oh yeaaaaaaaah

Wake up kids
We've got the dreamers disease
Age 14 we got you down on your knees
So polite, you're busy still saying please
Fri - enemies, who when you're down ain't your friend
Every night we smash their Mercedes - Benz
First we run and then we laugh till we cry
But when the night is falling
And you cannot find the light
If you feel your dream is dying
Hold tight
You've got the music in you
Don't let go
You've got the music in you
One dance left
This world is gonna pull through
Don't give up
You've got a reason to live
Can't forget you only get what you give
Four a. m. we ran a miracle mile
Were flat broke but hey we do it in style
The bad rich
God's flying in for your trial

This whole damn world can fall apart
You'll be ok follow your heart
You're in harms way
I'm right behind
Now say youre mine

Fly high
What's real can't die
You only get what you give
Just dont be afraid to leave
Health insurance rip off lying FDA big bankers buying
Fake computer crashes dining
Cloning while they're multiplying
Fashion mag shoots
With the aid of 8 dust brothers Beck, Hanson
Courtney Love and Marilyn Manson
You're all fakes
Run to your mansions
Come around
We'll kick your ass in!
Don't let go
One dance left

κατηφορίζαμε τις θάλασσες παρέα...=)

Παραλία. Άδεια. Με παρέα. Με παρέα?

Καραβάκι. Σταματημένο. Μπαίνεις. Μπαίνετε. Ε?

Τηλεγράφημα τέλος, τώρα αρχίζει η βόλτα.

Παραγγέλνεις κοκτέιλ και αυτό το κάνεις πάνω σε ένα πλοίο που θα στριφογυρίζει όσο το πίνεις για να είναι σίγουρο πως με κάποιον τρόπο θα ζαλιστείς. Αν όχι απ το αλκοόλ, τότε απ τη θάλασσα. Η ανάγκη να θολώνεις, να μη σκέφτεσαι και να θέλεις να κάνεις πράγματα που αν ήσουν νηφάλιος θα σου φαινόταν το λιγότερο θεότρελα.

Τρεις μαργαρίτες στολίζουν το μέρος της μπάρας που κάθεσαι. Κοιτιέσαι συνωμοτικά με την παρέα σου και επιτίθεστε στα καλαμάκια σας. Ήταν ζήτημα μιας γουλιάς να αδειάσει το ποτηράκι.

Δε σ’ αρέσει αυτό το καραβάκι, αναρωτιέσαι γιατί δεν μπήκατε στο διπλανό. Αυτό μοιάζει παρατημένο, είναι πολύ χαμηλότερο σε σχέση με την Κλειώ παραδίπλα και επιπλέον είναι άδειο. Ποιος νοιάζεται?

Ξεκαρδίζεσαι στα γέλια, συζητάς ό,τι σου ‘ρθει στο μυαλό, λικνίζεσαι στη μουσική –η οποία δεν ενδείκνυται για χορό—κι αποφασίζεις πως είναι η ώρα να φύγεις.

Αλλά δεν θα μπορούσες να φύγεις έτσι. Θέλω να πω, ποιο το νόημα του να είσαι σε ένα καραβάκι αν κάθεσαι στη μέση κι αν δεν έχεις κρατηθεί απ την κουπαστή? Και το κάνεις. Αφήνεσαι στο ξύλινο κομμάτι που οριοθετεί το καράβι και κοιτάς κάτω. Όχι μακριά, όχι τον ορίζοντα, αλλά ακριβώς από κάτω σου. Και νιώθεις την ακατάπαυστη επιθυμία να βουτηχτείς στο νερό και να κολυμπήσεις μέχρι έξω. Αλλά δεν το κάνεις. Ανεβαίνεις την ξύλινα σκάλα αντί αυτού.

Κι όταν έχεις απομακρυνθεί τόσο ώστε η μουσική να χει σταματήσει να ακούγεται, αρχίζεις να κουνιέσαι και να χορεύεις, να χορεύεις σαν να υπακούς ένα ρυθμό που κανείς άλλος δεν αντιλαμβάνεται. Αυτό δα δεν είναι κάτι για να νιώθεις μοναδική?

άσε με κράτα με ξέχνα με αγάπα με
κοίτα που χάλασα φούσκωσε η θάλασσα
και βγάζει χρώματα φώτα και αρώματα
μέσ' την άβυσσο χτίζουν τον παράδεισο
όλα γυρίζουν σαν τρελά
ρόδες που πάν στο πουθενά

ρε πάμε να φύγουμε σου λέω!

πάρε με στη χώρα που χορεύουν όλοι, όλη μέρα!

δεν είναι φοβερό πράγμα ο χορός?

το νερό που κυλάει

Άφησες ποτέ ένα κερί στη θάλασσα για να το δεις να ταξιδεύει με τα κύματα? Στην αρχή είναι ήρεμο, μοιάζει να αντιπροσωπεύει μια γαλήνη που σου λείπει, κάνει τα ταξίδια που εσύ δεν τολμάς και έχει το θάρρος να χάνεται στο σκοτάδι ολομόναχο. Και το ζηλεύεις που σου κλέβει τα όνειρα. Μέχρι να αρχίσει να φυσάει και ένα μεγάλο κύμα να το σκεπάσει και να το χάσεις απ τα μάτια σου. Τι θα νιώσεις τότε?

Δεν έχει πλάκα όταν σβήνει η φλόγα που κρατάει ζεστά τα όνειρά σου. Γι αυτό δοκίμασε κάτι άλλο: προσποιήσου πως είσαι εσύ το κερί. Ποιος θα ήθελες να σε έχει ρίξει στη θάλασσα? Μείνε για ένα λεπτό να επιπλέεις στις ιδέες των ανθρώπων που αγαπάς. Να ζωντανεύεις τις μέρες τους όπως το νερό που κυλάει.

Δε σε μαγνητίζει το νερό που κυλάει? Ακόμα κι όταν είναι ορμητικό και θυμωμένο έχει κάτι αξιοζήλευτο. Δεν ξέρει που πάει κι όμως κινείται πολύ αποφασιστικά. «ποτέ δεν πας πιο μακριά από ό,τι τις φορές που δεν ξέρεις πού πας»*. Μη σε τρομάζει η ιδέα.. άλλωστε τι σημασία έχει πού θα βγεις στο τέλος?

Πόσο αντιφατικό είναι το νερό. Στην επιφάνειά του ταξιδεύεις και μέσα του βουλιάζεις και πνίγεσαι. Αυτό ας μην είναι λόγος για σένα να μένεις στην επιφάνεια. Αν ο λόγος για οτιδήποτε είναι ο φόβος τότε θα μείνεις για πάντα κολλημένος στο ίδιο γεωγραφικό πλάτος και οι μόνες αλλαγές στη ζωή σου θα συνίστανται στους περαστικούς. Θα είσαι ένας απλός επιβάτης στο πλοίο που θα έπρεπε εσύ να οδηγείς.

Άλλωστε θα εκτιμήσεις ποτέ την ασφάλεια της επιφάνειας αν δεν κοντέψεις να πνιγείς? Αν δεν έχεις αντικρίσει πιράνχας θα τα παρατήσεις στον πρώτο ύφαλο. Κάνε μια βουτιά χωρίς φιάλη οξυγόνου για να αγαπήσεις τον αέρα που αναπνέεις.

Ίσως τότε να μπορείς

Πια να κλαις από χαρά

Ίσως έρθεις να μου πεις

Τώρα δε φοβάμαι τίποτα

Την επόμενη φορά που θα κάνεις ένα ταξίδι κι έξω θα βρέχει, δώσε σημασία στις σταγόνες. Πέφτουν βίαια στο τζάμι και στη συνέχεια απομακρύνονται μαλακά από τους υαλοκαθαριστήρες σχηματίζοντας ένα ρυάκι στην άκρη του παραθύρου. Ξανά και ξανά. Με ηρεμεί το νερό. Η θέα του, η αίσθησή του, ο τρόπος που σε ξεδιψάει κι ο τρόπος που μου φαίνεται νόστιμο παρόλο που είναι άγευστο.

Αν αυτά σου φαίνονται πολύ απλά για να κάνουν κάποιον χαρούμενο να σου θυμίσω ένα τραγούδι:

Ίσως να φτάνει μόνο αυτό

Μια ματιά μια ματιά

Σ ένα ταξίδι μακρινό

Ίσως να φτάνει μόνο αυτό

Μια ματιά σα βροχή

Μια τελευταία προσευχή

Κι ένα τραγούδι ακόμα προτρέπει..

«άσε τη ζωή να λιώνει μέσα στα χέρια της σαν χιόνι»

Αλήθεια, τι γίνεται το χιόνι όταν λιώσει?

Ό,τι βλέπεις στον ύπνο σου παραμένει παγωμένο στο ράφι με τα όνειρα. Εκτός αν το αφήσεις να γίνει νερό..

* “On ne va jamais aussi loin que lorsqu’on ne sait pas où l’on va.”
Christopher Columbus

Everyone is saying different things to me, different things to me..

Διαφορική διάγνωση;

Έχει ήλιο κι ένα δειλό αεράκι κάνει την τέντα να τρίζει και την κουρτίνα να χορεύει. Είναι απ’ τις ώρες που δε βλέπω πέρα απ’ την διάφανη κουρτίνα γιατί το φως έξω είναι δυνατότερο απ’ το φως μέσα στο δωμάτιο. Ένα σωρό φωτογραφίες. Στους τοίχους, στον καθρέφτη, στη ντουλάπα, παντού. Καμία δικιά σου. Ένα σωρό χαρτάκια με στίχους. Στη βιβλιοθήκη, στην πόρτα, πάνω απ το καλοριφέρ. Όλα για σένα.

Θέλω να σ’ αγγίξω κι είσαι πάλι μακριά

Γράφω μόνο δυο λέξεις κι είναι πάλι πολλά

Μα τι φταίει κι αυτός ο κόμπος που δε λύνεται

Θέλω να σε ξεπεράσω μα δε γίνεται

Έβαλα εκείνο το cd, αυτό που είχα λιώσει πέρυσι. Δε θυμάμαι αν υπήρξε στιγμή που άκουγα κάτι άλλο. Είχα ένα χρόνο να το ακούσω. Ίσως ακριβώς ένα χρόνο.

Ίδια συμπτώματα. Μπα, δε θα στηριχτώ στην περσινή διάγνωση. Η θεραπεία με άφησε κενή. Ναι, κενή! Ξέρεις τι είναι να μην έχεις προβλήματα? Κανέναν να μαλώσω, κανέναν να θέλω απεγνωσμένα, κανέναν να διεκδικώ, κανέναν να προσπαθώ να ξεχάσω. Κάπου διάβασα μια αραβική παροιμία που έλεγε η συνεχής λιακάδα κάνει μια έρημο. Έτσι ακριβώς.

Φυσικά ήμουν ήρεμη. Και τώρα είμαι. Τώρα είμαι ανεξήγητα ψύχραιμη. Καθόλου πανικόβλητη ή ταραγμένη. Μ’ έχεις συνηθίσει να μην ξέρω τι μου γίνεται και δεν ανησυχώ πια.

Ξέχασα ανοιχτό το κουτί με τα κοσμήματα. Μ’ ενοχλεί να το βλέπω ανοιχτό, μπαίνει σκόνη και τα λερώνει. Νομίζεις πως έκανα απότομη αλλαγή θέματος? Λάθος.

Ίδια συμπτώματα. Μη μου πεις πως θα κάνεις εσύ τη διάγνωση? Είναι η τέταρτη φορά που κάνω την ίδια κίνηση. Σταματάω να γράφω και ακουμπώ το κεφάλι στον τοίχο. Εξασθένιση δυνάμεων.

Ίδια συμπτώματα. Το βλέμμα κολλάει σε πράγματα που δε θαυμάζει να παρατηρεί. «ε και? Δε βλέπω απλώς κοιτάζω. Και σκέφτομαι…», η ασθενής διαμαρτύρεται.

Το επόμενο τραγούδι δε θ’ αντέξω να το ακούσω. Αν το γράφω ταυτόχρονα θα είναι πιο υποφερτή η κατάσταση? (ομοιοπαθητική)

Θα’ μαι πάντα εγώ μες στο όπλο σου σφαίρα..

Δε σου πάει καθόλου αυτό το τραγούδι! Δε μπορεί να μου θυμίζει εσένα, σίγουρα δε μου θυμίζει εσένα. Μου θυμίζει μόνο εκείνη την εποχή.

Αλλά την αναπολώ σε πολύ λάθος καιρό.

Η καλοκαιρινή θλίψη είναι αλλιώτικη απ’ όλες τις άλλες.

10-6-08 / 17:19

You spend your whole life trying to find some answers. Because you hope that the next answer will change something, maybe make you a little less miserable. And you know that when you run out of questions you don't just run out of answers.

You run out of hope!

House MD

Γι αυτό ας μην την ψάχνουμε πολύ...

Προσεχώς: έχω γράψει κάτι που αρχικά δεν ήθελα να το διαβάσει κανένας. Ήμουν επιφυλακτική. Αλλά μετά θυμήθηκα πως ο χαρακτηρισμός "επιφυλακτική" δε μου πάει καθόλου οπότε..... ε θα δείτε!

which side are you on?

Κάποιοι άνθρωποι κυνηγάνε αυτό που γουστάρουν.
Και κάποιοι άλλοι το γουστάρουν μόνο επειδή δε χρειάζεται να το κυνηγήσουν.

και κάποιους απ τους δύο δεν τους μπορώ

I sniffed you out like you were Tanqueray

Μήπως είσαι στο τάδε μέρος? Α έφυγες. Κρίμα. Όχι τίποτα απλώς περνούσα απέξω. Είμαι λίγο μεθυσμένη, λίγο ζαλισμένη, λίγο κάπνισα κι ήθελα λίγο να σε δω. Τίποτα το σπουδαίο. Λίγο = πολύ.

Όχι, μην ανησυχείς. Για να μπορώ να γράφω μάλλον είμαι καλύτερα. Γενικότερα σχεδόν παραπατάω , σχεδόν θέλω να σκοτώσω άνθρωπο […] και σχεδόν χρειάζομαι κάποιον να με πάει σπίτι. Κ προτιμώ να πάω με τα πόδια απ το να μυρίσει το λεωφορείο ούζο και καπνό. Κ μισώ τον εαυτό μου at the moment. Και παραλίγο να πέσω σε δέντρο. Και τώρα βρέχει κιόλας. Ναι, θα σου στείλω μόλις φτάσω. Κοίτα, υπό άλλες συνθήκες θα ερχόμουν αλλά τώρα το ξέρεις πως δε γίνεται. Επίσης έχε κατά νου πως ό,τι και να λέω είμαι μεθυσμένη. Μην πεις το γνωστό για το αλκοόλ και την απελευθέρωση του μυαλού.

Έφτασα σπίτι. Έχω απείρως μειωμένα αντανακλαστικά. Δεν πετυχαίνω με την πρώτη απλά πράγματα όπως… πόρτες! Νομίζω πως θα κλαίω μουγκά όλη νύχτα-χωρίς λόγο, απλώς έχω καιρό να το κάνω. Εσένα δε σου λείπει ποτέ το κλάμα?