πέρασα τα στάδια denial-rage-depression-acceptance υπερβολικά γρήγορα,σχεδόν προσπερνώντας την άρνηση και ξοδεύοντας πολύ χρόνο στην οργή. κατάθλιψη για κανα μισάωρο και αποδοχή from now on :)
*πι ες: μαλχόλαντ ντράιβ και μαλακίες. Ατυχής παροιμοίωση. Δεν είσαι τέτοια ταινία. Είσαι η ταινία με τη Μέρυλ Στριπ που είδα χτες: the doubt. Που συνέχεια λέει και λέει και λέει και στο τέλος *αποφασίζει* κάτι και μετά σκέφτεται πως είχε αμφιβολίες. Τρέχα γύρευε δηλαδή. Αλλά εγώ δε θα τρέξω κι εσύ μη με γυρέψεις.
κατά τ άλλα summertime and the living is easy.Encore.
** but I don't think I can so fuck you anyway.
4 σχόλια:
:)
Ξέρεις τι κατάλαβα ?
Ότι ΔΕΝ αξίζει...
Αν και όταν κάποτε αξίζει να χαλιέσαι για κάποιον, αυτός ο κάποιος δεν θα σε κάνει να χαλιέσαι...
(Όχι πολύ τουλάχιστον...)
Ότι δεν ήρθε, είναι ότι δεν ποθήσαμε ποτέ αρκετά...
Φιλιά και χαμόγελο...
Και καληνύχτες...
ηρέμησε. summertime λέμε..
πολύ μου αρέσει το μπλογκάκι σου!!
καλώς σε βρήκα...
φιλιά αρτεμάκι μου...δεν αξίζει πράγματι.και τσατίζομαι με τον εαυτό μου να λέω πως ένας άνθρωπος δεν αξίζει.αλλά δεν αξίζει.
:****
εφούδι πολύ χαίρομαι που είπες "ηρέμησε" αντί για "μη στεναχωριέσαι".το πιασες το νόημα,τσατισμένη ήμουν όχι θλιμμένη. και ηρέμησα,θενκς για το σαπόρτ :)
ονειροπαρμένη καλώς ήρθες!
Δημοσίευση σχολίου