18-5-2009

Σήμερααααα...

Σήμερα ανεβήκαμε την ανηφόρα του περιφερειακού χωρίς απρόσμενη "παρέα".Καλό αυτό. Παρακάλεσα την Αφροδίτη να μη με ρωτήσει τίποτα για χτες. Αλλά μόλις φτάσαμε στο σχολείο με το πρώτο τσιγάρο της ήμερας άρχισα κι έλεγα κι όποιον πάρει ο χάρος και μια συμμαθήτρια μου λέει "ηρέμισε, κι εμείς δίνουμε!":Ρ Αλλά δεν είχα αγχωθεί για τη Βιολογία,πού να εξηγείς όμως.

Μετά από λίγο έρχεται και το συγκατοικάκι με κοιτάει αποφασιστικά και μου λέει "δε θα γράψω σήμερα". Προσπάθησα να της αλλάξω γνώμη αλλά μάταια, ήταν πεπεισμένη πως όχι δεν θα γράψει σήμερα. Κι όποτε κάποιος ανέφερε ένα οποιοδήποτε κομμάτι απ το βιβλίο το συγκατοικάκι αφινίαζε κι έλεγε "τι σου είπα εγώ?όχι πες μου τι σου είπα? δεν είπαμε τέλος δεν το σύζητάμε?" κι είχε πολύ πλάκα αν και νιώθω λίγο άσχημα που μου φάνηκε αστείο αυτό.Αλλά κι εκείνη μεταξύ σοβαρού και αστείου τα λεγε οπότε δικαιολογούμαι.

Με τα πολλά χτυπάει το κουδούνι(ρε δεν έχω παρατηρήσει ακόμα τι ώρα χτυπάει το κουδούνι.Λογικά πρεπει να χτυπάει 7μιση αλλά αν χτυπάει 7μιση σημαίνει πως μέχρι να πάρουμε τα θέματα μεσολαβεί μία ώρα και μου φαίνεται πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, εγώ δλδ νομίζω πως απ την ώρα που μπαίνουμε στην τάξη σε κανα 10λεπτο είναι εκεί.Άμα περνάει καλά ο άνθρωπος, περνάει η ώρα). Και ξαφνικά έτσι όπως τους κοιτάω όλους μαζεμένους με ταυτότητες και καρτελάκια στο χέρι γυρνάω στην Αφροδίτη και λέω μες στην χαλλλλλλαρότητα "δεν έχω φέρει ούτε το καρτελάκι μου ούτε την ταυτότητά μου" και εκείνη μου απαντάει επίσης μες στην χαλλλλαρότητα "είσαι ηλίθια". Εκείνη η συμμαθήτρια που λέγαμε πριν μου δωσε το κινητό της γιατί εγώ σαν υπόδειγμα και φυτό που είμαι δεν είχα μαζί μου κινητό, πήρα τηλ τη μανούλα και μου τα φερε πάλι καλά δλδ να λέω που ήταν στο σπίτι και οδηγάει και που το σπίτι είναι κοντά.

Μετά που μπήκαμε στην τάξη άρχισα να αναρωτιέμαι: πότε γαμώ τον μπελά μου θα μας τύχουν εμάς καλοί επιτηρητές? Δεν εννοώ να μας πιάνουν την κουβέντα και να μας ρωτάνε τι ζώδια είμαστε. Αλλά χαμόγελα γαμώτο σου! Τι σου ζητάω? Την Παρασκευή οκ δεν είχα παράπονο, δεν ήταν αχόνευτες οι γυναίκες, ήταν απλώς άχρωμες και άοσμες.Αλλά αυτές οι σημερινές...πωωωωωω κοιτούσα έξω απ το παράθυρο για να μην βλέπω τις φάτσες τους! Η μία ήταν "ήρθα μόλις τέλειωσε η πρωινή λειτουργία" και η άλλη λες και νόμιζε πως πήγαμε όλοι εκεί για να αντιγράψουμε ο ένας απ τον άλλον!Μα τέτοια καχυποψία!Ουφ βαρέθηκα να περιγράφω τις αντιπαθητικές. Παρακάτω.

Με το που είδα τα θέματα λέω "χριστέ μου ΔΕΝ γινόταν να βάλουν κάτι που να μπορώ να το θυμηθώ αυτή τη στιγμή?". Στη διαδρομή βέβαια άλλαξα γνώμη.Αλλά αυτό το πρώτο σοκ το παθα απ την πρώτη ερώτηση τους 2ου θέματος.Γιατί εγώ γενικά πάντα κοιτάζω πόσες μονάδες παίρνει μια ερώτηση κι ανάλογα σκέφτομαι αν πρέπει να πω και το πιο πάνω και το πιο κάτω και το πιο δίπλα.Αν πχ μια ερώτηση παίρνει 2 μόρια σημαίνει πως θέλει απλή αναφορά(παράδειγμα λέω).Κι αυτή έπιανε 8 αν θυμάμαι καλά και λέω ρε φίλε γιατί 8 αυτό το πράγμα??Αλλά τελικά σωστά το κανα xD Ε τα υπόλοιπα τα θυμήθηκα πιο εύκολα.

Δεν είναι ότι έβαλαν δύσκολα θέματα αλλά είχε πολύ μπρος πίσω. Δηλαδή σου ζητούσε να γράψεις ουσιαστικά σχεδόν ολόκληρο το φωτοχημικό νέφος και σχεδόν ολόκληρη την τρύπα του όζοντος αλλά σε ρωτούσε πρώτα γιατί είναι καλό το όζον στη στρατόσφαιρα(πρώτη σελίδα στη μέση δεξιά) μετά γιατί εξασθενεί η στιβάδα του όζοντος(2η σελίδα πάνω αριστερά)μετά τι πειράζει που εξασθενεί(γυρνάμε πάλι πίσω στη μέση δεξιά αλλά λίγο κάτω απ το προηγούμενο) και μετά να πεις ποιον άλλο δευυτερογενή ρύπο γνωρίζεις και γενικά ενώ μπορούσες να γράψεις σερί 2 σελίδες να τελειώνεις έπρεπε να τα γράψεις ζιγκ ζαγκ.

Αχ εκεί με τους δευτερογενείς ρύπους είχε πολύ γέλιο!!
Είχε πάει 10 η ώρα, η ώρα που όλοι περιμέναμε γιατί είχαμε τελειώσει απ τις 9:20 κι είχαμε βαρεθεί τη ζωή μας με τη σκύλα και τη χάρυβδη εκεί μέσα. Οπότε είμαστε όλοι σε μια φάση με τα πράγματα στο χέρι και περιμένουμε να έρθει η σειρά μας να φύγουμε. Όπως καταλαβαίνεται γίνεται αρκετός χαμός ώστε όποιος θέλει να ρωτήσει τον διπλανό τον πισινό τον διαγωνίως απέναντι ό,τι θέλει. Ε εμένα ο διαγωνίως απέναντι μου ψιθυρίζει "δευτερογενής ρύπος?" του λέω "το ΡΑΝ" μου λέει "ναι..αλλά πώς το λένε?" και του απαντάω "νιτρικό..." "ναι.."(το γράφει) και συνεχίζω "υπεροξυακετίλιο" και τον βλέπω να κουνάει κυκλικά την παλάμη του και μου λέει "γάμησέ το" και να χω λιώσειιιιιιιιιιιι. Ε βρήκε κι αυτός λέξη να ξεχάσει, το μαθαίνουμε ρε αγόρι μου το υπεροξυακετύλιο, ένα είναι παναθεμά το!

Α! το καλό δε σας είπα! όλη την ώρα που γράφαμε στο γήπεδο που είναι κοντά στο σχολείο κάτι πρέπει να γινόταν σε στυλ μαθητικοί αγώνες. Και να γράφεις τώρα εσύ και να ακούς κάθε 3 και λίγο "ο τάδε τάδε και τάδε να περάσουν στον τάδε χώρο. Οι υπόλοιποι να συγκεντρωθούν στις κερκίδες". Ω ναι.

Σε κάποια φάση επίσης χάνεται ο ήλιος κι αρχίσει να ρίχνει καρεκλοπόδαρα. Μιλάμε για πολύ απότομη βροχή όμως και δυνατήηηηηηηη.

Ε τεσπα τελειώσαμε και ξεκινάω να πάω σπίτι με τη βροχή να χει σταματήσει.Και φυσικά ξανάρχισε :Ρ και γύρισα σπίτι σαν να βγήκα απ το ντουζ. Αλλά μ' άρεσε :) είχα πολύ καιρό να περπατήσω στη βροχή και να μη με νοιάζει που γίνομαι μούσκεμα. Κι έγινα μούσκεμα. Και δεν με πείραζε :)

Όλα καλά :)

και θέλω να ακούσω αυτό: