στο λιμάνι τριγυρνάνει μαγεμένος
Μόχα, η σκουριά η σκουριά και η αλμύρα...

13 σχόλια:

Μόχα είπε...

axxx!

tha einai simera stin parea tou kanaki ston imagine to vrady meta tis 11... apolayse ton! nomizw tha tragoudisei kiollas! ;)

hopkins είπε...

Από τα πλέον αγαπημένα μου τραγούδια για να παίζω στην κιθάρα. :) Εκπληκτικό τραγούδι.

kiara είπε...

Δε μ'αρέσει πολύ!:P

το κορίτσι που ήθελε πολλά είπε...

Μόχα, δεν πέρασε ούτε μια στιγμή απ το μυαλό μου πως δε θα σχολίαζες =Ρ
τον άκουσα γι αυτό ξύπνησα τώρα!! κι ήθελα η καψερή να ξυπνήσω νωρίς να διαβάσω.. αυτά είναι..

Χοπκινς, θα βάλω διαφίμηση στο side bar, χοπκινς ο ταπεινός κιθαρίστας =Ρ

Κιάρα, το ξερα ότι δε θα σ'άρεζε! αν και είναι αρκετά χαλαρωτικό άι γουντ σάυ,σαν αυτά που ακούς.. τέσπα, γούστα είναι αυτά!

μάκιααααα

kiara είπε...

Δεν έχω πρόβλημα με τα δυνατά κομμάτια! Απλά δε μ'αρέσει η φωνή του! Είναι και λίγο παραφωνούλης! χεχε
:D

το κορίτσι που ήθελε πολλά είπε...

ΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ, παιδιά είπε τον Παύλο παράφωνο???

μαρή τι γλιτώνεις επειδή είσαι μακριά!! =ΡρρΡΡρΡρΡΡ

άντε, θα το καταπιώ γιατί ξέρεις από μουσική περισσότερο από μένα =)

ΥΓ το θέμα είναι να γουστάρεις τον άλλον με τις ατέλειές του ;-)

Dimitris Leventeas είπε...

Μου άρεσε που από ότι διάβασα ο Μόχα όταν είχε κάποια καλή ιδέα έβγαινε και την φώναζε δυνατά. Το αντίθετο από ότι κάνουμε εμείς σήμερα.

Dimitris Leventeas είπε...

μοχαχαχαχα :P

το κορίτσι που ήθελε πολλά είπε...

myle 1: Αυτά είναι όλα όσα έχω καταφέρει να βρω σε σχέση με το κομμάτι:

Ποιος είναι τελικά ο Μόχα; Παύλος Παυλίδης: Είναι παράξενη ιστορία. Το κομμάτι αυτό γράφτηκε καθ’ οδόν, σ’ ένα ταξίδι στην άγονη γραμμή. Είχα γράψει το πρώτο κουπλέ και έτσι όπως καθόμουν στην καμπίνα σκέφτηκα ότι ήταν η πρώτη φορά που μιλάω για έναν ήρωα, που θα ήθελα να έχει όνομα. Κι ενώ το ποίημα μιλάει για ένα φανταστικό πρόσωπο, το οποίο υποτίθεται ότι είναι ναύτης, ακριβώς μπροστά μου είχα ένα βιβλίο με τον τίτλο «Μόχα ο Τρελός, Μόχα ο Σοφός». Εγώ δεν ήξερα καν για ποιο πράγμα μιλάει αυτό το βιβλίο και συνέχισα, τέλος πάντων, με αυτή τη φράση τα στιχάκια που έγραφα και έφτασα και στο τέλος του κομματιού. Μετά άνοιξα το βιβλίο και διαπίστωσα ότι ο Μόχα ήταν ένας τύπος που είχε πεθάνει από τα βασανιστήρια σε μια φυλακή κάποιας αφρικάνικης χούντας – νομίζω στη Νιγηρία, αλλά δεν είμαι σίγουρος. Φαντάζομαι ότι είναι το υποκοριστικό του Μοχάμετ. Αυτός ο άνθρωπος, λοιπόν, καταδικάστηκε επειδή κάθε φορά που είχε κάτι σημαντικό στο μυαλό του έβγαινε στο δρόμο και το φώναζε – εξ ου και ο τίτλος – παρατσούκλι του βιβλίου «Μόχα ο Τρελός, Μόχα ο Σοφός».

μάλλον λοιπόν δεν επρόκειτο για καλή ιδέα αλλά για πληροφορίες που δεν έπρεπε να διαρρέουν στη διάρκεια της χούντας. ατ λήστ, έτσι το καταλαβαίνω εγώ..

myle 2: χαζοχαρούμενο =Ρ

Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης είπε...

Fovero tragoudi!!!! Itan oraia i zoi itan oraia!!!

Kai ston imagine xthes epekse FOVERA KOMATIA!!!

p.s lene pos mas afines sta kymata fylakta kai minimata ,ta vrikane ta paidia kai xathikane ...ksafnika...

το κορίτσι που ήθελε πολλά είπε...

αχ και η σιωπή φοβερή μπαλάντα..
πολύ συγκινητική..

η πόλη σαν καράβι
τα φώτα της ανάβει
Γιορτή

θυμάμαι που γελούσες
να μείνω μου ζητούσες
Παιδί

Dimitris Leventeas είπε...

Άντε ρε-κορίτσαρε-που-θες-και-πολλά να ούμε!

Στην Μόχα αδερφές μου, στην μόχα!


Πωπω, μπόχα!

πι ες:Αυτό μπορείς να το λογοκρίνεις χωρίς παρεξήγηση! Έτσι και αλλιώς η τέχνη είναι πάνω από την λογοκρισία και θα το έχεις τύψεις.

BlaCk piTt είπε...

Σιωπή...Το αγαπημένο μου τραγούδι! Τ' ακούω και κλαίω. Κλαίω και τ' ακούω.

"λένε πως στη χώρα που ναυάγησες
βασιλεύουν οι μάγισσες
βουλιάζουνε στο βυθό και σε βγάζουνε στον αφρό.."