Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2008
Η Ρίτα αλλάζει
Kοιτάω το ρολόι αρκετά συχνά. Δε με νοιάζει τόσο τι ώρα είναι, μόνο να δω τη μορφή της ώρας..
Η καλύτερή μου είναι το 12:21 ή το 15:51 και το 23:32
Σκέφτομαι πως η ώρα είναι παλλινδρομικός αριθμός, κι ανάθεμα αν το γράφω σωστά.
Μετά ακούω -πάλι- ξύλινα σπαθιά και προσδιορίζω τι είναι αυτό που γουστάρω τόσο σε σένα. Είναι εγώ. Είναι που μαζί σου νιώθω κορίτσι των ξύλινων σπαθιών, σαν τη Λόλα και τη Ρίτα σαν παραμύθι όμορφη, σαν ζωγραφιά και η ρίτα αλλάζει τώρα πια δεν την τρομάζει, η νύχτα, τα φώτα και σαν το ομορφότερο κορίτσι της Γρανάδας..
σαχλαμάρες.
Μετά αναθεωρώ, δεν είμαι δα τόσο χαμένη σε σένα. Είναι μόνο που διάβασα Μαλβίνα κι ήθελα να γράψω καψουρευτικά. Χμμμ, ξέρεις κάτι? Καλά έκανα.
Γι αυτήν στα χέρια μαχαιριές, σημάδια... του ρου ρουυυυ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Εγώ όποτε κοιτάω το ρολόι πέφτω συνεχώς στις 22:22...
Η Μαλβίνα έχει πολύ ωραίες παρενέργειες :)
(Ρε σοβαρά με είδες κι εσύ στον ύπνο σου ? Μου το λένε πολλοί τελευταία... Τυχαία το διάλεξα το morpheus... Αλλά απ' ότι φαίνεται...)
Χρόνια πολλά...
εεε μόνο μια φορα τη μέρα κοιτάς την ώρα??καλά κάνεις βασικά :Ρ
άντε ρε έτσι που το διάβασα στην αρχή νόμιζα πως με είδες κι εσύ στον ύπνο σου !
ναι σε είδα, αλλά δεν είχα κάνει τον συσχετισμό με το μόρφευς!!!!
μάκια καλή μου!
Δημοσίευση σχολίου