22~05~09

Ρεεεεεε άντε πέρασε απο 12 δηλαδής άλλαξε η μέρα και τώρα ο τίτλος του ποστ δεν ταυτίζεται με την ημερομηνία :(

Ε δεν πειράζει!

Σήμερα έχω ένα κενό μνήμης. Δε θυμάμαι απολύτως τίποτα από τη διαδρομή μέχρι το σχολείο.Νιώθω σαν να διακτινίστηκα εκεί.

Σήμερα όλοι θέλαμε να πάμε για καφέ μετά που θα γράφαμε. Και συζητάμε τώρα
-Ρε δεν έχω λεφτά, πόσο τον έχουν πάει τον καφέ στο "μικρό"? -μικρό είναι το όνομα του στεκιού μας-
-Εγώ καλού κακού έχω 50ρικο γιατί έχω ξεχάσει πόσο κάνει ο καφές.

Γράφαμε ΑΟΔΕ η τεχνολογική. Αυτό είναι 43 σελίδες που απλώς πρέπει να τις ξέρεις ακριβώς όπως είναι γραμμένες. Ασχέτως που αυτός που το γραψε προφανώς δεν ξέρει να μιλάει και που το μεγαλύτερο μέρος του είναι κακοσυναρμολογημένες μεταφράσεις. Για να καταλάβετε πόοοοοσο εντελώς παπαγαλία είναι το μάθημα κοιτάξτε πώς βαθμολογούνται οι ερωτήσεις: όσες σειρές πιάνει η απάντηση στο βιβλίο, τόσα μόρια. Πραγματικά.

Εγώ γράφω, γράφω, γράφω σε κάποια φάση πιάστηκε το χέρι μου και είπα να σταματήσω να ξεκουραστώ γιατί έτσι κι αλλιώς θα τέλειωνα πολύ γρήγορα. Αλλά μετά το ξανασκέφτηκα και λέω κάτσε γράψτα τώρα που τα θυμάσαι μη σου φύγουν μετά. Ε το αποτελέσμα ήταν να τελειώσω και να ρωτήσω τι ώρα ήταν και ήταν 9. Έπρεπε να περιμένω άλλη μια ώρα για να φύγω.

Το πόσο χαλαρά αντιγράφεις στις Πανελλήνιες μου το έλεγαν αλλά αν δεν το βλεπα δεν το πίστευα. Εντάξει και στα άλλα μαθήματα κάτι ψιλολέγαμε αλλά σήμερα που τελειώσαμε και νωρίς έγινε το έλα να δεις. Μπροστά μου καθόταν ένας που ξαναδίνει φέτος, παίζει να θέλει μόνο απολυτήριο. Αλλά ο άνθρωπας ήταν και κουφάλογο. Τρεις φορές του τα είπα το σωστό-λάθος και δεν άκουγε!! Ε στο τέλος απηύδησα, έριξα κάτω το κοκαλάκι μου κι έσκυψα και του τα είπα :Ρ

Στη διπλανή τάξη ήταν το κορυφαίο όμως. Ένας φίλος μου είχε πεί όλα τα Σ-Λ, όλα τα πολλαπλής, τις περισσότερες ανάπτυξης σχεδόν σε όλη την τάξη. Ε σε κάποια φάση ο επιτηρητής σκέφτηκε ας μην το ξεφτιλίσουμε και τελείως και του λέε:
-Άντε τράβα στο τελευταίο θρανίο.
-Μισό λεπτό δεν μπορώ αυτή τη στιγμή.
Γυρνάει στον από πίσω του "συνδικαλιστικό κίνημα είναι η απάντηση" και:
-Οκ, τώρα μπορώ να φύγω
και πετάγεται ένας φίλος του "ε ναι , αφού τους έβαλες όλους στο πανεπιστήμιο"!!!

Με το που βγήκα απ την τάξη έκανα αυτό που είχε κάνει πριν 2 χρόνια η Ρενέ με την ιστορία : πέταξα το βιβλίο κάτω κι άρχισα να χοροπηδάω πάνω του. Όλα αυτά πριν το ρίξω στον κάδο ανακύκλωσης (ανακύκλωσης φυσικά, το κάνουμε που το κάνουμε ας το κάνουμε σωστά!).

Το πόσο ευχαριστήθηκα τον καφέ μετά δεν λέγεται.

Χμμμ, αυτά πολύ ανώδυνα σήμερα τα πράγματα... κατοσταράκι :)