Πέμπτη 28 Μαΐου 2009
Δευτέρα 25 Μαΐου 2009
25~05~2009
Εκεί που καθόμασταν ήρεμα κι ωραία στην "πίσω αυλή" είπαμε να πάμε να δούμε αν έχει ανοίξει το κυλικείο για να πάρουμε νερά, φαγιά κλπ. Κ οι άλλοι είχαν μπει στις αίθουσες κι εμείς δεν είχαμε ακούσει το κουδούνι :Ρ Ε καλά δλδ δεν είχαν μπει κιόλας, εκείνη την ώρα έμπαιναν αλλά ο επιστάτης μας είπε πως είχαν μπει ήδη και τρομάξαμε.
Ανεβήκαμε στις αίθουσές μας, καθήσαμε. Είχαμε έναν καλό επιτηρητή που τον είχαμε και την προηγούμενη φορά. Αλλά η 2η ήταν μία απ τις δυο ξινές που είχαμε στη βιολογία νομίζω. Ε δεν της δώσαμε και πολύ σημασία. Και δεν ήταν κακιά εδώ που τα λέμε γιατί εγώ με τον διπλανό είχαμε κάνει εξακρίβωση αποτελεσμάτων για όλο το 4ο θέμα κι όταν πια είχαμε τελειώσει την εξακρίβωση μας λέει "ρε παιδιά σταματήστε να μιλάτε" :D
Δεν είναι ότι ήταν δύσκολα. Όταν είδα το 4ο θέμα το 1ο πράγμα που σκέφτηκα ήταν "εντάξει, έχω κάνει πολλές παρόμοιες". Νομίζω πως το δύσκολο στη φυσική είναι πως κάνεις κάνεις κάνεις πράγματα και πράξεις και δεν είσαι σίγουρος αν είναι σώστα. Εκτός αν είσαι τόσο σίγουρος για τον εαυτό σου. Που εγώ σήμερα δεν ήμουν γιατί χτες είχα πάθει ένα ψιλοπατατρακ και κατά τις 12 το βράδυ άρχισα να κλαίω με λυγμούς, γεγονός που κράτησε καμια ώρα. Δεν ξέρω γιατί, έτσι απλά.
Εν τω μεταξύ βγήκα απ την αίθουσα και δεν είχε βγει κανένας άλλος από θετική/τεχνολογική και δεν είχα ποιον να ρωτήσω. Με το που βγήκε μια κοπέλα και λέγαμε αποτελέσματα κι είχαμε βρει τα ίδια...τι χαρά ήταν αυτή!Πήρα ανάσα!Περίμενα το σόουλ μέιτ μου και φύγαμε. Αλλά δεν έγραψε καλά και στεναχωρέθηκα :( Αφού μου ζήτησε τσιγάρο, φαντάσου.
Αχ όταν γύρισα σπίτι και πήρα τηλ τον φυσικό..καλά αυτός ο άνθρωπος έχει απίστευτη πλάκα. Τον ρωτάω κάτι για μια παγίδα σο 2ο θέμα και μου λέει "ααα αυτό είχε πράξεις,πράξεις,πράξεις" και λέω "α. Καλά. Εγώ πολλαπλασίασα με το α" και μου είπε πως είναι πολύ πονηρό αυτό και πολύ χάρηκα που σκέφτηκα κάτι που είναι πολύ πονηρό :D
καλά εννοείται πως την έκανα κιόλας τη βλακεία. Αλλά ευτυχώς η βλακεία πιάνει 3 μόρια. Αλλά τα χουμε πει αυτά, αν δεν έχει ένα χαζό λάθος το γραπτό πώς θα καταλάβει ο άλλος ότι είναι δικό μου??Πρέπει να αφήσω το στίγμα μου!
Κι αυτά που λέτεεεεε.
άντε να τελειώσουν οι εξετάσεις να βρει και το μπλογκ μου λίγο τον εαυτό του, γιατί το λυπάμαι που λέει μόνο για τις πανελλήνιες. Υπόσχομαι καμ μπακ μετά τις 27 μαίου. Τώρα δεν ξέρω πόοοοοσο μετά, αφήστε με να γλεντήσω και λίγο που τέλειωσα το σχολείο!
Α και σχετικά με το γλέντι, για αυτόν ακριβώς το λόγο μην ανησυχήσετε που δε θα κάνω ποστ την τετάρτη..θα είναι επειδή θα γυρίσω σπίτι την Πέμπτη :Ρ
Ανεβήκαμε στις αίθουσές μας, καθήσαμε. Είχαμε έναν καλό επιτηρητή που τον είχαμε και την προηγούμενη φορά. Αλλά η 2η ήταν μία απ τις δυο ξινές που είχαμε στη βιολογία νομίζω. Ε δεν της δώσαμε και πολύ σημασία. Και δεν ήταν κακιά εδώ που τα λέμε γιατί εγώ με τον διπλανό είχαμε κάνει εξακρίβωση αποτελεσμάτων για όλο το 4ο θέμα κι όταν πια είχαμε τελειώσει την εξακρίβωση μας λέει "ρε παιδιά σταματήστε να μιλάτε" :D
Δεν είναι ότι ήταν δύσκολα. Όταν είδα το 4ο θέμα το 1ο πράγμα που σκέφτηκα ήταν "εντάξει, έχω κάνει πολλές παρόμοιες". Νομίζω πως το δύσκολο στη φυσική είναι πως κάνεις κάνεις κάνεις πράγματα και πράξεις και δεν είσαι σίγουρος αν είναι σώστα. Εκτός αν είσαι τόσο σίγουρος για τον εαυτό σου. Που εγώ σήμερα δεν ήμουν γιατί χτες είχα πάθει ένα ψιλοπατατρακ και κατά τις 12 το βράδυ άρχισα να κλαίω με λυγμούς, γεγονός που κράτησε καμια ώρα. Δεν ξέρω γιατί, έτσι απλά.
Εν τω μεταξύ βγήκα απ την αίθουσα και δεν είχε βγει κανένας άλλος από θετική/τεχνολογική και δεν είχα ποιον να ρωτήσω. Με το που βγήκε μια κοπέλα και λέγαμε αποτελέσματα κι είχαμε βρει τα ίδια...τι χαρά ήταν αυτή!Πήρα ανάσα!Περίμενα το σόουλ μέιτ μου και φύγαμε. Αλλά δεν έγραψε καλά και στεναχωρέθηκα :( Αφού μου ζήτησε τσιγάρο, φαντάσου.
Αχ όταν γύρισα σπίτι και πήρα τηλ τον φυσικό..καλά αυτός ο άνθρωπος έχει απίστευτη πλάκα. Τον ρωτάω κάτι για μια παγίδα σο 2ο θέμα και μου λέει "ααα αυτό είχε πράξεις,πράξεις,πράξεις" και λέω "α. Καλά. Εγώ πολλαπλασίασα με το α" και μου είπε πως είναι πολύ πονηρό αυτό και πολύ χάρηκα που σκέφτηκα κάτι που είναι πολύ πονηρό :D
καλά εννοείται πως την έκανα κιόλας τη βλακεία. Αλλά ευτυχώς η βλακεία πιάνει 3 μόρια. Αλλά τα χουμε πει αυτά, αν δεν έχει ένα χαζό λάθος το γραπτό πώς θα καταλάβει ο άλλος ότι είναι δικό μου??Πρέπει να αφήσω το στίγμα μου!
Κι αυτά που λέτεεεεε.
άντε να τελειώσουν οι εξετάσεις να βρει και το μπλογκ μου λίγο τον εαυτό του, γιατί το λυπάμαι που λέει μόνο για τις πανελλήνιες. Υπόσχομαι καμ μπακ μετά τις 27 μαίου. Τώρα δεν ξέρω πόοοοοσο μετά, αφήστε με να γλεντήσω και λίγο που τέλειωσα το σχολείο!
Α και σχετικά με το γλέντι, για αυτόν ακριβώς το λόγο μην ανησυχήσετε που δε θα κάνω ποστ την τετάρτη..θα είναι επειδή θα γυρίσω σπίτι την Πέμπτη :Ρ
Σάββατο 23 Μαΐου 2009
22~05~09
Ρεεεεεε άντε πέρασε απο 12 δηλαδής άλλαξε η μέρα και τώρα ο τίτλος του ποστ δεν ταυτίζεται με την ημερομηνία :(
Ε δεν πειράζει!
Σήμερα έχω ένα κενό μνήμης. Δε θυμάμαι απολύτως τίποτα από τη διαδρομή μέχρι το σχολείο.Νιώθω σαν να διακτινίστηκα εκεί.
Σήμερα όλοι θέλαμε να πάμε για καφέ μετά που θα γράφαμε. Και συζητάμε τώρα
-Ρε δεν έχω λεφτά, πόσο τον έχουν πάει τον καφέ στο "μικρό"? -μικρό είναι το όνομα του στεκιού μας-
-Εγώ καλού κακού έχω 50ρικο γιατί έχω ξεχάσει πόσο κάνει ο καφές.
Γράφαμε ΑΟΔΕ η τεχνολογική. Αυτό είναι 43 σελίδες που απλώς πρέπει να τις ξέρεις ακριβώς όπως είναι γραμμένες. Ασχέτως που αυτός που το γραψε προφανώς δεν ξέρει να μιλάει και που το μεγαλύτερο μέρος του είναι κακοσυναρμολογημένες μεταφράσεις. Για να καταλάβετε πόοοοοσο εντελώς παπαγαλία είναι το μάθημα κοιτάξτε πώς βαθμολογούνται οι ερωτήσεις: όσες σειρές πιάνει η απάντηση στο βιβλίο, τόσα μόρια. Πραγματικά.
Εγώ γράφω, γράφω, γράφω σε κάποια φάση πιάστηκε το χέρι μου και είπα να σταματήσω να ξεκουραστώ γιατί έτσι κι αλλιώς θα τέλειωνα πολύ γρήγορα. Αλλά μετά το ξανασκέφτηκα και λέω κάτσε γράψτα τώρα που τα θυμάσαι μη σου φύγουν μετά. Ε το αποτελέσμα ήταν να τελειώσω και να ρωτήσω τι ώρα ήταν και ήταν 9. Έπρεπε να περιμένω άλλη μια ώρα για να φύγω.
Το πόσο χαλαρά αντιγράφεις στις Πανελλήνιες μου το έλεγαν αλλά αν δεν το βλεπα δεν το πίστευα. Εντάξει και στα άλλα μαθήματα κάτι ψιλολέγαμε αλλά σήμερα που τελειώσαμε και νωρίς έγινε το έλα να δεις. Μπροστά μου καθόταν ένας που ξαναδίνει φέτος, παίζει να θέλει μόνο απολυτήριο. Αλλά ο άνθρωπας ήταν και κουφάλογο. Τρεις φορές του τα είπα το σωστό-λάθος και δεν άκουγε!! Ε στο τέλος απηύδησα, έριξα κάτω το κοκαλάκι μου κι έσκυψα και του τα είπα :Ρ
Στη διπλανή τάξη ήταν το κορυφαίο όμως. Ένας φίλος μου είχε πεί όλα τα Σ-Λ, όλα τα πολλαπλής, τις περισσότερες ανάπτυξης σχεδόν σε όλη την τάξη. Ε σε κάποια φάση ο επιτηρητής σκέφτηκε ας μην το ξεφτιλίσουμε και τελείως και του λέε:
-Άντε τράβα στο τελευταίο θρανίο.
-Μισό λεπτό δεν μπορώ αυτή τη στιγμή.
Γυρνάει στον από πίσω του "συνδικαλιστικό κίνημα είναι η απάντηση" και:
-Οκ, τώρα μπορώ να φύγω
και πετάγεται ένας φίλος του "ε ναι , αφού τους έβαλες όλους στο πανεπιστήμιο"!!!
Με το που βγήκα απ την τάξη έκανα αυτό που είχε κάνει πριν 2 χρόνια η Ρενέ με την ιστορία : πέταξα το βιβλίο κάτω κι άρχισα να χοροπηδάω πάνω του. Όλα αυτά πριν το ρίξω στον κάδο ανακύκλωσης (ανακύκλωσης φυσικά, το κάνουμε που το κάνουμε ας το κάνουμε σωστά!).
Το πόσο ευχαριστήθηκα τον καφέ μετά δεν λέγεται.
Χμμμ, αυτά πολύ ανώδυνα σήμερα τα πράγματα... κατοσταράκι :)
Ε δεν πειράζει!
Σήμερα έχω ένα κενό μνήμης. Δε θυμάμαι απολύτως τίποτα από τη διαδρομή μέχρι το σχολείο.Νιώθω σαν να διακτινίστηκα εκεί.
Σήμερα όλοι θέλαμε να πάμε για καφέ μετά που θα γράφαμε. Και συζητάμε τώρα
-Ρε δεν έχω λεφτά, πόσο τον έχουν πάει τον καφέ στο "μικρό"? -μικρό είναι το όνομα του στεκιού μας-
-Εγώ καλού κακού έχω 50ρικο γιατί έχω ξεχάσει πόσο κάνει ο καφές.
Γράφαμε ΑΟΔΕ η τεχνολογική. Αυτό είναι 43 σελίδες που απλώς πρέπει να τις ξέρεις ακριβώς όπως είναι γραμμένες. Ασχέτως που αυτός που το γραψε προφανώς δεν ξέρει να μιλάει και που το μεγαλύτερο μέρος του είναι κακοσυναρμολογημένες μεταφράσεις. Για να καταλάβετε πόοοοοσο εντελώς παπαγαλία είναι το μάθημα κοιτάξτε πώς βαθμολογούνται οι ερωτήσεις: όσες σειρές πιάνει η απάντηση στο βιβλίο, τόσα μόρια. Πραγματικά.
Εγώ γράφω, γράφω, γράφω σε κάποια φάση πιάστηκε το χέρι μου και είπα να σταματήσω να ξεκουραστώ γιατί έτσι κι αλλιώς θα τέλειωνα πολύ γρήγορα. Αλλά μετά το ξανασκέφτηκα και λέω κάτσε γράψτα τώρα που τα θυμάσαι μη σου φύγουν μετά. Ε το αποτελέσμα ήταν να τελειώσω και να ρωτήσω τι ώρα ήταν και ήταν 9. Έπρεπε να περιμένω άλλη μια ώρα για να φύγω.
Το πόσο χαλαρά αντιγράφεις στις Πανελλήνιες μου το έλεγαν αλλά αν δεν το βλεπα δεν το πίστευα. Εντάξει και στα άλλα μαθήματα κάτι ψιλολέγαμε αλλά σήμερα που τελειώσαμε και νωρίς έγινε το έλα να δεις. Μπροστά μου καθόταν ένας που ξαναδίνει φέτος, παίζει να θέλει μόνο απολυτήριο. Αλλά ο άνθρωπας ήταν και κουφάλογο. Τρεις φορές του τα είπα το σωστό-λάθος και δεν άκουγε!! Ε στο τέλος απηύδησα, έριξα κάτω το κοκαλάκι μου κι έσκυψα και του τα είπα :Ρ
Στη διπλανή τάξη ήταν το κορυφαίο όμως. Ένας φίλος μου είχε πεί όλα τα Σ-Λ, όλα τα πολλαπλής, τις περισσότερες ανάπτυξης σχεδόν σε όλη την τάξη. Ε σε κάποια φάση ο επιτηρητής σκέφτηκε ας μην το ξεφτιλίσουμε και τελείως και του λέε:
-Άντε τράβα στο τελευταίο θρανίο.
-Μισό λεπτό δεν μπορώ αυτή τη στιγμή.
Γυρνάει στον από πίσω του "συνδικαλιστικό κίνημα είναι η απάντηση" και:
-Οκ, τώρα μπορώ να φύγω
και πετάγεται ένας φίλος του "ε ναι , αφού τους έβαλες όλους στο πανεπιστήμιο"!!!
Με το που βγήκα απ την τάξη έκανα αυτό που είχε κάνει πριν 2 χρόνια η Ρενέ με την ιστορία : πέταξα το βιβλίο κάτω κι άρχισα να χοροπηδάω πάνω του. Όλα αυτά πριν το ρίξω στον κάδο ανακύκλωσης (ανακύκλωσης φυσικά, το κάνουμε που το κάνουμε ας το κάνουμε σωστά!).
Το πόσο ευχαριστήθηκα τον καφέ μετά δεν λέγεται.
Χμμμ, αυτά πολύ ανώδυνα σήμερα τα πράγματα... κατοσταράκι :)
Τετάρτη 20 Μαΐου 2009
20-5-2009 ~ I ain't happy, I'm feeling glad :D
Συγγνώμηηηηη που το άργησα το ποστ, ελπίζω να μην ανησυχήσατε και σκεφτόσασταν πως πάει πάτωσα στα μαθηματικά κι είμαι μέσα στο σπίτι και κλαίω και δεν περνάω κι εκεί που θέλω και γενικά "άντε γαμήσου κι εσύ κι ο γρύλος σου" :Ρ δεν θέλω πανικό!!
Θα τα πάρω απ την αρχή να σας ψήσω το ψάρι στα χείλη :ΡΡΡΡΡ
Λοιπόν σήμερα δεν πήγαμε κλασικά απ τον περιφερειακό, είπαμε να κάνουμε μια παράκαμψη έτσι γι αλλαγή. Πετύχαμε στο δρόμο μια της θεωρητικής που παρακαλούσε να μην πέσει η σονάτα του σεληνόφωτος (δεν έπεσε) και φτάσαμε ευχάριστα κι ανώδυνα στο σχολειάκι μας.
Στην "πίσω αυλή" ή αλλιώς "στα καπνιστήρια" πέφτει γέλιο το πρωί. Σήμερα η Ν. (η συμμαθήτρια του προηγούμενου ποστ) μας έλεγε πόσο παγωτό είχε μείνει εξαιτίας της συμπεριφοράς του μπαμπά της. Η Ν. με τον μπαμπά της δεν τα πήγαιναν καθόλου καλά φέτος, είχαν μια κόντρα γάματα με μεγάλα γράμματα.Και ξαφνικά την τελευταία βδομαδα λέει η Ν. ο μπαμπάς να χει γίνει αλοιφή να την παίρνει τηλ από όοοπου και να ναι και να τη ρωτάει πώς έγραψε και ανάλογα με την απάντηση να λέει ή "μπράβο παιδί μου είμαι πολύ περήφανος για σένα" ή "δεν πειράζει παιδί μου εγώ πάλι θα σ'αγαπάω". Και να σημειωθεί πως ο μπαμπάς προσφάτως ήταν στα εξωτερικά και της έφερε μεγάλο μπουκαλάκι κολόνια ΚΑΙ μπόντη γκλίττερ ΚΑΙ αποσμητικό βεβαίως βεβαίως. Είδες τι κάνουν στον γονιό οι πανελλήνιες? Πανελλήνιες φορέβερ!
Παρακάτω. Μετά βλέπει ο Α. την Ν. με το βιβλίο των μαθηματικών στα πόδια και λέει "έλεος ρε Ν. κλείστο, μη διαβάζεις τώρα" και η Ν.: "ποιος διαβάζει καλέ?απλώς το χω ανοιχτό στο Fermat για ξεκάρφωμα"! Μετά εγώ σε μια έκλαμψη:
-Πόσα αρχίδια έχει ο Bolzano?
-Πόσα?
-Τουλάχιστον ένα.
(δεν το σκέφτηκα εγώ, κυκλοφορεί το ανέκδοτο, αλλά δεν ήταν η κατάλληλη μέρα και ώρα για να το διαδώσω????)
Αλλά καλά έπρεπε να είσαι στην αίθουσα που γράφαμε. Ο Γ. είναι το πειραχτήρι της τάξης και λέει στον Μ. που καθόταν ακριβώς δίπλα στην πόρτα "έλα ρε μαλάκα Μ. εσύ είσαι και κοντά φύγε από τώρα" και ο Α.: "Σταμάτα να τον κοροιδεύεις ρε, πριν ένα τέταρτο τα διάβαζε!" (το ξέρω ότι δεν έχει πολύ πλάκα να τα διαβάζει κανείς αλλά αν ήσουν μπροστά θα γελούσες, αλήθεια!)
Και μετά είδα τα θέματαααααα
Με μια πρώτη όψη με τρόμαξε το γ ερώτημα απ το 3ο θέμα και το 4ο μου φάνηκε πως ζητάει κουλά πράγματα αλλά πως μπορώ να τα κάνω.
Ε ξεκινάω, 1o θέμα όλα καλά, 2ο όλα καλά 3ο όλα καλά μέχρι το γ ερώτημα. Γι αυτό το **** το γ ερώτημα παίζει να χρησιμοποιήσα και 4 σελίδες πρόχειρο. Μετά σκέφτηκα να μην κολλήσω εκεί γιατί αφού το προσπαθώ τόση ώρα, τώρα ό,τι και να γίνει τα ίδια θα σκέφτομαι οπότε ας πάω παρακάτω και ξαναγυρίζω μετά. Το 4ο το έλυσα πολύ γρήγορα και σχεδόν χωρίς να σταματήσω. Ε ναι άμα είναι ανώμαλος ο άνθρωπος κάνει το 4ο λες κι είναι piece of cake και δεν μπορεί να κάνει το 3ο. γουάτ του σέυ.
Ξαναγυρίζω λοιπόν στο 3ο που όπως ήταν αναμενόμενο έβγαινε σε 5 σειρές και πολύ σας λέω.Όταν τέλειωσα το 4ο ήταν 10:20. Λέω ντάξει, δεν αγχώνομαι, έχω 1 ώρα και 5 λεπτά για ένα ερώτημα που πιάνει 6 μόρια, τι σκατά θα το λύσω. Περνάει η ώρα, περνάει η ώρα..τίποτα. Ακούω τον επιτηρητή να λέει "παρά 5" λέω "τι παρά 5" και μου λέει "έντεκα παρά πέντε". Ε εκεί πρέπει να είχα πολύ γέλιο γιατί άρχισα να χτυπιέμαι στο θρανίο και να λέω "όχι ρε πούστη μου, ε όχι ρε πούστη μου". Και μετά συνειδητοποιήσα πως για άλλη μια φορά πρέπει να σκεφτώ " έχεις 5 λεπτά για να το λύσεις και να περάσεις στη σχολή που θέλεις"(δεν είχα 5 λεπτά μισή ώρα είχα, αλλά για να είμαι μέσα είπα να το γκαζώσω λίγο). Και φυσικά το όλο ερώτημα ήταν αποκλειστικά και μόνο θέμα προσήμων, έπρεπε να ψάξεις λίγο ποια είναι θετικά ποια αρνητικά για να βγαίνει ο ρημάδης ο Μπολζάνος! Και το κανα κι αυτόοο.
Αλλά στο μεταξύ ήμουν σίγουρη πως κάτι στο 2ο θεμα δεν είναι εντάξει. Παρόλα αυτά έδωσα την κόλλα κι έφυγα γιατί το ήξερα ότι δεν παίζει να βρω λάθος.
Και τι έκανε η κυρία στο 2ο? Το γ ερώτημα ήταν σαν να σου λεγε "σου δίνω αυτά. Κάντα εξίσωση πες μου ποια είναι αυτή η εξίσωση και μετά λύστην κιόλας και πες μου τι βρήκες".Εγώ για κάποιο λόγο δεν είχα καταλάβει πως θα βρισκα 2 συγκεκριμένες λύσεις, νόμιζα πως ζητούσε εξίσωση γεωμετρικού τόπου. Ε μεταφράζω τα δεδομένα κλπ , καταλήγω σε ένα σύστημα αντικαθιστώ απ τη μία εξίσωση στην άλλη και καταλήγω σε μια 2οβαθμια εξίσωση την οποία και...
ΔΕΝ λύνω!
Αχα! όπως διαβάζεις, δεν την έλυσα, είπα ορίστε η εξίσωση πάρτε να χετε!
Πάλι καλά που αυτό έπιανε μόνο 8 μόρια...ε και δε νομίζω να μου τα αφαιρέσει όλα γιατί εντάξει, δεν του είπα "είναι αυτός κι αυτός ο μιγαδικός" όπως θα πρεπε, αλλά κάτι έκανα μέχρι να φτάσω εκεί, άδικο δε θα ναι να τα αφαιρέσει όλα σαν να μην έκανα τίποτα? Παρακαλώ τη γνώμη ενός μαθηματικού επειγόντως.Ωχ, τώρα που είπα για μαθηματικό τον δικό μου τον καημένο ακόμα δεν τον πήρα, θα νομίζει κι αυτός ότι πάτωσα και κρύβομαι.
καλέ δεν πάτωσα :)))
Μου φύγε ένα τόσο τεράστιο βάρος που έδωσα μαθηματικά και τέλος από αυτό.
Αφού πήγαινα τα των μαθηματικών εκεί που μαζεύω όλα τα πράγματα που όταν τελειώσω τις εξετάσεις θα πάνε στην ανακύκλωση. Και ξέρεις τι είναι να έχεις 4 τετράδια σπιράλ Α4, κι ένα γεμάτο ντοσιέ για ένα μάθημα? 4 σπιράλ Α4!!!!!!!
Νιώθω την απόλυτη ανακούφιση :)
Θα τα πάρω απ την αρχή να σας ψήσω το ψάρι στα χείλη :ΡΡΡΡΡ
Λοιπόν σήμερα δεν πήγαμε κλασικά απ τον περιφερειακό, είπαμε να κάνουμε μια παράκαμψη έτσι γι αλλαγή. Πετύχαμε στο δρόμο μια της θεωρητικής που παρακαλούσε να μην πέσει η σονάτα του σεληνόφωτος (δεν έπεσε) και φτάσαμε ευχάριστα κι ανώδυνα στο σχολειάκι μας.
Στην "πίσω αυλή" ή αλλιώς "στα καπνιστήρια" πέφτει γέλιο το πρωί. Σήμερα η Ν. (η συμμαθήτρια του προηγούμενου ποστ) μας έλεγε πόσο παγωτό είχε μείνει εξαιτίας της συμπεριφοράς του μπαμπά της. Η Ν. με τον μπαμπά της δεν τα πήγαιναν καθόλου καλά φέτος, είχαν μια κόντρα γάματα με μεγάλα γράμματα.Και ξαφνικά την τελευταία βδομαδα λέει η Ν. ο μπαμπάς να χει γίνει αλοιφή να την παίρνει τηλ από όοοπου και να ναι και να τη ρωτάει πώς έγραψε και ανάλογα με την απάντηση να λέει ή "μπράβο παιδί μου είμαι πολύ περήφανος για σένα" ή "δεν πειράζει παιδί μου εγώ πάλι θα σ'αγαπάω". Και να σημειωθεί πως ο μπαμπάς προσφάτως ήταν στα εξωτερικά και της έφερε μεγάλο μπουκαλάκι κολόνια ΚΑΙ μπόντη γκλίττερ ΚΑΙ αποσμητικό βεβαίως βεβαίως. Είδες τι κάνουν στον γονιό οι πανελλήνιες? Πανελλήνιες φορέβερ!
Παρακάτω. Μετά βλέπει ο Α. την Ν. με το βιβλίο των μαθηματικών στα πόδια και λέει "έλεος ρε Ν. κλείστο, μη διαβάζεις τώρα" και η Ν.: "ποιος διαβάζει καλέ?απλώς το χω ανοιχτό στο Fermat για ξεκάρφωμα"! Μετά εγώ σε μια έκλαμψη:
-Πόσα αρχίδια έχει ο Bolzano?
-Πόσα?
-Τουλάχιστον ένα.
(δεν το σκέφτηκα εγώ, κυκλοφορεί το ανέκδοτο, αλλά δεν ήταν η κατάλληλη μέρα και ώρα για να το διαδώσω????)
Αλλά καλά έπρεπε να είσαι στην αίθουσα που γράφαμε. Ο Γ. είναι το πειραχτήρι της τάξης και λέει στον Μ. που καθόταν ακριβώς δίπλα στην πόρτα "έλα ρε μαλάκα Μ. εσύ είσαι και κοντά φύγε από τώρα" και ο Α.: "Σταμάτα να τον κοροιδεύεις ρε, πριν ένα τέταρτο τα διάβαζε!" (το ξέρω ότι δεν έχει πολύ πλάκα να τα διαβάζει κανείς αλλά αν ήσουν μπροστά θα γελούσες, αλήθεια!)
Και μετά είδα τα θέματαααααα
Με μια πρώτη όψη με τρόμαξε το γ ερώτημα απ το 3ο θέμα και το 4ο μου φάνηκε πως ζητάει κουλά πράγματα αλλά πως μπορώ να τα κάνω.
Ε ξεκινάω, 1o θέμα όλα καλά, 2ο όλα καλά 3ο όλα καλά μέχρι το γ ερώτημα. Γι αυτό το **** το γ ερώτημα παίζει να χρησιμοποιήσα και 4 σελίδες πρόχειρο. Μετά σκέφτηκα να μην κολλήσω εκεί γιατί αφού το προσπαθώ τόση ώρα, τώρα ό,τι και να γίνει τα ίδια θα σκέφτομαι οπότε ας πάω παρακάτω και ξαναγυρίζω μετά. Το 4ο το έλυσα πολύ γρήγορα και σχεδόν χωρίς να σταματήσω. Ε ναι άμα είναι ανώμαλος ο άνθρωπος κάνει το 4ο λες κι είναι piece of cake και δεν μπορεί να κάνει το 3ο. γουάτ του σέυ.
Ξαναγυρίζω λοιπόν στο 3ο που όπως ήταν αναμενόμενο έβγαινε σε 5 σειρές και πολύ σας λέω.Όταν τέλειωσα το 4ο ήταν 10:20. Λέω ντάξει, δεν αγχώνομαι, έχω 1 ώρα και 5 λεπτά για ένα ερώτημα που πιάνει 6 μόρια, τι σκατά θα το λύσω. Περνάει η ώρα, περνάει η ώρα..τίποτα. Ακούω τον επιτηρητή να λέει "παρά 5" λέω "τι παρά 5" και μου λέει "έντεκα παρά πέντε". Ε εκεί πρέπει να είχα πολύ γέλιο γιατί άρχισα να χτυπιέμαι στο θρανίο και να λέω "όχι ρε πούστη μου, ε όχι ρε πούστη μου". Και μετά συνειδητοποιήσα πως για άλλη μια φορά πρέπει να σκεφτώ " έχεις 5 λεπτά για να το λύσεις και να περάσεις στη σχολή που θέλεις"(δεν είχα 5 λεπτά μισή ώρα είχα, αλλά για να είμαι μέσα είπα να το γκαζώσω λίγο). Και φυσικά το όλο ερώτημα ήταν αποκλειστικά και μόνο θέμα προσήμων, έπρεπε να ψάξεις λίγο ποια είναι θετικά ποια αρνητικά για να βγαίνει ο ρημάδης ο Μπολζάνος! Και το κανα κι αυτόοο.
Αλλά στο μεταξύ ήμουν σίγουρη πως κάτι στο 2ο θεμα δεν είναι εντάξει. Παρόλα αυτά έδωσα την κόλλα κι έφυγα γιατί το ήξερα ότι δεν παίζει να βρω λάθος.
Και τι έκανε η κυρία στο 2ο? Το γ ερώτημα ήταν σαν να σου λεγε "σου δίνω αυτά. Κάντα εξίσωση πες μου ποια είναι αυτή η εξίσωση και μετά λύστην κιόλας και πες μου τι βρήκες".Εγώ για κάποιο λόγο δεν είχα καταλάβει πως θα βρισκα 2 συγκεκριμένες λύσεις, νόμιζα πως ζητούσε εξίσωση γεωμετρικού τόπου. Ε μεταφράζω τα δεδομένα κλπ , καταλήγω σε ένα σύστημα αντικαθιστώ απ τη μία εξίσωση στην άλλη και καταλήγω σε μια 2οβαθμια εξίσωση την οποία και...
ΔΕΝ λύνω!
Αχα! όπως διαβάζεις, δεν την έλυσα, είπα ορίστε η εξίσωση πάρτε να χετε!
Πάλι καλά που αυτό έπιανε μόνο 8 μόρια...ε και δε νομίζω να μου τα αφαιρέσει όλα γιατί εντάξει, δεν του είπα "είναι αυτός κι αυτός ο μιγαδικός" όπως θα πρεπε, αλλά κάτι έκανα μέχρι να φτάσω εκεί, άδικο δε θα ναι να τα αφαιρέσει όλα σαν να μην έκανα τίποτα? Παρακαλώ τη γνώμη ενός μαθηματικού επειγόντως.Ωχ, τώρα που είπα για μαθηματικό τον δικό μου τον καημένο ακόμα δεν τον πήρα, θα νομίζει κι αυτός ότι πάτωσα και κρύβομαι.
καλέ δεν πάτωσα :)))
Μου φύγε ένα τόσο τεράστιο βάρος που έδωσα μαθηματικά και τέλος από αυτό.
Αφού πήγαινα τα των μαθηματικών εκεί που μαζεύω όλα τα πράγματα που όταν τελειώσω τις εξετάσεις θα πάνε στην ανακύκλωση. Και ξέρεις τι είναι να έχεις 4 τετράδια σπιράλ Α4, κι ένα γεμάτο ντοσιέ για ένα μάθημα? 4 σπιράλ Α4!!!!!!!
Νιώθω την απόλυτη ανακούφιση :)
Τρίτη 19 Μαΐου 2009
the show must go on
-->
Έχω ένα κενό τόσο μεγάλο που χωράς ολόκληρος μέσα του. Χωράς, ωστόσο δεν είμαι σίγουρη αν θα ήθελα να είσαι εδώ. Μάλλον είμαι σίγουρη ότι θα ήθελα να μην είσαι.
Και πώς γίνεται να ήσουν,αναρωτιέμαι, πώς γίνεται να ήσουν εδώ και με ποιον ακριβώς τρόπο δήλωνες παρόν. Με κανέναν, απλώς με την ιδέα της ύπαρξής σου γέμιζες συρτάρια και μάντεψε? Τα άδειασα χτες.
Έχω καταλάβει πως όλα τα προβλήματά μου πηγάζουν από μία και μοναδική εμμονή. Απ’ την εμμονή μου να μην ενδίδω όταν συναντάω κάποιον που είναι ακριβώς όπως τον φαντάστηκα. Πες μου γιατί το κάνω αυτό. Ναι , εσένα ρωτάω, γιατί εσύ φταις. Ξέρεις έχω γνωρίσει κόσμο που είναι έτσι, έτσι ακριβώς όπως φαντασιώνομαι κάποιον όταν βγαίνω απ το σινεμά. Αλλά δε θέλω κανέναν τους. Δε θέλω κανέναν τους, θέλω εσύ να αλλάξεις μ έναν τρόπο μαγικό και να γίνεις σαν αυτούς. Και δες τι ειρωνία, κι εκείνοι δεν μ αρέσουν γιατί δε σου μοιάζουν.
Ξέρεις χαίρομαι που σε γνώρισα, μου έδειξες την κακιά πλευρά αυτού του κόσμου. Δε θα πάψω όμως να είμαι αισιόδοξη. Αν και είμαι σίγουρη πως είσαι κι εσύ απ αυτούς που μπερδεύουν την αισιοδοξία με την άγνοια κινδύνου και την πολεμάνε σαν ανίατη ασθένεια. Εμπρός λοιπόν πολέμησέ με. Τι περιμένεις; Διώξε με. Διώξε με γαμώτο σου αυτό περιμένω τόσο καιρό, να μου πεις να σηκωθώ και να φύγω, να μην περιμένω τίποτα άλλο από σένα.
Και κατά μία έννοια το έκανες. Το έκανες αλλά κι αυτό, το μόνο καλό που προέκυψε, έσπευσες να το διορθώσεις. Με ένα δεύτερο τηλεφώνημα, με ένα ακόμη μήνυμα. Δε θέλω. Δε θέλω να διορθώνεις τίποτα πια, βαρέθηκα να ακούω συγγνώμη. Και δε θέλω να μου πεις συγγνώμη ούτε τώρα. Γιατί η δικιά σου η συγγνώμη σημαίνει «ξέχασέ το». Εγώ καταδέχομαι μόνες αυτές που σήμαινουν «το μετάνιωσα και δε θα ξαναγίνει».
Σου είπα ότι άδειασα το συρτάρι;
Δευτέρα 18 Μαΐου 2009
18-5-2009
Σήμερααααα...
Σήμερα ανεβήκαμε την ανηφόρα του περιφερειακού χωρίς απρόσμενη "παρέα".Καλό αυτό. Παρακάλεσα την Αφροδίτη να μη με ρωτήσει τίποτα για χτες. Αλλά μόλις φτάσαμε στο σχολείο με το πρώτο τσιγάρο της ήμερας άρχισα κι έλεγα κι όποιον πάρει ο χάρος και μια συμμαθήτρια μου λέει "ηρέμισε, κι εμείς δίνουμε!":Ρ Αλλά δεν είχα αγχωθεί για τη Βιολογία,πού να εξηγείς όμως.
Μετά από λίγο έρχεται και το συγκατοικάκι με κοιτάει αποφασιστικά και μου λέει "δε θα γράψω σήμερα". Προσπάθησα να της αλλάξω γνώμη αλλά μάταια, ήταν πεπεισμένη πως όχι δεν θα γράψει σήμερα. Κι όποτε κάποιος ανέφερε ένα οποιοδήποτε κομμάτι απ το βιβλίο το συγκατοικάκι αφινίαζε κι έλεγε "τι σου είπα εγώ?όχι πες μου τι σου είπα? δεν είπαμε τέλος δεν το σύζητάμε?" κι είχε πολύ πλάκα αν και νιώθω λίγο άσχημα που μου φάνηκε αστείο αυτό.Αλλά κι εκείνη μεταξύ σοβαρού και αστείου τα λεγε οπότε δικαιολογούμαι.
Με τα πολλά χτυπάει το κουδούνι(ρε δεν έχω παρατηρήσει ακόμα τι ώρα χτυπάει το κουδούνι.Λογικά πρεπει να χτυπάει 7μιση αλλά αν χτυπάει 7μιση σημαίνει πως μέχρι να πάρουμε τα θέματα μεσολαβεί μία ώρα και μου φαίνεται πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, εγώ δλδ νομίζω πως απ την ώρα που μπαίνουμε στην τάξη σε κανα 10λεπτο είναι εκεί.Άμα περνάει καλά ο άνθρωπος, περνάει η ώρα). Και ξαφνικά έτσι όπως τους κοιτάω όλους μαζεμένους με ταυτότητες και καρτελάκια στο χέρι γυρνάω στην Αφροδίτη και λέω μες στην χαλλλλλλαρότητα "δεν έχω φέρει ούτε το καρτελάκι μου ούτε την ταυτότητά μου" και εκείνη μου απαντάει επίσης μες στην χαλλλλαρότητα "είσαι ηλίθια". Εκείνη η συμμαθήτρια που λέγαμε πριν μου δωσε το κινητό της γιατί εγώ σαν υπόδειγμα και φυτό που είμαι δεν είχα μαζί μου κινητό, πήρα τηλ τη μανούλα και μου τα φερε πάλι καλά δλδ να λέω που ήταν στο σπίτι και οδηγάει και που το σπίτι είναι κοντά.
Μετά που μπήκαμε στην τάξη άρχισα να αναρωτιέμαι: πότε γαμώ τον μπελά μου θα μας τύχουν εμάς καλοί επιτηρητές? Δεν εννοώ να μας πιάνουν την κουβέντα και να μας ρωτάνε τι ζώδια είμαστε. Αλλά χαμόγελα γαμώτο σου! Τι σου ζητάω? Την Παρασκευή οκ δεν είχα παράπονο, δεν ήταν αχόνευτες οι γυναίκες, ήταν απλώς άχρωμες και άοσμες.Αλλά αυτές οι σημερινές...πωωωωωω κοιτούσα έξω απ το παράθυρο για να μην βλέπω τις φάτσες τους! Η μία ήταν "ήρθα μόλις τέλειωσε η πρωινή λειτουργία" και η άλλη λες και νόμιζε πως πήγαμε όλοι εκεί για να αντιγράψουμε ο ένας απ τον άλλον!Μα τέτοια καχυποψία!Ουφ βαρέθηκα να περιγράφω τις αντιπαθητικές. Παρακάτω.
Με το που είδα τα θέματα λέω "χριστέ μου ΔΕΝ γινόταν να βάλουν κάτι που να μπορώ να το θυμηθώ αυτή τη στιγμή?". Στη διαδρομή βέβαια άλλαξα γνώμη.Αλλά αυτό το πρώτο σοκ το παθα απ την πρώτη ερώτηση τους 2ου θέματος.Γιατί εγώ γενικά πάντα κοιτάζω πόσες μονάδες παίρνει μια ερώτηση κι ανάλογα σκέφτομαι αν πρέπει να πω και το πιο πάνω και το πιο κάτω και το πιο δίπλα.Αν πχ μια ερώτηση παίρνει 2 μόρια σημαίνει πως θέλει απλή αναφορά(παράδειγμα λέω).Κι αυτή έπιανε 8 αν θυμάμαι καλά και λέω ρε φίλε γιατί 8 αυτό το πράγμα??Αλλά τελικά σωστά το κανα xD Ε τα υπόλοιπα τα θυμήθηκα πιο εύκολα.
Δεν είναι ότι έβαλαν δύσκολα θέματα αλλά είχε πολύ μπρος πίσω. Δηλαδή σου ζητούσε να γράψεις ουσιαστικά σχεδόν ολόκληρο το φωτοχημικό νέφος και σχεδόν ολόκληρη την τρύπα του όζοντος αλλά σε ρωτούσε πρώτα γιατί είναι καλό το όζον στη στρατόσφαιρα(πρώτη σελίδα στη μέση δεξιά) μετά γιατί εξασθενεί η στιβάδα του όζοντος(2η σελίδα πάνω αριστερά)μετά τι πειράζει που εξασθενεί(γυρνάμε πάλι πίσω στη μέση δεξιά αλλά λίγο κάτω απ το προηγούμενο) και μετά να πεις ποιον άλλο δευυτερογενή ρύπο γνωρίζεις και γενικά ενώ μπορούσες να γράψεις σερί 2 σελίδες να τελειώνεις έπρεπε να τα γράψεις ζιγκ ζαγκ.
Αχ εκεί με τους δευτερογενείς ρύπους είχε πολύ γέλιο!!
Είχε πάει 10 η ώρα, η ώρα που όλοι περιμέναμε γιατί είχαμε τελειώσει απ τις 9:20 κι είχαμε βαρεθεί τη ζωή μας με τη σκύλα και τη χάρυβδη εκεί μέσα. Οπότε είμαστε όλοι σε μια φάση με τα πράγματα στο χέρι και περιμένουμε να έρθει η σειρά μας να φύγουμε. Όπως καταλαβαίνεται γίνεται αρκετός χαμός ώστε όποιος θέλει να ρωτήσει τον διπλανό τον πισινό τον διαγωνίως απέναντι ό,τι θέλει. Ε εμένα ο διαγωνίως απέναντι μου ψιθυρίζει "δευτερογενής ρύπος?" του λέω "το ΡΑΝ" μου λέει "ναι..αλλά πώς το λένε?" και του απαντάω "νιτρικό..." "ναι.."(το γράφει) και συνεχίζω "υπεροξυακετίλιο" και τον βλέπω να κουνάει κυκλικά την παλάμη του και μου λέει "γάμησέ το" και να χω λιώσειιιιιιιιιιιι. Ε βρήκε κι αυτός λέξη να ξεχάσει, το μαθαίνουμε ρε αγόρι μου το υπεροξυακετύλιο, ένα είναι παναθεμά το!
Α! το καλό δε σας είπα! όλη την ώρα που γράφαμε στο γήπεδο που είναι κοντά στο σχολείο κάτι πρέπει να γινόταν σε στυλ μαθητικοί αγώνες. Και να γράφεις τώρα εσύ και να ακούς κάθε 3 και λίγο "ο τάδε τάδε και τάδε να περάσουν στον τάδε χώρο. Οι υπόλοιποι να συγκεντρωθούν στις κερκίδες". Ω ναι.
Σε κάποια φάση επίσης χάνεται ο ήλιος κι αρχίσει να ρίχνει καρεκλοπόδαρα. Μιλάμε για πολύ απότομη βροχή όμως και δυνατήηηηηηηη.
Ε τεσπα τελειώσαμε και ξεκινάω να πάω σπίτι με τη βροχή να χει σταματήσει.Και φυσικά ξανάρχισε :Ρ και γύρισα σπίτι σαν να βγήκα απ το ντουζ. Αλλά μ' άρεσε :) είχα πολύ καιρό να περπατήσω στη βροχή και να μη με νοιάζει που γίνομαι μούσκεμα. Κι έγινα μούσκεμα. Και δεν με πείραζε :)
Όλα καλά :)
και θέλω να ακούσω αυτό:
Σήμερα ανεβήκαμε την ανηφόρα του περιφερειακού χωρίς απρόσμενη "παρέα".Καλό αυτό. Παρακάλεσα την Αφροδίτη να μη με ρωτήσει τίποτα για χτες. Αλλά μόλις φτάσαμε στο σχολείο με το πρώτο τσιγάρο της ήμερας άρχισα κι έλεγα κι όποιον πάρει ο χάρος και μια συμμαθήτρια μου λέει "ηρέμισε, κι εμείς δίνουμε!":Ρ Αλλά δεν είχα αγχωθεί για τη Βιολογία,πού να εξηγείς όμως.
Μετά από λίγο έρχεται και το συγκατοικάκι με κοιτάει αποφασιστικά και μου λέει "δε θα γράψω σήμερα". Προσπάθησα να της αλλάξω γνώμη αλλά μάταια, ήταν πεπεισμένη πως όχι δεν θα γράψει σήμερα. Κι όποτε κάποιος ανέφερε ένα οποιοδήποτε κομμάτι απ το βιβλίο το συγκατοικάκι αφινίαζε κι έλεγε "τι σου είπα εγώ?όχι πες μου τι σου είπα? δεν είπαμε τέλος δεν το σύζητάμε?" κι είχε πολύ πλάκα αν και νιώθω λίγο άσχημα που μου φάνηκε αστείο αυτό.Αλλά κι εκείνη μεταξύ σοβαρού και αστείου τα λεγε οπότε δικαιολογούμαι.
Με τα πολλά χτυπάει το κουδούνι(ρε δεν έχω παρατηρήσει ακόμα τι ώρα χτυπάει το κουδούνι.Λογικά πρεπει να χτυπάει 7μιση αλλά αν χτυπάει 7μιση σημαίνει πως μέχρι να πάρουμε τα θέματα μεσολαβεί μία ώρα και μου φαίνεται πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, εγώ δλδ νομίζω πως απ την ώρα που μπαίνουμε στην τάξη σε κανα 10λεπτο είναι εκεί.Άμα περνάει καλά ο άνθρωπος, περνάει η ώρα). Και ξαφνικά έτσι όπως τους κοιτάω όλους μαζεμένους με ταυτότητες και καρτελάκια στο χέρι γυρνάω στην Αφροδίτη και λέω μες στην χαλλλλλλαρότητα "δεν έχω φέρει ούτε το καρτελάκι μου ούτε την ταυτότητά μου" και εκείνη μου απαντάει επίσης μες στην χαλλλλαρότητα "είσαι ηλίθια". Εκείνη η συμμαθήτρια που λέγαμε πριν μου δωσε το κινητό της γιατί εγώ σαν υπόδειγμα και φυτό που είμαι δεν είχα μαζί μου κινητό, πήρα τηλ τη μανούλα και μου τα φερε πάλι καλά δλδ να λέω που ήταν στο σπίτι και οδηγάει και που το σπίτι είναι κοντά.
Μετά που μπήκαμε στην τάξη άρχισα να αναρωτιέμαι: πότε γαμώ τον μπελά μου θα μας τύχουν εμάς καλοί επιτηρητές? Δεν εννοώ να μας πιάνουν την κουβέντα και να μας ρωτάνε τι ζώδια είμαστε. Αλλά χαμόγελα γαμώτο σου! Τι σου ζητάω? Την Παρασκευή οκ δεν είχα παράπονο, δεν ήταν αχόνευτες οι γυναίκες, ήταν απλώς άχρωμες και άοσμες.Αλλά αυτές οι σημερινές...πωωωωωω κοιτούσα έξω απ το παράθυρο για να μην βλέπω τις φάτσες τους! Η μία ήταν "ήρθα μόλις τέλειωσε η πρωινή λειτουργία" και η άλλη λες και νόμιζε πως πήγαμε όλοι εκεί για να αντιγράψουμε ο ένας απ τον άλλον!Μα τέτοια καχυποψία!Ουφ βαρέθηκα να περιγράφω τις αντιπαθητικές. Παρακάτω.
Με το που είδα τα θέματα λέω "χριστέ μου ΔΕΝ γινόταν να βάλουν κάτι που να μπορώ να το θυμηθώ αυτή τη στιγμή?". Στη διαδρομή βέβαια άλλαξα γνώμη.Αλλά αυτό το πρώτο σοκ το παθα απ την πρώτη ερώτηση τους 2ου θέματος.Γιατί εγώ γενικά πάντα κοιτάζω πόσες μονάδες παίρνει μια ερώτηση κι ανάλογα σκέφτομαι αν πρέπει να πω και το πιο πάνω και το πιο κάτω και το πιο δίπλα.Αν πχ μια ερώτηση παίρνει 2 μόρια σημαίνει πως θέλει απλή αναφορά(παράδειγμα λέω).Κι αυτή έπιανε 8 αν θυμάμαι καλά και λέω ρε φίλε γιατί 8 αυτό το πράγμα??Αλλά τελικά σωστά το κανα xD Ε τα υπόλοιπα τα θυμήθηκα πιο εύκολα.
Δεν είναι ότι έβαλαν δύσκολα θέματα αλλά είχε πολύ μπρος πίσω. Δηλαδή σου ζητούσε να γράψεις ουσιαστικά σχεδόν ολόκληρο το φωτοχημικό νέφος και σχεδόν ολόκληρη την τρύπα του όζοντος αλλά σε ρωτούσε πρώτα γιατί είναι καλό το όζον στη στρατόσφαιρα(πρώτη σελίδα στη μέση δεξιά) μετά γιατί εξασθενεί η στιβάδα του όζοντος(2η σελίδα πάνω αριστερά)μετά τι πειράζει που εξασθενεί(γυρνάμε πάλι πίσω στη μέση δεξιά αλλά λίγο κάτω απ το προηγούμενο) και μετά να πεις ποιον άλλο δευυτερογενή ρύπο γνωρίζεις και γενικά ενώ μπορούσες να γράψεις σερί 2 σελίδες να τελειώνεις έπρεπε να τα γράψεις ζιγκ ζαγκ.
Αχ εκεί με τους δευτερογενείς ρύπους είχε πολύ γέλιο!!
Είχε πάει 10 η ώρα, η ώρα που όλοι περιμέναμε γιατί είχαμε τελειώσει απ τις 9:20 κι είχαμε βαρεθεί τη ζωή μας με τη σκύλα και τη χάρυβδη εκεί μέσα. Οπότε είμαστε όλοι σε μια φάση με τα πράγματα στο χέρι και περιμένουμε να έρθει η σειρά μας να φύγουμε. Όπως καταλαβαίνεται γίνεται αρκετός χαμός ώστε όποιος θέλει να ρωτήσει τον διπλανό τον πισινό τον διαγωνίως απέναντι ό,τι θέλει. Ε εμένα ο διαγωνίως απέναντι μου ψιθυρίζει "δευτερογενής ρύπος?" του λέω "το ΡΑΝ" μου λέει "ναι..αλλά πώς το λένε?" και του απαντάω "νιτρικό..." "ναι.."(το γράφει) και συνεχίζω "υπεροξυακετίλιο" και τον βλέπω να κουνάει κυκλικά την παλάμη του και μου λέει "γάμησέ το" και να χω λιώσειιιιιιιιιιιι. Ε βρήκε κι αυτός λέξη να ξεχάσει, το μαθαίνουμε ρε αγόρι μου το υπεροξυακετύλιο, ένα είναι παναθεμά το!
Α! το καλό δε σας είπα! όλη την ώρα που γράφαμε στο γήπεδο που είναι κοντά στο σχολείο κάτι πρέπει να γινόταν σε στυλ μαθητικοί αγώνες. Και να γράφεις τώρα εσύ και να ακούς κάθε 3 και λίγο "ο τάδε τάδε και τάδε να περάσουν στον τάδε χώρο. Οι υπόλοιποι να συγκεντρωθούν στις κερκίδες". Ω ναι.
Σε κάποια φάση επίσης χάνεται ο ήλιος κι αρχίσει να ρίχνει καρεκλοπόδαρα. Μιλάμε για πολύ απότομη βροχή όμως και δυνατήηηηηηηη.
Ε τεσπα τελειώσαμε και ξεκινάω να πάω σπίτι με τη βροχή να χει σταματήσει.Και φυσικά ξανάρχισε :Ρ και γύρισα σπίτι σαν να βγήκα απ το ντουζ. Αλλά μ' άρεσε :) είχα πολύ καιρό να περπατήσω στη βροχή και να μη με νοιάζει που γίνομαι μούσκεμα. Κι έγινα μούσκεμα. Και δεν με πείραζε :)
Όλα καλά :)
και θέλω να ακούσω αυτό:
Κυριακή 17 Μαΐου 2009
sometimes I need you to STAY AWAY FROM ME
Βρε άντε μου στο διάολο!
και να ξέρεις το λέω τελευταία φορά.Μην τυχόν και τολμήσεις να ξαναεμφανιστείς.
Εγώ μια φορά δεν ξανάρχομαι.
και λίγα σου είπα. πολύ λίγα όμως.
και να ξέρεις το λέω τελευταία φορά.Μην τυχόν και τολμήσεις να ξαναεμφανιστείς.
Εγώ μια φορά δεν ξανάρχομαι.
και λίγα σου είπα. πολύ λίγα όμως.
Παρασκευή 15 Μαΐου 2009
15-5-2009
Εγώ που λέτε πίστευα πως με καμία κυβέρνηση και με καμία παναγία επίσης δε θα κανα ποστ για τις πανελλήνιες μόλις γύριζα.
Αλλά ρε, τελικά δεν είναι τίποτα φοβερό. Όχι ό,τι μου είχα φανεί απ την αρχή κάτι φοβερό αλλά νόμιζα πως θα αγχωθώ αν κάτσω να γράψω γι αυτό. Ε προφανώς δεν αγχώνομαι οπότε πάρτε να χετε :Ρ
Σήηηημερα ήταν μια μέρα που ξύπνησα κανονικά με το ξυπνητήρι μου (η μαμά προσφέρθηκε να με ξυπνήσει της είπα εντάξει αλλά από μέσα μου "τι μαλακίες είναι αυτές" και ξύπνησα μόνη μου με την Αμελί μου. Άφησα παρόλα αυτά τη μαμά να μου φρυγανίσει φέτες και να μου τις αλείψει με μαρμελάδα. Το κακάο μου ωστόσο δεν αφήνω κανέναν άλλον να το φτιάξει, δεν το πετυχαίνουνε πώς να το κάνουμε! Δηλαδή και που έβρασε το νερό -ναι ζεστό το πίνω ακόμα- πολύ ήταν! Ε ήπια και το κακάο μου, πήρα και τις βιταμίνες μου και ντύθηκα.
Α όχι. Πριν ντυθώ πήρα τηλ το μονομαχάκι, που είχαμε δώσει τηλεφωνικό ραντεβού στις 6μιση αλλά εγώ τον έστησα :Ρ σόρρυ καλό μου, αλλά τρώω αργά τι να κάνουμε! ε τα είπαμε λίγο και συμφωνήσαμε πως πάμε να τους σκίσουμε.
Πήγα στο γνωστό παρκάκι που είχα ραντεβού με την A. και άρχισαν να με ζώνουν φίδια. Όχι, για άλλη μια φορά δεν αγχώθηκα για τις εξετάσεις. Απλώς άργησε κανένα 5λεπτο κι εγώ δεν είχα μαζί μου κινητό και λέω αμάν τώρα θα παίρνει τηλ να μου πει ότι θα την πάνε οι γονείς της και θα μου στέλνει μήνυμα κι επειδή το χω ανοιχτό θα νομίζει ότι το είδα... και μετά πάλι καλά που ήρθε η A. γιατί ποιος ξέρει τι θα βαζα με τον νου μου!
Περίμεναν για να περάσουν απέναντι η Ε. και η Μ. Χαιρετάω από μακριά, η Άφρο μου λέει "δε θα τις περιμένουμε?" της απαντάω "γιατί?" και μου είπε "ας είμαστε καλές σημερα" οπότε είπα να γίνω καλή και τις περιμέναμε.
Ανεβαίνουμε την ανηφόρα του περιφερειακού και:
-Παιδιά αντιμετωπίζω ένα σοβαρό δίλημμα.
-Τι δίλημμα?
-Θέλω ένα τσιγάρο τωρα. Να κάνω ή να μην κάνω?
-(Ομοφωνία)Να κάνεις.
(σημείωση: καμία απ τις 3 της ομοφωνίας δεν είναι καπνίστρια)
Φτάσαμε στο σχολείο όπου μόλις είχε φτάσει κι ο μπάτσος που μας αναλογούσε. Πάμε στην τουαλέτα και η A. μου λέει "ξέρεις τι άκουσα? Πως αν αντιγράψεις σε πάει αυτόφορω αυτός". Έχει σημασία το αυτός γι αυτό και είναι έντονο και πλαγιαστό. Ήταν ωραίος ο μπάτσος. Αλλά εξαιτίας του γεγονότος πως οι μπάτσοι δεν έχουν ποτέ μακριά μαλλιά ούτε πρόκειται να αποκτήσουν στο μελλον αν τους παρακαλέσεις (εεε..ε... εγώ δεν έκανα τίποτα :Ρ) και τέλος πάντων μπάτσος είναι και ούτε καν καταμελάχρινος του γούστου μου, ε για όλους αυτούς τους λόγους εμένα ο μπάτσος δεν μ άρεσε και δεν αποπειράθηκα να αντιγράψω για χάρη του!
Μπήκαμε στην τάξη κάναμε τα διαδικαστικά.
Μετά από καμιά ώρα μας έφεραν και τα θέματα. Πάλι καλά που ήταν ωραίο το κείμενο (αγαπώ Τερζάκη) γιατί αλλιώς ένας θεός ξέρει τι περίληψη θα το κανα. Εγώ παιδί μου δεν είμαι έξυπνη, κωλόφαρδη είμαι!
Όχι πραγματικά είμαι κωλόφαρδη. Θέλω να πω, τα θέματα τα είδατε? να βρείτε 4 μεταφορές στο κείμενο? να μετατρέψετε την ενεργητική σύνταξη σε παθητική και το αντίστροφο?
Ρε παιδιά μ άρεσαν οι πανελλήνιες. Έτσι που ήμασταν εκεί μαζεμένοι όλοι, λέγαμε ανέκδοτα, ο διευθυντής μας μοίραζε τα καρτελάκια κ κάποιος φώναξε "εεεε προσευχή δε θα κάνουμε?"! Τελικά δεν κάναμε, γεγονός που μου δωσε την εντύπωση πως προσευχή κάνουμε μόνο όταν μας βλέπουν για να δίνουμε το καλό παράδειγμα οπότε τώρα που είμαστε μεταξύ μας γαμήστε το. Πραγματικά αυτή την εντύπωση μου δωσε ο διευθυντής. Κ αυτό το στυλ του είναι ο λόγος που τον παω τόσο τρελά. Ειδικά αν σκεφτείς πως είναι θεολόγος :Ρ
Και τέλος πάντων, αφού πέρασα τόσο καλά στις πανελλήνιες, λέω να ξαναπάω :Ρ
Άντε μακάρι να 'ναι έτσι όλες οι μέρες!
Καλά είμαστε παιδιά...είμαστε πολύ καλά.
Κι ούτε που θα καταλάβουμε πότε θα περάσει..
Αλλά ρε, τελικά δεν είναι τίποτα φοβερό. Όχι ό,τι μου είχα φανεί απ την αρχή κάτι φοβερό αλλά νόμιζα πως θα αγχωθώ αν κάτσω να γράψω γι αυτό. Ε προφανώς δεν αγχώνομαι οπότε πάρτε να χετε :Ρ
Σήηηημερα ήταν μια μέρα που ξύπνησα κανονικά με το ξυπνητήρι μου (η μαμά προσφέρθηκε να με ξυπνήσει της είπα εντάξει αλλά από μέσα μου "τι μαλακίες είναι αυτές" και ξύπνησα μόνη μου με την Αμελί μου. Άφησα παρόλα αυτά τη μαμά να μου φρυγανίσει φέτες και να μου τις αλείψει με μαρμελάδα. Το κακάο μου ωστόσο δεν αφήνω κανέναν άλλον να το φτιάξει, δεν το πετυχαίνουνε πώς να το κάνουμε! Δηλαδή και που έβρασε το νερό -ναι ζεστό το πίνω ακόμα- πολύ ήταν! Ε ήπια και το κακάο μου, πήρα και τις βιταμίνες μου και ντύθηκα.
Α όχι. Πριν ντυθώ πήρα τηλ το μονομαχάκι, που είχαμε δώσει τηλεφωνικό ραντεβού στις 6μιση αλλά εγώ τον έστησα :Ρ σόρρυ καλό μου, αλλά τρώω αργά τι να κάνουμε! ε τα είπαμε λίγο και συμφωνήσαμε πως πάμε να τους σκίσουμε.
Πήγα στο γνωστό παρκάκι που είχα ραντεβού με την A. και άρχισαν να με ζώνουν φίδια. Όχι, για άλλη μια φορά δεν αγχώθηκα για τις εξετάσεις. Απλώς άργησε κανένα 5λεπτο κι εγώ δεν είχα μαζί μου κινητό και λέω αμάν τώρα θα παίρνει τηλ να μου πει ότι θα την πάνε οι γονείς της και θα μου στέλνει μήνυμα κι επειδή το χω ανοιχτό θα νομίζει ότι το είδα... και μετά πάλι καλά που ήρθε η A. γιατί ποιος ξέρει τι θα βαζα με τον νου μου!
Περίμεναν για να περάσουν απέναντι η Ε. και η Μ. Χαιρετάω από μακριά, η Άφρο μου λέει "δε θα τις περιμένουμε?" της απαντάω "γιατί?" και μου είπε "ας είμαστε καλές σημερα" οπότε είπα να γίνω καλή και τις περιμέναμε.
Ανεβαίνουμε την ανηφόρα του περιφερειακού και:
-Παιδιά αντιμετωπίζω ένα σοβαρό δίλημμα.
-Τι δίλημμα?
-Θέλω ένα τσιγάρο τωρα. Να κάνω ή να μην κάνω?
-(Ομοφωνία)Να κάνεις.
(σημείωση: καμία απ τις 3 της ομοφωνίας δεν είναι καπνίστρια)
Φτάσαμε στο σχολείο όπου μόλις είχε φτάσει κι ο μπάτσος που μας αναλογούσε. Πάμε στην τουαλέτα και η A. μου λέει "ξέρεις τι άκουσα? Πως αν αντιγράψεις σε πάει αυτόφορω αυτός". Έχει σημασία το αυτός γι αυτό και είναι έντονο και πλαγιαστό. Ήταν ωραίος ο μπάτσος. Αλλά εξαιτίας του γεγονότος πως οι μπάτσοι δεν έχουν ποτέ μακριά μαλλιά ούτε πρόκειται να αποκτήσουν στο μελλον αν τους παρακαλέσεις (εεε..ε... εγώ δεν έκανα τίποτα :Ρ) και τέλος πάντων μπάτσος είναι και ούτε καν καταμελάχρινος του γούστου μου, ε για όλους αυτούς τους λόγους εμένα ο μπάτσος δεν μ άρεσε και δεν αποπειράθηκα να αντιγράψω για χάρη του!
Μπήκαμε στην τάξη κάναμε τα διαδικαστικά.
Μετά από καμιά ώρα μας έφεραν και τα θέματα. Πάλι καλά που ήταν ωραίο το κείμενο (αγαπώ Τερζάκη) γιατί αλλιώς ένας θεός ξέρει τι περίληψη θα το κανα. Εγώ παιδί μου δεν είμαι έξυπνη, κωλόφαρδη είμαι!
Όχι πραγματικά είμαι κωλόφαρδη. Θέλω να πω, τα θέματα τα είδατε? να βρείτε 4 μεταφορές στο κείμενο? να μετατρέψετε την ενεργητική σύνταξη σε παθητική και το αντίστροφο?
Ρε παιδιά μ άρεσαν οι πανελλήνιες. Έτσι που ήμασταν εκεί μαζεμένοι όλοι, λέγαμε ανέκδοτα, ο διευθυντής μας μοίραζε τα καρτελάκια κ κάποιος φώναξε "εεεε προσευχή δε θα κάνουμε?"! Τελικά δεν κάναμε, γεγονός που μου δωσε την εντύπωση πως προσευχή κάνουμε μόνο όταν μας βλέπουν για να δίνουμε το καλό παράδειγμα οπότε τώρα που είμαστε μεταξύ μας γαμήστε το. Πραγματικά αυτή την εντύπωση μου δωσε ο διευθυντής. Κ αυτό το στυλ του είναι ο λόγος που τον παω τόσο τρελά. Ειδικά αν σκεφτείς πως είναι θεολόγος :Ρ
Και τέλος πάντων, αφού πέρασα τόσο καλά στις πανελλήνιες, λέω να ξαναπάω :Ρ
Άντε μακάρι να 'ναι έτσι όλες οι μέρες!
Καλά είμαστε παιδιά...είμαστε πολύ καλά.
Κι ούτε που θα καταλάβουμε πότε θα περάσει..
Δευτέρα 11 Μαΐου 2009
Παρασκευή 8 Μαΐου 2009
Τετάρτη 6 Μαΐου 2009
που κλαις σε κάθε πτώση..
Όταν αγγίξεις την κορυφή και τσιρίξεις
και έχεις την τύχη με το μέρος σου
κρατάς την πορεία και φτάνεις στα όρια
Μα όταν γλιτώσεις από το βάρος μιας πτώσης
και δεν μπορείς να σηκωθείς
τότε δεν βλέπω να έχεις πολλά περιθώρια
Φτάσε στον πάτο
εκεί που δεν υπάρχει πιο κάτω
και βρες την ευτυχία κρυμμένη
κομμένη και ραμμένη για σένα
που κλαις σε κάθε πτώση
ισχύς εν τη ενώσει ψυχή μου
και έλα μαζί μου στον πάτο
Όταν παλέψεις και όλη τη γνώση μαζέψεις
και ετοιμαστείς να απογειωθείς
καιρός να μάθεις τι κάνουν τα ώριμα φρούτα
Φόρα το κράνος πάρε ανάσα και θάρρος
και αντί να προς τα πάνω να κοιτάς
κλείσε τη μύτη σου φτάσε στην άκρη και βούτα
για μας που δίνουμε πανελλήνιες γιατί τελειώνουμε, πάει,πέρασε!
και θα περάσουμε και μεις και θα περνάμε και τέλεια κι είναι τέλεια που πάμε τώρα 3η λυκείου γιατί φαντάζεστε να χαμε χρόοονια ακόμα??
είναι ωραία..
Δευτέρα 4 Μαΐου 2009
Κυριακή 3 Μαΐου 2009
unlimited edition = extended edition ?
Σκεφτόμουν πως είναι πολύ λεπτή η γραμμή που ξεχωρίζει το "με φτιάχνει" απ το "με χαλάει" και πολύ δύσκολο ο άλλος (εσύ) να σταματήσει(ς) εκεί που πρέπει.
είναι πολύ κρίμα ή πολύ ενδιαφέρον να μην έχεις όρια?
και τώρα ΘΜΤ, ισχύει για συνεχείς και παραγωγίσιμες συναρτήσεις- σταματάω, δεν είμαι παραγωγίσιμη* έχω αιχμηρά σήμεια.
όμως αν ήμουν θα υπήρχε Χο : f'(Xo)=f(b)-f(a)/b-a
ξέρεις τι είναι η παράγωγος,ε? f'(Xo)= lim(f(X)-f(Xo)/X-Xo)
ένα όριο.
και τώρα ΘΜΤ, ισχύει για συνεχείς και παραγωγίσιμες συναρτήσεις- σταματάω, δεν είμαι παραγωγίσιμη* έχω αιχμηρά σήμεια.
όμως αν ήμουν θα υπήρχε Χο : f'(Xo)=f(b)-f(a)/b-a
ξέρεις τι είναι η παράγωγος,ε? f'(Xo)= lim(f(X)-f(Xo)/X-Xo)
ένα όριο.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)